อยากรู้จังเลยครับ.. ว่าขณะที่พวกพี่ๆเค้าถูกฝึกอย่างเข้มงวดอยู่นั้นเค้านึกถึงอะไร มีท่านผู้รู้พอให้บอกกล่าวให้ทราบบ้างไหมครับ
อยากรู้จังเลยครับ.. ว่าขณะที่พวกพี่ๆเค้าถูกฝึกอย่างเข้มงวดอยู่นั้นเค้านึกถึงอะไร มีท่านผู้รู้พอให้บอกกล่าวให้ทราบบ้างไหมครับ
ขอแชร์ประสบการณ์ชีวิตกึ่งโม้สมัยเป็นลูกอ๊อดขอตอบแทนตัวจริงที่มักจะไม่ตอบ แต่ตัวจริงเขาไม่ได้คิดแบบผมแน่
ส่วนตัวเตรียมใจไว้แต่แรกว่าเป็นเชลยศึก แต่ไม่รอดเพราะนอกจากจะหนักกับการฝึกแล้วยังมีต้องทดสอบผ่านตามเกณฑ์ที่กำหนด
ความคิดที่ทำให้เป็นสุขที่สุด คือไม่คิดอะไรเลย รู้การเคลื่อนไหวของกาย ของเวทนารู้เฉพาะปัจจุบันเท่านั้น เหมือนเดินจงกรม ไม่ต้องคิดถึงพรุ่งนี้
เพื่อนนายทหารท่านหนึ่ง กำลังเรียนหลักสูตร EOD ถอดทำลายวัตถุระเบิด เวลาวิ่ง กำหนดนับก้าวซ้าย 1234567891 1234567892 นับขึ้นถึง12345678910 แล้วนับนับลง 123456789 จนถึง 1234567891 แล้วนับขึ้นใหม่
อีกความรู้สึกหนึ่งที่ชัดคือ ความรู้สึกรักและสงสารเพื่อนและน้องร่วมทีม กูรักมึงว่ะ
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ทีมเรือพายถูกทำโทษ โกศลผู้ที่มีร่างกายสูงบาง โดนพายตีอัดจนติดพื้น น่าสงสารจริง พอถึง A1 หัวหน้าทีมรับหนักกว่าลูกน้องจาก 6 เป็น 12 ที ตีไปได้ 8 ที เจอวิชาเกร็งตูดเหล็กที่ฝึกมาตั้งแต่สมัยมัธยมของผม พายหัก แต่จังหวะที่รอเปลี่ยนพายแล้วมาเริ่มตีใหม่นี่ รู้สึกใช้ได้เลยครับ
ทหารที่มาฝึกมีอยู่ 2 ประเภท คือทหารที่หวังจะเป็นยอดทหารได้ กับคนที่เป็นยอดทหารได้จริงๆ การที่วิ่งแบกซุงขึ้นเขาเรดาห์จนน๊อค ในสภาพร่างกายที่ไม่พร้อม เป็นเหตุให้ทหารนาวิกโยธินคนหนึ่งถูกนำส่งโรงพยาบาลและเสียชีวิตในเวลาต่อมา เป็นคำตอบที่รู้กันดีว่าใจอย่างเดียวคงไม่ใช่ ผู้ที่ผ่านต้องมีคุณสมบัติของยอดทหารด้วย นี่เป็นวิถีของผู้ที่เป็นทหารกล้า ต้องเข้าใจว่ามีหน้าที่พร้อมตอบแทนบุญคุณแผ่นดินด้วยชิวิตโดยอาชีพ ได้ตายอย่างคุ้มค่า จะไปเรียกร้องอะไร บางครั้งต้องขอความเข้าใจว่า ไม่ใช่สิทธประโยชน์จะได้อะไรที่พวกเขาหวัง แต่เป็นการใช้ชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรี จุดสำคัญอย่าไปหลบหลู่
บางคนมีร่างกายแข็งแกร่งแต่พฤติกรรมไม่ผ่านความเหมาะสมที่จะเป็นยอดทหารก็ไม่รอดด่านครูฝึกที่เฝ้าสังเกตอากัปกริยาของแต่ละคน เพราะหากปล่อยให้พวกนี้จบไปใช้วิชายอดทหารในทางที่ผิด จะการเป็นการสร้างสัตว์ร้ายเป็นภัยสังคม
ความคิดสุดท้าย
เช้าไม่คิดอะไรทดสอบว่ายน้ำในทะเลเปิด ผ่านได้ปกติ แต่ดำน้ำไม่ได้แล้ว เชื้ออักเสบจากหวัดเข้าโพรงจมูกขึ้นหู ปวดหูจริงเหมือนมีตะปูทิ่ม
เรื่องดำน้ำที่คิดว่าอึดที่สุด 2 นาทีครึ่ง ยังไม่โผล่จนครูบอกให้เลิกโชว์
ฝึกผูกเชือกเงื่อนกระที่น้ำเชี่ยวซะขนาดที่ครูฝึกยกเลิกการฝึก มีข้าลงไปผูกสำเร็จคนเดียว แต่ ตอนนี้ฟุตเดียวข้าก็ไม่ลงแล้ว ( ต้องมาตายน้ำตื้นสมเป็นปลาใหญ่จริงๆ)
ช่วงบ่ายวิ่งออกกำลังกาย สบายๆ ด้วยซ้ำ เห็นน้องคนหนึ่ง วิ่งออกจากถนนเข้าป่า ร้องตะโกน "กูไม่ไหวแล้วโว้ย" เพื่อนฝูงวิ่งไปตามกลับมา เรียนต่อจนจบ สุดท้ายเห็นพวกเอ็งเอาหัวปักถนนลูกรังรอข้าแถกไปหา น้ำตาไหลว่ะ มันจบแล้ว กับข้าวที่เกาะทำไม่อร่อยเลยว่ะ มื้อเที่ยงข้ากินไม่ลงเลยเอ็งก็เห็น มื้อเย็นข้าขอออกไปกินข้างนอกว่ะ
เรื่องระดับสติปัญญา ยกตัวอย่าง ชัชวาลย์ นี่ได้ ถ้าจำไม่ผิดระดับเกียรตินิยมสาขาวิศวกรรมเครื่องกลเรือเหมือนกัน จบหลักสูตรต่อต้านการก่อการร้ายสากลจากเยอรมัน ไปร่วมสงครามอิรัก จากนั้นสอบไปเรียนปริญญาโทต่างประเทศได้ ปัจจุบันได้กลับไปทำหน้าที่ตามหัวหน้าแผนกซ่อมบำรุง ตามสาขาวิชาเดิม การสอบต้องแข่งขันกับนายทหารพี่น้องที่จบสาขาวิชาเดียวกัน เรียกว่าเก่งทั้งบู้ทั้งบุ๋น ทฤษฎีได้ ปฏิบัติได้
ของเขาจริงครับ
ขออภัยพี่ๆทุกท่าน หากน้องทำขายหน้า
