"ฮารีรายอ"หรือ"อิดิ้ลฟิตริ"

[PU45™]

เดือนรอมฎอนอันประเสริฐของชาวมุสลิม ผ่านพ้นไป ก็ถึงวันสำคัญอีกวันหนึ่งของชาวมุสลิมที่ขาดไม่ได้ต่อจากเดือนรอมฎอนคือ

                                  "ฮารีรายอ"หรือ"อิดิ้ลฟิตริ"

ซึ่งวันดังกล่าวสำคัญเทียบเท่า"วันตรุษ"ของชาวจีน และ"วันออกพรรษา"ของชาวไทย

           วันฮารีรายอ คือวันที่ 1 เดือนเชาวาล อันเป็นเดือนที่ 10 ถัดจากเดือนรอมฏอนในปฎิทินจันทรคติของอิสลาม
ซึ่งปีนี้ตรงกับวันที่ 13 ตุลาคม 2550 ฮิจเราะห์ที่1428

         วันฮารีรายอเป็นวันที่อิสลามสนับสนุนให้ชาวมุสลิมได้เฉลิมฉลองกันอย่างเต็มที่หลังจากที่ได้ถือศิลอดเป็นเวลานานหนึ่งเดือน วันฮารีรายอถือว่าเป็นวันครอบครัวของอิสลาม ญาติพี่นองที่อยู่ห่างไกลจะได้มาพบกัน ตามบ้านเรือนต่างๆจะเตรียมของอาหารต้อนรับทั้งของคาวหวาน เช่น ปูโล๊ะ,รอเญาะ,ละแซ,นาซิดาแฆ ไว้เพื่อให้แขกที่มาเยือนได้รับประทาน และส่งเสริมให้ทุกคนแต่งกายอย่างสวยงาม

         นอกจากนี้วันฮารีรายอยังมีการบริจากซากาต การละหมาดที่มัสยิดร่วมกัน ไม่มีการแบ่งแยกชนชั้นเป็นการสร้างความสามัคคีและฟังคุฏบะฮ์(คำเทศนา) การไปเยี่ยมสุสานเพื่อรำลึกถึงความตาย การไปเยี่ยมญาติมิตรสหาย ในวันฮารีรายอ ทั้งยังมีกิจกรรมที่ส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างคนในสังคม โดยการจัดกิจกรรมต่างๆเช่น การเลี้ยงอาหาร การอ่านอัล-กุรอาน การแข่งขันกีฬาเพื่อความสามัคคีในชุมชน

[PU45™]

          หากจากกล่าวโดยรวมแล้ว วันฮารีรายอ ในภาคใต้ ก็คงเหมือนกับที่ภาคกลาง เพี่ยงแต่ว่าที่นี่จะมีบรรยากาศที่คึกคัก ผู้มามากหน้าหลายตา บางคนที่ทำงานอยู่ต่างจังหวัด อยู่ตามสถานที่ต่างๆ ก็จะกลับมาเยี่ยมพ่อ เยี่ยมแม่ เยี่ยมพี่น้องของตนเอง ภาพที่พบเห็นได้ทั่วไปตามบ้านเรือน ก็คือบ้านที่สะอาด เพราะถูกทำความสะอาดไว้ก่อนหน้านี้แล้ว มีการตกแต่งบ้านที่สวยงาม มีการเตรียมอาหาร ขนม ต่างๆ ไว้พร้อมสำหรับแขกผู้มาเยี่ยม

