เพื่อนบางคนมีประวัติเดิมอยู่ พอมายืมเรา ผมไม่มียอมเสี่ยง ... จะพลาดก็คราวหนึ่ง
เพื่อนคนนี้ประวัติไม่ดีครับ ติดบอล (ช่วงบอลโลกก็เล่นกันทุกคน หมดหน้าก็เลิก แต่มันไม่เลิก) ความเลวขั้นแรกคือ รับไปแทง แต่พอถูก เสือกบอกไม่ได้ไปแทงให้ ... ยืมเงินใครส่วนใหญ่จะสูญ .... แต่ไม่น่าเชื่อ มันเรียนจบได้งัยไม่รู้ ... วันหนึ่งมาหาผมที่บ้านจะขอยืมเงิน ไม่กี่พันหรอก แถมจะเอาซิมโทรศัพท์ ซึ่งมันว่าใส่เงินไว้เกินจำนวนจะยืม มาจำนำไว้อีก แต่ผมมันพวกโลว์เทค มือถือไม่มีใช้ และบวกกับประวัติอันชั่วร้ายของมัน ผมเลยปฏิเสธเสียงแข็ง บอกว่า กรูทำงานราชการ เงินไม่พอใช้เหมือนกัน
หลังจากมันอ้อนผมไม่สำเร็จ มันก็จากไป ....
ไม่กี่วันให้หลัง อยู่ีดี ๆ มันก็โทรมาหาผม บอกจะขอยืมหนังสือรุ่นหน่อย ... ไอ้เราก็เห็นว่าพอช่วยเหลือได้ ก็ให้มันไป ...
ภายหลังพบเพื่อนรุ่นเดียวกัน หลังจากไต่ถามสารทุกข์สุกดิบกันแล้ว ก็ถามถึงเพื่อนคนอื่นบ้าง มันก็เลยเล่าเรื่องเพื่อนเวนของรุ่นว่า มันไปหลอกรุ่นน้องคนหนึ่ง ซึ่งอยู่คนละแผนก อ้างว่ารู้จักกับรุ่นพี่ที่อยู่แผนกของน้องคนนั้น (ประธานชมรมผ๊ม
) แล้วหลอกยืมเงินไปหลายหมื่น แล้วหายหัว ... น้องเขาก็ตามกับรุ่นพี่ ซึ่งไม่ได้เรื่องอะไร ...
ผมก็เล่าเรื่องที่มันจะมาฝากซิมบ้าง เพื่อนบอก มรึงโชคดี เพราะซิมนั้นเป็นของที่ทำงานมัน เขาให้มาใช้ แต่มันดันเอาเครื่องไปจำนำ แล้วคงเอาจะเอาซิมมาจำนำกับผม
... ตอนคุยกันมันโดนไล่ออกไปแล้ว เพราะไปมีเรื่องวิวาท ....
โดยสรุป ผมเซ็งกับการที่รู้ว่า เป็นเพราะหนังสือรุ่นที่ผมให้ยืมไป กลายเป็นเครื่องมือในการทำเลวของเพื่อน .... และมันก็ไม่ได้คืนหนังสือรุ่นผมเลย .... (หนังสือรุ่นคณะผมหายากมากครับ ตั้งแต่ผมปี ๑ ยันปี ๓ ทำไม่สำเร็จสักปี มาสำเร็จรุ่นผม เพราะรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว อยู่ทำต่อให้
บก. ชื่อพี่ยิ้มครับ ทำต้นฉบับกันดึกดื่น พอเช้าไปนั่งดูดวงอาทิตย์ที่สนามหน้าหอประชุม หลับไปไม่รู้เรื่อง ตื่นได้เพราะสุนัขมาเลียปากปลุก สายหน่อยน้อง ๆ มาลงทะเบียน
)
