เข้าป่าแถบที่ราบสูง
มักจะได้ยินเสียงสุนัขป่า หอนกันมาก....
หอนรับเป็นทอดๆ จากเขาลูกโน้น ไปภูลูกนี้ รับกันไปเรื่อยๆ....
ส่วนเสือคำรามนี่...โชคดีจริงๆถึงได้ยินเสียง
จริงๆเรื่องสัตว์ป่า...ที่บ้านเราบอกสูญพันธุ์ ยังมีอีกเยอะครับ
แต่บอกมีน้อย / สูญพันธ์แหละดี เพราะเค้าจะได้อยู่อย่างสงบๆหน่อย
ไปอุทยานไหน เดินในเส้นทางที่จนท.จัดไว้ให้ เป็นความปลอดภัยเบื้องต้น อย่าซุกซนออกนอกเส้นทางเลยครับ
คุณไม่ทราบว่าจะเจออะไร....
แถวๆ อช.แก่งกรุง มีแม่น้ำคลองยันที่แบ่งเขต ระหว่างอช.แก่งกรุงกะเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองยัน
มีอยู่จุดนึง เป็นแก่งเรียกว่า
"หมีข้าม" ฟังชื่อดูก็รู้
มีนักท่องเที่ยววัยคะนองไปตั้งเต๊นท์แถวนั้น
ปักเต๊นท์เสร็จก็รีบถอนเต๊นท์เลย เพราะระหว่างรื้อข้าวของมาทำกับข้าว...
มองไปฝั่งตรงข้าม...เห็นหมีควายตัวโตกะลัง โดดจากตลิ่งฝั่งโน้น เดินเตาะแตะมาบนแก่งหิน ที่บางส่วนจมน้ำ บางส่วนโผล่พ้นน้ำ มาฝั่งที่เค้าวางเต๊นท์อยู่ เค้าดูๆ เห็นว่าหมีต้องมาขึ้นฝั่งทางนี้ที่ปลายสุดของแก่ง ซึ่งตรงกะเต็นท์เค้าพอดี
วงแตกครับ เลิกเลย ยัดของใส่เป้ เอาเป้ใส่เต็นท์ ถอนสมอบก ถอดเสาเต๊นท์ ลากเต๊นท์ทั้งใบหนีหมี...
มาบอกทีหลัง
"ผมเห็นแก่งสวยดี ไม่รู้ว่าเป็นทางหมีผ่าน"
