มีอีกเรื่อง
คือพอเดินป่าถึงที่ริมคลอง ก็ให้เค้าเล่นน้ำกัน
มีห่วงยางมาให้ด้วย เป่าลมให้เค้า
เล่นกันเสียงเจี๊ยวจ๊าว
เราก็มานั่งพัก สักครู่นึง ลืมตาหันไปดู มีอยู่คนเกาะห่วงยางล่องไปตามคลองเพราะเหนื่อย
น้ำก็พัดพาไป เราก็เรียกให้กลับ เพราะยิ่งไปไกล ยิ่งกลับลำบากเพราะขากลับต้องทวนน้ำ
ในที่สุดก็เอามือกระทุ่มน้ำกลับไม่ไหวจริงๆ เนื่องจากโดนน้ำพัด
เลยบอกให้เข้าฝั่ง แล้วเดินกลับมาดีกว่า
พอถึงฝั่ง แม่เจ้าประคุณก็เหน็บห่วงยางไว้กะเอวเดินๆท่อมๆเข้ามา
เกือบเป็นลม เพราะเธอเดินตัดมาในดงตำแยกวาง ที่ขึ้นริมน้ำ
ส่วนที่ผมบอกให้เดินกลับ ให้เดินกลับแบบอ้อมๆดงตำแย
งานนั้น พอเดินมาถึงต้องบอกความจริงกันไป จะได้ดูแลกันทัน
พอดีพวกเขาเอายากันมา ทากันไปเลย หลอดนึง
ขาช่วงที่โผล่พ้นขอบขากางเกง แดงเป็นผื่น ยันตาตุ่ม....
เฮ้อ....พลาดที่ผมคนเดียว น่าบอกให้เคลียร์ตั้งแต่ทีแรก
