ผมยังข้องใจเรื่อง "เกรียก" ไม่ใช่จะอวดรู้กับท่าน ศ.กาญจนา หรือราชบัณฑิต
คุณตาผมเคยทำมือให้ดูว่า เกรียก วัดโดยกางนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ออกเป็นมุมฉาก ระยะจากง่ามมือ (โคนนิ้วโป้ง) ถึงปลายนิ้วชี้ คือหนึ่งเกรียก
วิธีวัดแบบนี้ ที่จริงเหมาะสำหรับวัดความยาวลำกล้องปืน(สั้น)นะครับ ปลดกระสุนให้ปลอดภัยแล้วเอาปลายลำกล้องจิ้มเข้ามาจนถึงง่ามมือ ดูว่าส่วนรังเพลิงพ้นปลายนิ้วชี้ไปกี่องคุลี (มาอีกหน่วยแล้ว)
หรืออะไรที่มันทิ่มๆ เข้าง่ามมือได้ ใช้วัดเป็นเกรียกก็สะดวกดี... เช่น กล้วยพันธุ์นี้ผลอ้วนสั้น ไม่ถึงเกรียก เป็นต้น ถ้าวัดเป็นคืบก็ต้องหาวิธีให้ปลายกล้วยกับปลายนิ้วโป้งเสมอแนวกัน และมีการเหยียดนิ้วมากน้อย อาจจะไม่มาตรฐาน
ตอนผมยังเด็ก ๆ ครูสอนเรื่องเกรียก ว่าวัดได้เฉพาะผู้ชายเท่านั้น ผู้หญิงหมดสิทธิ
ไม่รู้ว่าตอนหลัง เขาเอาไปเทียบกับนิ้วมือได้ยังไง
ตอนผมเรียนสไนเปอร์ คนสอนมันพูดแบบนี้จริง ๆ
คือถ้าไม่มีเครื่องมือวัดระยะ ก็ให้เทียบกับของที่ตัวเองคุ้นเคย เช่นสนามฟุตบอล หรือเสาไฟฟ้า แต่ห้ามเทียบกับ your gun เพราะตัวเลขมันเยอะเกิน นี่ขนาดคนพูดเป็นนิโกร มนุษย์พันธุ์เกรียกยาวด้วยนะ
