จขกท.ต่างกับผมตรงที่แม่บ้านเล่นด้วย ผมเคยพาไปสนามยิงปืนแม่นั่งหลังสุดอุดหูลูกเดียว ผมบอกว่าไม่ต้องกลัวถ้าเราไม่อยู่หน้าปากกระบอกปืน ขนาดไปพักที่บ้านต่างจังหวัด(อ.ชัยบาดาล)อยู่ท้ายไร่ติดป่าสงวนกลางคืนเปลียวน่ากลัวผมเอาปืนออกมาใส่ลูกเต็มแมกใว้ข้างหัวนอนเพื่อความอุ่นใจยังบ่นว่าเอาปืนมาด้วยทำไม โถดูเธอพูดซิ่... ช่วงกลับกท.เอาไส่กระเป๋าเสื้อส่งให้เธอหิ้วใส่รถเธอไม่กล้ารับครับบอกกลัวลั่น ผมอยากขอร้องท่านสุภาพสตรีในเวบนี้ช่วยอบรมเธอหน่อยเถอะครับผมหมดปัญญาแล้ว...? มาเข้ากระทู้มีปืนแล้วอุ่นใจมากครับ ใจเย็นขิ้น ความคิดเป็นขั้นตอนมากขิ้น ยังคิดว่าเมื่อมีเหตุการณ์ขิ้นมา ก่อนใช้ปืนตัดสินต้องระลึกไว้ว่าปืนใช้ได้ครั้งเดียวในชีวิตไม่คุกก็เมรุ ซ้ำศาลสั่งยึดทั้งหมดและห้ามมีอีกซวยเลยครับแฮ่ๆ....เล็กๆน้อยๆเลี่ยงได้เลี่ยงครับ เรื่องใหญ่ๆใส่ก่อนให้หมดแมก...ฮ่าๆๆๆๆๆไปละคร๊าบ
เหมือนป๋มเลยยย แต่ป๋มเริ่มๆจากการพูดคุยเรื่องอันตรายตามข่าว(ที่มีทุกวันตามทีวี หนังสือพิมพ์)ว่ามันอันตราย
ไอ้รายการ นาทีฉุกเฉิน หรืออะไรต่อมิอะไรที่เห็นเหตุการณ์ร้ายๆ กว่าตำรวจจะมา ก็นานเกินไป
นอกจากนี้ ก็เสริมพวกวิกฤติต่างๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นแล้วก็บอกว่า ใครจะดูแลครอบครัวเรา ถ้าเราไม่ดูแลกันเอง
ตอนนี้เริ่มจะคล้อยตามมาบ้างแล้วครับว่าการมีปืนติดบ้านนั้นจำเป็น
(ป.ล. ผมว่าขึ้นอยู่กับครอบครัวที่เลี้ยงดุมาด้วยครับ อย่างคุณแม่ผม คุณตาเล่นปืนและที่บ้านเห็นว่าเป็นเรือ่งปกติ คุณแม่ผมเห็นปืนก็จับมายิงได้เลย
น่ากัวจิงๆ เคยมีขโมยขึ้นบ้าน ตอนผมอยู่ ม.6 ตอนนั้นพ่อไม่อยู่ ผมเอาปืนพ่อ(ที่ให้ผมเก็บไว้เผื่อจำเป็น)ให้แม่ คือ แบบคิดว่าแม่ใจเย็นกว่าเรา เหอๆ แม่จับปืนปั๊บ ส่องเรย เปรี้ยงๆๆๆ
ผมห้ามแทบไม่ทันบอกแม่ แค่ขู่ก็พอแล้ว มันยังไม่เข้ามาเลย ดีที่มันวิ่งเร็ว ไม่งั้นเรื่องยาวอีก ส่วนบ้านแฟนผม แค่คุณท่านพ่อตาแค่เห็นผมถือหนังสือ อวป.อ่าน ก็ไปคุยกับลูกสาวว่าผมเล่นปืนด้วยเหรอ ปืนผาหน้าไม้ อันตรายไม่ดี ไม่ดี::004:: (ดีที่แฟนผมแก้ตัวว่าผมมีปืนมรดกของที่บ้านอยู่แล้ว ไม่ได้ซื้อใหม่)ค่านิยมจากครอบครัวผมว่าสำคัญครับ เฮ้อ
ช่วยกันรักภาษาไทยด้วยเถอะนะ......
เหมือนป๋มเลย = เหมือนผมเลย
น่ากัว = น่ากลัว
ส่องเรย = ส่องเลย ช่วยๆกันหน่อยครับเดี๋ยวเด็กรุ่นน้องคนรุ่นใหม่จะเขียนผิดกันซะหมด....
