ขันวันละขำ ๔๐นักแม่นธนู?ครั้งแรกที่ผมเดินเข้าไป ณ ที่แห่งนั้นผมก็รู้สึกทึ่งแล้ว...
ก็เพราะต้นไม้รอบ ๆ นั้นเต็มไปด้วยเป้าธนู และตรงกลาง... (หมายถึงตรงกลางจริงๆนะ กลางเป๊ะเลย) ของทุกเป้านั่นมีลูกธนูปักอยู่ ๑ ดอก...
และสิ่งที่ทำให้ทึ่งยิ่งไปกว่านั้นยังมีอีก...
ไอ้หนูคนหนึ่งเดินมา คะเนวัยไม่เกิน ๗ - ๘ ขวบ ในมือถือคันธนูกับกระบอกใส่ลูกธนูมาด้วย...
ก็ลูกธนูแบบเดียวกับที่ปักอยู่ที่เป้าพวกนั้นนั่นแหละ...
"หนูเป็นคนยิงธนูพวกนี้หรือ?" ผมถาม
"ใช่ครับ" ไอ้หนูพนักหน้ายืนยันอย่างหนักแน่น
"หนูคงไม่ได้เอามือไปปักลูกธนูใส่เป้าพวกนี้นะ?" ผมถามด้วยความสงสัย
"ไม่ใช่ครับ" ไอ้หนูค้อนเข้าให้ "ผมยิงเองทั้งหมดเลยครับ"
"เอ้อ... ลุงไม่ได้ตั้งใจ... เอาเถอะ..." รีบเปลี่ยนเรื่อง "หนูฝึกยังไงล่ะถึงได้ยิงเก่งอย่างนี้?"
"ก็ต้องใช้ความอดทนสิครับ" ไอ้หนูยืดอก เล่า "ผมค่อย ๆ ฝึกตั้งแต่ยิงไม่โดนต้นไม้ จนยิงโดนจนได้... ฝึกเป็นเดือน ๆ แน่ะครับ..."
"อือ..." ผมครางอย่างทึ่งจัด
"แล้วพอยิงโดนนะครับตรงนี้สำคัญมาก" ไอ้หนูเล่าต่อ "
ผมก็เอาสีขาวกับสีแดงมาเขียนเป็นรูปเป้ารอบ ๆ ลูกธนูครับ 
"
