เล่าเรื่องเฉียดตายมาให้ฟังกัน (ขุดขึ้นมาให้สมาชิกรุ่นใหม่อ่าน)

เล่าเรื่องของคุณลุงผมมั่ง เมื่อห้าสิบกว่าปีที่ผ่านมา คุณลุงรับราชการครูที่ต่างอำเภอ แกขี่จักรยานกลับบ้านเลียบคันคลองชลประทานทุกวัน ความที่แกชอบดื่มจึงกลับบ้านดึกเป็นอาจิน วันหนึ่งในคืนเดือนมืด คุณลุงก็มาวกลับบ้านเช่นเดิม เมื่อขี่จักรยานมาเกือบถึงหลังวัด มีต้นโพธิ์ใหญ่อยู่ท้ายป่าช้า แกเห็นชายสองคนนุ่งผ้าถกเขมรถือดาบยาวลับๆล่อๆอยู่ที่หลังต้นโพธิ์ คุณลุงแกไม่รู้จะทำอย่างไรจะเลี้ยวกลับหลังก็จะไม่ทันการ พอดีทางเป็นหลุมใหญ่จึงลงจากจักรยานแล้วเดินจูงมา พลันก็แวบคิดออกว่าตรงนี้เป็ที่ป่าช้าหลังวัด จึงอุบาย เดินบ่นไปว่า "ไอ้แดงไอ้ห่าลากมึงจะนั่งซ้อนเฉยๆ ไม่ได้รึ" พลางก็เอามือตีลมที่ท้ายอานรถ พอเดินผ่านชายสองคนนั้นซึ่งหน้าตาก็ไม่ใช่คนแถวบ้านแน่นอน แล้วก็พูดกับชายสองคนนั้นว่า "พี่ ...ดูซิลูกผมมันอยู่ไม่สุขจริงๆ " ชายสองคนนั้นได้แต่กำดาบมองมาที่ท้ายอานจักรยานแต่ก็ไม่เห็นใคร เขาสองคนซุบซิบกันพอได้ยินว่า "มึงเห็นมั๊ย" "แล้วมึงเห็นมั๊ยละ" ช่วงที่ชายสองคนกำลังงงอยูนั้นเอง คุณลุงผมก็กระโดดขึ้นปั่นรถออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ได้แต่ภาวนาว่าไอ้โซ่จักรยานเจ้ากรรม มึงอย่าหลุดตอนนี้เชียว พอรถจักรยานออกตัวได้ชายสองคนที่ยืนงงอยู่จึงรู้ตัวว่าโดนอุบายหลอกผีเข้าให้แล้ว จึงออกวิ่งตามมาแต่ก็ตามไม่ทัน .........เรื่องจริงครับ ที่เล่ามานั้น อยากจะบอกว่า ไหวพริบ และสมองของมนุษย์ คืออาวุธอันร้ายกาจกว่าอาวุธใดๆ ที่ประดิษฐ์ขึ้น

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เล่าเรื่องเฉียดตายมาให้ฟังกัน (ขุดขึ้นมาให้สมาชิกรุ่นใหม่อ่าน) (อ่าน 29813 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้