           ภาพที่เห็นได้จาก ในทุ่งหญ้า ในป่า ในพื้นที่โล่ง จะเป็นภาพของการทำกุรบาน บ้างก็กำลังนั่งแล่เนื้อ เพื่อนำไปแจกจ่าย บ้างก็นั่งย่างเนื้อรับประทานอยู่แถวๆ นั้น ด้วยเตาที่ทำจากก้อนหิน ไฟจากไมฟืนที่หาได้ ภาพที่สามารถพบเห็นได้บนท้องถนน บางที่ก็จะมีการรวมกลุ่มกัน ตั้งด่านบนท้องถนน โบกเรียกผู้ที่ขับรถผ่านไปมา เมื่อจอดรถก็จะมีการให้สลามกัน มีการแจกจ่ายสิ่งของซึ่งกันและกัน จากประสบการณ์ตรงของเรา ในขณะที่กำลังขับรถมอเตอร์ไซด์อยู่ ก็มีกลุ่มวัยรุ่นโบกให้จอดรถ จากนั้นก็ให้สลามกัน มีการสวมกอดกัน แล้วก็หยิบ บะหมี่กึ่่งสำเร็จรูป 1 ห่อ กับลูกอม อีกประมาณ 3 เม็ด ให้กับเรา ด้วยมิตรภาพที่ดีจากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ถึงแม้จะเป็นสิ่งของเพียงน้อยนิด แต่ว่ามีค่าทางจิตใจยิ่ง

[PU45™]

ภาษามลายูปัตตานี หรือ มลายูปาตานี (เรียกในภาษาอังกฤษ ว่า 'Pattani Malay' หรือ 'Patani Malay') เป็นภาษากลุ่มออสโตรนีเซียน ที่พูดโดยชาวไทยเชื้อสายมลายูในจังหวัดปัตตานี นราธิวาส ยะลา และในบางอำเภอของสงขลา (ไม่รวมสตูล) ในประเทศไทยมีประชากรที่พูดภาษานี้มากกว่า 1 ล้านคน ภาษานี้ใกล้เคียงกับภาษาถิ่นในรัฐกลันตัน ประเทศมาเลเซีย

คำศัพท์

นอกจากคำศัพท์พื้นฐานของภาษามลายูแล้ว ภาษามลายูปัตตานีมีคำยืมจากภาษาอื่นหลายภาษา ได้แก่
* ภาษาสันสกฤต เข้ามาพร้อมกับศาสนาพุทธ เช่น ภาษา เป็น บาฮาซา หฤทยะ เป็น ฮาตี
* ภาษาอาหรับ เข้ามาพร้อมกับศาสนาอิสลาม เช่น กูรมา (อินทผาลัม) เป็น กุรมอ อาลำ (โลก) เป็น อาแล
* ภาษาเขมร เช่น กำปง (หมู่บ้าน) เป็น กาปง
* ภาษาจีน เช่น กุยช่าย เป็น กูจา
* ภาษาชวา เช่น มาลัม (กลางคืน) เป็น มาแล
* ภาษาเปอร์เซีย เช่น มะตับ (แสงจันทร์) เป็น มะตับ
* ภาษาฮินดี เช่น โรตี
* ภาษาทมิฬ เช่น มานิกัม (เพชร) เป็น มานิแก
* ภาษาอังกฤษ เช่น ฟรี เป็น ปือรี มอเตอร์ไซค์ เป็น มูตาซีกา

[Audy452 ♥ รักในหลวง]

ขอบคุณมากๆเลยครับ...ลุงปู

[PU45™]

ความแตกต่างระหว่างภาษามลายูปัตตานีกับภาษามาเลย์

ความแตกต่างระหว่างภาษามลายูปัตตานีกับภาษามลายูกลางหรือภาษามาเลย์มีดังนี้

การใช้คำ

บางคำทั้งสองภาษาใช้คำต่างกัน เช่น ฉัน ภาษามาเลย์ใช้ ซายา ภาษามลายูปัตตานีใช้ อามอหรือซายอ มันเทศ ภาษามาเลย์ใช้ อูบี กิลิเดะ ภาษามลายูปัตตานีใช้ อูปีกือแตลอ

