ไม่นานมานี้ ไม่แน่ใจว่าผมเคยเล่าไปแล้วหรือยัง ไปเจอ...เจ้าของสนาม...(ไม่ใช่นายสนาม)....ผมรวมกลุ่มกันไป 4-5 คน ..หลังจากไม่ได้นัดรวมพลกันนาน ก็เลยตั้งใจ ไปกันซักวัน...
พอไปถึง เจอขาประจำ คุมสนามอยู่ ทำตัวเป็นเจ้ากี้เจ้าการ ยุ่งมั่วซั่ว แบบไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อน เห็นปืนของพวกเราวางอยู่ ไม่ขออนุญาตซักคำ จับได้ ก็หาลูกยัด ๆ ๆ ยิงซะอย่างนั้นแหละ ..
ไม่พอ...ยังทำตัวเป็น "กูรู" "กูรู้" ..ไปหมดซะทุกอย่าง.
..แถมยัง...ตั้งตัว..เป็นอาจารย์ สอนคนโน้น สอนคนนี้..จับปืนยิงปืน...มั่วไปหมด สอนผิด ๆ ถูก ๆ .เห็นแล้ว คล้าย ๆ คนร้อนวิชายังไงชอบกล...
เห็นปืนลูกซอง เรมิงตัน 870 ของผมที่ตัดสั้น พี่แกก็บอกว่า อาวุธสงครามซะงั้น ...เห็นปืนลูกกรด วามินต์ (ตอนนั้นยังไม่ได้ติดกล้อง) หาว่าเป็นปืนไม่สมประกอบ ปืนอะไร ทำมาไม่มีศูนย์ แล้วจะไปยิงยังไง...เอ้อ...ขนาดเราอธิบายแล้วว่า...ต้องติดกล้องอย่างเดียว เขาเรียกว่า "ศูนย์กล้อง"....แกก็เถียงคอเป็นเอ็นอีกว่า ..."มันต้องมีศูนย์เปิดมาด้วยสิ " แบบนี้ น้องถูกหลอกแล้ว...โอย...ผมอยากบ้าตาย...
ที่สำคัญ...ตลอดเวลาที่พวกเราอยู่ที่นั่น ได้กลิ่นเหล้าหึ่ง..เชียว...และ...วันนั้น พี่แก ได้ยิงปืน ซะฉ่ำมือ ชื่นใจ ไปหลายยี่ห้อ หลายกระบอก ทั้ง เล็ก ใหญ่ สั้น ยาว...
พวกเราทนได้แค่ ชั่วโมงเดียว..ทีแรกตั้งใจว่า จะไปซัก 3 ชั่วโมง..แล้วค่อยไปหาอะไรกินกันต่อ...แต่ต้องเปลี่ยนแผน...เป็นการนัดรวมพลยิงปืนที่..ไม่ประทับใจที่สุด...สาเหตุไม่ใช่มาจากพวกเรา...แต่พวกเราทราบดีว่า...เพราะอะไร...
พวกเราทุกคน รับไม่ได้...จริง ๆ ....ตอนนี้ ก็เลยไม่กล้ากลับไปยิงปืนที่สนามนั้นอีกเลย...ครับ..
