เมื่อก่อน 
เริ่มต้นอยากได้เพราะเท่ห์ตามประสาวัยรุ่น, อยากพก,มีไว้ป้องกันตัว (ทั้งๆที่ไม่เคยมีเรื่องกับใคร)
ต่อมาพอเริ่มใช้ก็หาความรู้อบรมฝึกหัดไปหลายหลักสูตร เพราะรู้สึกชอบเป็นกีฬา และเป็นกิจกรรมยามว่างที่เราชอบ
กลายเป็นว่ามีปืนแล้วสุขุมขึ้น,รู้เรื่องกฎความปลอดภัย ทำให้เราทำอะไรที่รอบคอบขึ้น
พอทำงานก็ไม่ค่อยมีเวลาได้ฝึกฝน ทุกวันนี้พยายามหาเวลาที่รื้อฟื้นขึ้นใหม่ แต่ก้อจัดคิวมะค่อยได้ซะที
บทสรุป ถามใจตัวเราก่อนว่าชอบหรือเปล่า ถ้าชอบ..จัดไปเลยครับ แต่อย่าลืมสร้างพื้นฐานในเรื่องความปลอดภัยก่อน เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเองและครอบครัวครับ
ปล. ผมคงโชคดีมั้งที่ผู้ปกครองให้โอกาส
ของขวัญวันเกิดตอนอายุ 15 คุณแม่ไปเซ็นต์รับรองเป็นสมาชิกสมาคมที่สมุทรปราการให้ ปัจจุบันอายุ 30 แล้วครับ