การออกเสียง

* ออกเสียงสระต่างกันได้แก่
o เสียงอะ + พยัญชนะนาสิกในภาษามาเลย์เป็นแอในภาษามลายูปัตตานี เช่น อายัม (ไก่) เป็น อาแย มากัน (กิน) เป็น มาแก
o เสียงอะ + หในภาษามาเลย์เป็นเอาะในภาษามลายูปัตตานี รูมะหฺ (บ้าน) เป็น รูเมาะ
o เสียงอะในภาษามาเลย์เป็นเอาะในภาษามลายูปัตตานี บาวะ (พร) เป็น บาเวาะ มินตะ (ขอ) เป็น ม๊เตาะ
o เสียงอาท้ายคำในภาษามาเลย์เป็นออในภาษามลายูปัตตานี นามา (ชื่อ) เป็น นามอ ซีลา (เชิญ) เป็น ซีลอ
* เสียงอีท้ายคำที่ประสมกับพยัญชนะนาสิกในภาษามาเลย์เป็นเสียงอิงในภาษามลายูปัตตานี สินี (ที่นั่ง) เป็น สินิง
o เสียงไอท้ายคำในภาษามาเลย์เป็นอาหรือแอในภาษามลายูปัตตานี เช่น ซูไง (คลอง) เป็น ซูงา หรือซูแง กือได (ตลาด) เป็น กือดา หรือ กือแด การเพี้ยนเสียงเป็นแอ พบในบางท้องถิ่นเท่านั้น
o เสียงเอาท้ายคำในภาษามาเลย์เป็นอาในภาษามลายูปัตตานี เช่น ปีเซา (มีด) เป็นปีซา
o เสียงอัวในภาษามาเลย์เป็นออในภาษามลายูปัตตานี เช่น บัวซอ (บวช) เป็น ปอซอ
o เสียงเอียในภาษามาเลย์เป็นเสียงอี + ยในภาษามลายูปัตตานี เช่น เสียม (สยาม) เป็น สีแย
o เสียงเอียพยางค์หน้าในภาษามาเลย์เป็นแอในภาษามลายูปัตตานี เช่น เบียซา (เคย) เป็น แบซอ
* ออกเสียงตัวสะกดต่างกัน
o ตัวสะกดที่เป็นเสียงเสียดแทรก (ส, ฟ) ในภาษามาเลย์เป็นเสียงที่เกิดจากคอหอย (ห) ในภาษามลายูปัตตานี เช่น มาลัส (เกียจคร้าน) เป็น มาละหฺ
o ตัวสะกด น, ม ในภาษามาเลย์เป็น ง สะกด ในภาษามลายูปัตตานี เช่น ฮากัม (ตุลาการ) เป็น ฮาเก็ง
* ออกเสียงพยัญชนะต้นต่างกันเช่น
o ร ในภาษามาเลย์เป็น ฆฮ ในภาษามลายูปัตตานี เช่น โอรัง (คน) เป็น ออแฆฮ

นอกจากนั้นภาษามลายูปัตตานียังนิยมลดเสียงและคำที่พูดเช่น อามัดเลาดาราในภาษามาเลย์เป็น เมาะสดารอ ในภาษามลายูปัตตานี

[PU45™]

โครงสร้างประโยค

ภาษามลายูปัตตานี นิยมเรียงประโยคแบบภาษาไทย คือ ใช้รูปประธานกระทำ ส่วนภาษามาเลย์ใช้ประโยคแบบ ประธานถูกกระทำ เช่น ภาษามาเลย์ใช้ ตูวัน ดี เปองาเนาะกัน ตีมานอ (ท่านถูกทำให้เกิดที่ไหน) ภาษามลายูปัตตานีใช้ ตูแว บือราเนาะ ดีมานอ (ท่านเกิดที่ไหน) ภาษามาเลย์ใช้ ปาดี ดีมากันลึมบู (ต้นข้าวถูกกินโดยวัว) ภาษามลายูปัตตานีใช้ ลืมมูมาแกปาดี (วัวกินต้นข้าว)

