ขออนุญาตครับ
ผมกำลังนึกถึง "กาลิล" ของอิสราเอล ขนาด ๕.๕๖ ที่ทดสอบเมื่อปี ๒๕๔๑ โดย กองทัพภาคที่ ๔ ร.๑๕ พัน.๒ (จะหน่วยอื่นด้วยผมก็ไม่ทราบ)
กาลิลนำเพื่อนมาด้วยคะแนนสูงลิ่ว ระบบการทำงานของกาลิลเหนือกว่าระบบการทำงานของเอ็ม ๑๖ ระยะหวังผลสูงกว่า ราคาถูกกว่า และ ฯลฯ....
ทดสอบเสร็จ ส่งกลับ ผ่านไประยะหนึ่ง ผลออกมา.... เอ็ม ๑๖ เอ๒ ได้รับเลือกด้วยเหตุผลดังนี้ (คร่าว ๆ นะครับ)
- ทหารมีความชำนาญกับปืนรุ่นเดิม นายสิบช่างอาวุธไม่ต้องอบรมใหม่
- ระเบียบการฝึกท่าอาวุธ ไม่ต้องเปลี่ยนแปลง
- การซ่อมบำรุงทำได้ง่าย อะหลั่ย ใช้ร่วมกับของเดิมได้
- ฯลฯ
แล้วยังมีบทสรุปคล้าย ๆ บทความมาอีกหน้ากระดาษ สรุปใจความ เอ็มสิบหกดีที่สุด งานนั้น SA80 กับสไตเออร์ เอยูจี โดนหนักสุด
ค่าที่หน้าตาและระบบปฏิบัติการไม่เหมือนของเดิม ส่วนกาลิล ไม่เห็นใครพูดถึง
แล้ววันนี้ ญาติของ SA80 กับ เอยูจี ก็ได้รับเกียรติจากประเทศไทย
ด้วยความเคารพครับ
กาลิล คนทำเอง เขายังไม่ค่อยใช้เลยครับ เพราะน้ำหนักมาก ยิวใช้ M16 A2 มากกว่ากาลิลเสียอีก และในปัจจุบันก็เริ่มใช้ทาวอร์แทนกาลิล กับ M16
SA80 ก็ไม่ประสบความสำเร็จ ไม่มีใครซื้อ นอกจากทหารอังกฤษ และก็ทำให้ทหารบาดเจ็บบ่อย ๆ เพราะโครงปืนกว้าง ทหารโผลงไปหมอบแล้วหน้าโขกกับปืน น๊อคเพราะปืนตัวเอง ชาร์จออกไป 10 คนแต่ยิงปืนได้เพียง 6 คน อีก 4 คนคางฟาดกับปืนกรามร้าว
ก็เลยใช้งานเพียงแป็บเดียว แล้วก็ซื้อ G36 ของเยอรมันไปใช้แทน ปัจจุบันอังกฤษใช้ G36 มาครบสิบปีเริ่มส่งกลับไป recondition ที่เยอรมัน เป็นสัญญาขนาดใหญ่มาก ๆ
AUG ใช้พลาสติคมากเกินไป (ขนาดนกปืนยังเป็นพลาสติค) ทำให้ผู้ใช้ไม่ค่อยมั่นใจ ความมั่นใจในอาวุธเป็นปัจจัยสำคัญประการหนึ่ง ที่แก้ไขยากมาก ไม่ซื้อเลยดีกว่า แต่จริง ๆ ก็ซื้อมา 300 กระบอก ให้ทีมยิงปืนของผมใช้เอาไปแข่งที่ออสเตรเลีย ปัจจุบันไม่ได้ใช้แล้ว เพราะห้วงเวลาแข่งไปซ้อนกับแมทช์อาเซียน กับ 10+3 ที่จีน ก็เลยสงปืนคืนไปหมดแล้ว
ทาวอร์ประสิทธิภาพใกล้เคียงกับ SAR21 ของสิงคโปร์ แต่คณะกรรมการเชื่อมั่นในปืนอิสราเอลมากกว่า เพราะพัฒนาจากประสบการณ์ใช้ปืนในสนมรบในเมืองมาจริง ๆ
