รายงานแมทช์ทีมเหย้า-ทีมเยือน
เริ่มต้นที่ทีมเยือนเป็นฝ่ายโทรมาตามตัวทีมเหย้าไปลงสนาม ......ฝ่ายทีมเหย้าตาเหลือกกวาดแฟ๊มลงลิ้นชัก ปิดคอมพ์ วิ่งขึ้นรถลนลานถึงขนาดไปสะบัดบู๊ตออกบนรถ บึ่งรถไปอีกเกือบๆชั่วโมง เสื้อผ้า-หน้า-ผม เพิ้งบ้าซะไม่มีดี
จอดเอี๊ยดดดดดหน้าโรงแรม ฝ่ายทีมเยือนเดินลงมาอย่างละเมียด หน้ายิ้มละไม ผมเผ้าเรียบกริบไม่มีกระดก
= ฝ่ายทีมเยือนเริ่มต้นเขี่ยบอลเปิดเกมส์อย่างได้เปรียบ
เริ่มครึ่งแรกที่ร้านอาหารเคียงเล ฝ่ายเจ้าบ้านแวะรับกองเชียร์มาช่วยเพิ่มความฮีกเหิมอีก2คน ดวลกันไปกระหนุงกระหนิงเฮฮากันไป จนเกือบหมดลิตร.....เอ้ยยครึ่งแรก ยังมีแนวโน้มสูงที่จะออกมาเสมอ
แต่ผจก.ทีมเยือนกลับใช้แผนชกใต้เข็มขัด แอบเดินไปจ่ายค่าโค้ก+ป๊อปคอร์นซื้อใจกองเชียร์มาได้มากโข ( กลายเป็นมื้อนี้พี่จอยเลี้ยง....ยอมได้ไง
เลยต้องตกลงกันก่อนว่าเวลาที่เหลือของแมทช์นี้ ฝ่ายเจ้าบ้านขอรับผิดชอบเรื่องค่าสนามและอุปกรณ์การดวลเอง)
= กองหลังทีมเจ้าบ้านระส่ำขนาดหนัก โชคดีที่มีเสียงเป่าหมดเวลา---------->ย้ายร้าน
แวะหิ้วลิตรที่2ไปต่อครึ่งหลังที่รร.วังใต้ เริ่มเขี่ยบอลวอร์มข้อเท้ากันจนหมดมิกเซอร์ไป1ชุด เอ......ทำไมสนามมันวังเวงยังงี้หว่า ไม่มีกรรมการให้เหล่เลยซักคนดวลแข้งไปก็กลัวผีหลอกกันไป
= ย้านร้านอีกครั้ง------>รอบนี้ถือเป็นโมฆะ ไม่นับ
สตาร์ทครึ่งหลังอย่างเป็นทางการ มีผู้ชมประปราย มีสาวๆเอวบางหน้าคมที่น่าเชิญมาเป็นกรรมการอยู่หลายคน เอาละเตะมันที่สนามนี้ละฟะ....ว่าแล้วก็เริ่มฟาดแข้ง ดวลกันไปก็พยายามหาคนมาช่วยตัดสินไป ในที่สุดก็ได้กรรมการผมยาวเอวบางช่างยิ้มมา1ท่าน ทั้ง2ฝ่ายพยายามโชว์ลีลาต่อบอลกันอุตลุดเพื่อหวังชนะใจกรรมการ กองกลางฝ่ายเจ้าบ้านมีภาษีดีกว่าตรงที่ความฟิตสูงพยายามใช้ความหล่อล่ำโฉบเร็วให้เป็นประโยชน์ ในขณะที่ศูนย์หน้าทีมเยือนกลับใช้ความสงบสยบเคลื่อนไหว นั่งยิ้มละไมรอจังหวะเข้าบอลอย่างสุขุมลุ่มลึก
ปรี๊ดดดดด...........มีการเข้าบอลแรงในนาทีสุดท้าย กรรมการเจ้ากรรมดันตัดสินให้ดาวซัลโวฝ่ายทีมเยือน ฉายาจอมดาบหน้ายิ้มละไมได้เป็นผู้สังหารจุดโทษ
=ฝ่ายเจ้าบ้านจ๋อยสนิท แพ้ทางบอลให้คนดูโห่ในครึ่งแรก แล้วยังมาเป็นฝ่ายเสียประตูในนาทีสุดท้ายของครึ่งหลังอีก
สรุปผลการแข่งขัน
*** ไม่ทราบแน่ชัด เห็นแต่ว่ากรรมการหน้าหวานแวะเซเว่นฯหิ้ว"ลูกบอลที่จะใช้ยิง"ขึ้นรถมา2กล่อง เอ้ยยย2ตะกร้าเต็มๆ ฝ่ายทีมเยือนเห็นเท่านั้นก็ตาเหลือก ว่าถ้าต้องยิงจนหมดทั้ง2ตะกร้าอาตมาเอ็นเข่าเสื่อมแน่ๆ ตอนไปส่งถึงหน้าโรงแรมที่พักเลยหันมาง้อศูนย์หน้าทีมเจ้าบ้านว่าช่วยอยู่เป็นเพื่อนพี่หน่อย..................
..................ศูนย์หน้าผู้พ่ายรักก็ดีใจหาย สูดลมหายใจลึกๆนึกถึงเคล็ดวิชาใจสุนัขแล้วตอบไปอย่างสะใจว่า
"พี่ครับ ผมไม่มีนิสัยและไม่เคยทิ้งใครไว้เบื้องหลัง แต่คืนนี้...ผมทิ้งพี่จอยแน่นอนแล้วคร๊าบบบบบบบ"กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ปล.1 ผมไม่ได้สั่งหอยขาวลวกที่ทั่นซับฯแนะนำมาให้พี่จอยชิมนะครับ เพราะชุดแรกที่สั่งมาก็กินกันจนกลัวแล้ว หอยนางรม1โหล ยังกินไม่ไหวเหลืออีก2ตัวแน่ะ
ปล.2 ไม่สามารถรายงานผลการยิงประตูที่แน่นอนได้ ไม่กล้าถามหรอกฮับว่าหอยนางรมที่พี่กินไป มันทำงานกันกี่ตัว.....กลัวพี่จอยเตะ