ความต่างของไวยากรณ์

* ภาษามลายูปัตตานีคัดคำอุปสรรคที่ไม่จำเป็นออก เช่น บรยาลันในภาษามาเลย์เป็น ยยาแล
* ภาษามลายูปัตตานีใช้คำง่ายกว่า เช่น มาแก ใช้ได้ทั้ง กินข้าว ดื่มน้ำ สูบบุหรี่ แต่ภาษามาเลย์แยกเป็น มากัน (กิน) มีนุม (ดื่ม) หิสัป (สูบ)
* ภาษามาเลย์มีการแยกระดับของคำมากกว่า เช่น ผู้ชายใช้ ลากี-ลากี สัตว์ตัวผู้ใช้ ยันตัน ส่วนภาษามลายูปัตตานีใช้ ยาแต กับทั้งคนและสัตว์ ส่วนลลากี มีใช้น้อย
* ภาษามลายูปัตตานีมีการเรียงคำแบบภาษาไทยมากกว่า เช่น ทำนา ใช้ บูวะบือแน


ที่มา วิกิพีเดีย

[จอยฮันเตอร์]

สลามมอเลกุม บังปู สุขสันต์ ฮารีรายอ

[babor]

มอเลกุมมุสลาม แบจอย

[แจ็ค]

..... สำคัญมากเลยครับ  สิ่งนี้ไม่เคยทราบมาก่อน .... เป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่แท้จริง ...... แล้วมีการอวยพรกันหรือไม่ครับ  .. ไม่ทราบจริง ๆ กลัวจะไม่ถูกต้อง .... ด้วยความเคารพ ....

[krajong]

อัสลามมุไลกุม    ภาษาผมสายปากีครับ สำเนียงแปลกไปครับ

[เบิ้ม]

 

[PU45™]

           ขอบคุณ RO.02 มากครับ พ.ศ.ผิดไปตั้งปีนึง .......... ขออภัยด้วยครับ

[e.k.1911]

ขอบคุณมากครับพี่ปู

[Sig228-kolok]

วันตรุษอีด หรือวันอีด เป็นวันเฉลิมฉลองในศาสนาอิสลาม โดยในวันนี้จะมีกิจกรรมต่าง ๆ เช่น แต่งกายให้สะอาดเรียบร้อย ร่วมกันทำพิธีละหมาดวันอีดที่สนามหรือในมัสยิด เยี่ยมเยืยนญาติพี่น้อง รับประทานอาหารร่วมกัน เป็นต้น

มุสลิมที่พูดภาษามลายูจะเรียกวันนี้ว่า ฮารีรายอ (ภาษามลายูปัตตานี ) หรือ Hari Raya ในภาษามลายูกลาง แปลว่า วันใหญ่ หรือ วันอีด (ทับศัพท์จากภาษาอาหรับ) ศาสนพิธีตรุษอิดิลฟิตรี ปฏิบัติกันตามหัวเมืองทั่ว ๆ ไป

วันอีดมี 2 วันในแต่ละปีคือ

อีดุลฟิฏริ (สะกดไม่มาตรฐาน อีดิลฟิตรี) ในวันที่ 1 เชาวาล จะมีเลี้ยงอาหารให้แก่ญาติมิตร หลังจากนมาซอีด
อีดุลอัฎฮา ในวันที่ 10 ซุลฮิจญะหฺ จะมีการเชือดสัตว์พลี (กุรบาน)และเลี้ยงอาหารให้แก่ญาติมิตร หลังจากนมาซอีด

ในวันอีดจะมีการประกอบศาสนกิจ(จังหวัด สงขลาจังหวัด ปัตตานี จังหวัด นราธิวาส จังหวัด ยะลา จังหวัดสตูล เป็นส่วนใหญ่ และจังหวัดอื่น ๆ ตามกันไป มีหลักการว่าพระราชพิธีตรุษอีด จะประกอบในประเทศมาเลเซีย อินโดนีเซีย บรูไน ซาอุดิอารเบีย กาตาร์ โอมาน และรัฐอิสลามอื่น ๆ โดยมีพระมหากษัตริย์ในประเทศนั้นจะเสด็จเป็นองค์ประธานด้วยพระองค์เอง พระพิธีตรุษอีดจะประกอบกันใน 5 จังหวัดชายแดนภาคใต้ จะมีผู้สืบเชื้อสายจากกษัตริย์หรือรายานัครี โดยแต่ละจังหวัดมีดังนี้

สงขลา ประธานในพิธีจะสืบเชื้อสายจาก สุลต่าน สุลัยมาน(พ.ศ. 2163 - 2213) เจ้าเมืองสงขลา โดยมีตระกูลหลัก ๆ คือ เทพวารินทร์ พิทักษ์คุมพล ฯลฯ
ยะลา ประธานในพิธีจะสืบเชื้อสายจาก ตวนกู สุลัยมาน (2452) ตวนลือเบ็ฮ ลงรายา (พ.ศ. 2442 - 2452)
นราธิวาส ประธานในพิธีจะสืบเชื้อสายจาก ตวนกูงัฮ ชัมชุดดิน (2452)
ปัตตานี ประธานในพิธีจะสืบเชื้อสายจาก ตวนกู อับดุลกาเดร์ กามารุดดิน (พ.ศ. 2442 - 2452) นิ โวะ {2452 (ต้นตระกูล พิพิธภักดี และอับดุล บุตร)} ตวนกู อับดุลมุตตอเล็ป (2452)
สตูล ประธานในพิธีจะสืบเชื้อสายจาก ตวนกู กูเด็น - ตวนกู ฎียาอุดดีน - ตึงกู บิสนู


ปฏิทินฮิจญ์เราะหฺ และ หิจญ์เราะหฺศักราช ดูเปรียบเทียบที่ ปฏิทินไทย คำว่า หิจญเราะหฺ แปลว่า การอพยพ ผู้เริ่มกำหนดใช้ศักราชหิจญ์เราะหฺเป็นคนแรกคือ อิมามอะลีย์ บิน อะบีฏอลิบในสมัยการปกครองของอุมัร อิบนุลคอฏฏอบ (คอลีฟะหฺคนที่ 2) ซึ่งประกาศใช้ในปีที่ 7 หลังการอพยพ (ค.ศ. 629) โดยยึดปีที่นบีมุฮัมมัด ศาสนทูตแห่งอิสลาม อพยพออกจากเมืองมักกะหฺ(เมกกะ)สู่มะดีนะหฺ ในปี ค.ศ. 622 เป็นต้นศักราชฮิจญ์เราะหฺ

อักษรย่อ ฮิจญ์เราะหฺ คือ ฮ.ศ. ในภาษาอังกฤษนิยมใช้ H.E. (Hijrah Era) หรือ A.H. (Anno Hejira)

ระบบปฏิทินของหิจญเราะหฺศักราช เป็นระบบปฏิทินจันทรคติ นั่นคือ จะใช้ดวงจันทร์เป็นเกณฑ์ในการคำนวณ ดังนั้นในหนึ่งปีจันทรคติจึงมี 354 วันหากเป็นปีปกติสุรทิน และ 355 วันหากเป็นปีอธิกสุรทิน ดังนั้น ในรอบ 30 ปีจะมีปกติสุรทิน 19 ครั้ง และอธิกสุรทิน 11 ครั้ง

ชนมุสลิมใช้ปฏิทินฮิจญ์เราะหฺจนถึงทุกวันนี้

เดือนตามระบบปฏิทินฮิจญ์เราะหฺ
ในหนึ่งปีฮิจญ์เราะหฺมี 12 เดือน คือ

1.มุฮัรรอม
2.ศอฟัร
3.รอบีอุลเอาวัล
4.รอบีอุษษานี
5.ญุมาดัลอูลา
6.ญุมาดัษษานียะหฺ
7.ร่อญับ
8.ชะอฺบาน
9.รอมะฎอน
10.เชาวาล
11.ซุลกออิดะหฺ
12.ซุลฮิจญะหฺ

[Charoon รักในหลวงครับ]

สุขสันต์  วันฮารีรายอ บังปู           เซ รา มัด  ดา แตง

เมื่อถึงวัน ฮารีรายอ ไทยมุสลิม ทุกคนจะแต่งตัวด้วยชุดสวยกันทุกคน  โรงเรียนปิด อย่างน้อย ๑ วัน ใน ๔ ภาคใต้