ประสบการณ์การใช้อาวุธปืน ตอนที่ 5 เรียบเรียงเอามาให้อ่านกัน

[Siri_Pat รักในหลวง]

ประสบการณ์การใช้อาวุธปืน ตอนที่ 5 เรียบเรียงเอามาให้อ่านกัน

(จากประสบการณ์ของผู้อาวุโสในหน่วยงาน)

กรุงเทพฯ ลาดพร้าว พ.ศ. 2528

หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่พิษณุโลกคราวนั้น ทำให้ผมระมัดระวังตัวในการเดินทางไปไหนมาไหนตลอดเวลา
ผมปฏิบัติงานอยู่ที่นั่นจนไฟสงครามอันระอุระหว่างคนไทยด้วยกันซาลง...และได้กลับกลายมาเป็นผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย
การปฏิบัติงานในช่วงปีหลังๆ ในอำเภอของผมจึงสงบราบรื่น...

[Siri_Pat รักในหลวง]

ผ่านไปหลายปี จนถึงปี 2528 ตำแหน่งงานที่ก้าวหน้าขึ้นของผม ทำให้ผมต้องย้ายลงมาอยู่ในส่วนกลางคือกรุงเทพฯ
ซึ่งผมก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง เพราะการย้ายคราวนี้ผมจะได้กลับบ้านเสียที เพราะพื้นเพเดิมของผมเป็นคนกรุงเทพฯอยู่แล้ว

ผมกับพร ซึ่งเป็นภรรยาของผม พร้อมกับเจ้า ม้าแก่ .45 ของคุณลุง จึงได้ย้ายลงมาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพ ผมกับภรรยาได้
ตัดสินใจซื้อบ้านจัดสรรแห่งหนึ่งที่แถวๆ ลาดพร้าว ถึงแม้ว่าที่บ้านของผมต้องการให้ผมมาอยู่ด้วยกัน แต่ผมต้องการความเป็น
ส่วนตัวมากกว่า และเพื่อสำหรับอนาคตของครอบครัวผมด้วย

ผมนำเจ้าม้าแก่ ที่เคยกินคนมาหลายศพทั้งจากฝีมือของผมเอง และจากทหารรับจ้างเจ้าของเดิม กลับไปชุบชีวิตอีกครั้งจาก
ช่างฝีมือดีแถวๆ ย่านวังบูรพา การขัดสนิม การรมดำและเปลี่ยนประกับด้ามใหม่ ทำให้เจ้าม้าแก่ของผมกลับมาสวยสง่าอีกครั้งหนึ่ง
ซึ่งในเวลาว่างๆ ผมก็จะนำมาขัดถูลูบคลำเป็นประจำ ก่อนที่จะเก็บเอาไว้อย่างมิดชิดที่ใต้หมอนภายในห้องนอนของผมและภรรยา

เนื่องจากผมและภรรยายังไม่มีลูก ในวันหยุดสุดสัปดาห์ภรรยาผมจึงรับหลานมาเล่นที่บ้านเป็นประจำทำให้ ทั่วทั้งบ้านมีความครึกครื้น
ขึ้นจากการเล่นของเด็กๆ ส่วนผมก็ฆ่าเวลาด้วยการดูทีวี และบางครั้งก็ออกไปซื้อต้นไม้เพื่อมาแต่งสวนในบ้านของผมนั่นเอง

[Siri_Pat รักในหลวง]

แล้ววันหนึ่งเมื่อผมกลับมาจากซื้อต้นไม้มาแต่งสวน ผมจอดรถยังไม่ทันจะลงจากรถ ใจของผมก็หายวูบ เมื่อเห็นหลานของภรรยาของผม
หยิบปืนของผมออกมาเล่นอยู่ที่หน้าบ้าน แต่ก็โชคดีที่หลานยังเด็ก กำลังข้อมือจึงยังไม่สามรถขึ้นลำปืนได้ไหว ผมแย่งปืนคืนมาจากหลาน
อย่างระมัดระวัง พร้อมกับบอกว่าอย่าเข้าไปในห้องของอาแล้วไม่ปืนมาเล่นอีก ไม่ยังงั้นจะถูกทำโทษ พร้อมกับหันไปกำชับภรรยาว่า
ให้ดูแลหลานให้ดี ล็อคประตูห้องนอนให้เรียบร้อย อย่าให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก....ซึ่งก็นับว่าผมประมาทไปมากในจุดนี้

ในบริเวณซอยหมู่บ้านที่ผมอยู่ เริ่มมีการก่อสร้างบ้านจัดสรรเพิ่มขึ้น ผู้คนมากหน้าหลายตาผ่านเข้าออกในซอยทำให้เกิดการ
ลักขโมยทรัพย์สินในหมู่บ้านอยู่เป็นประจำ ถึงแม้ว่าจะมียามดูแล แต่ก็ไม่ทั่วถึง บ้านหลายหลังโดนงัดในช่วงกลางคืน บางครั้งก็
กลางวัน ทำให้เจ้าของบ้านเริ่มระมัดระวังตัว หาทางป้องกัน ด้วยการติดลูกกรง เหล็กดัด ติดไฟฟ้าส่องสว่างเพิ่มขึ้น รวมไปถึงเลี้ยง
สุนัขไว้เฝ้าบ้าน

ผมเองก็ดำเนินการตามเพื่อนบ้านหลายคน โดยการติดเหล็กดัดเพิ่ม บริเวณรั้วก็เสริมเหล็กแหลมกับเศษแก้วแตก อย่างกับบ้านของ
คนที่มีลูกสาวสวย ซึ่งผมคิดว่ามันน่าจะป้องกันได้ในระดับหนึ่ง

[Siri_Pat รักในหลวง]

และวันหนึ่งที่ผมจำได้ไม่รู้ลืมก็มาถึง  วันนั้นผมกลับมาถึงบ้านอย่างอ่อนเพลีย เนื่องจากต้องผจญกับงานที่หนัก และรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้
เมื่อมาถึงบ้าน อาบน้ำและรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ผมจึงรีบเข้านอนพักผ่อน พร้อมกับกำชับภรรยาให้ปิดล็อคบ้านเอาไว้ให้ดี

ท่ามกลางอากาศที่เย็นสบายจากฝนที่ตกลงมาพรำๆ ผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นในเวลาเกือบๆ ตีหนึ่งซึ่งมันเป็นความเคยชินของผมมาตั้งแต่
สมัยเรียนจนกระทั่งมาทำงาน ผมลุกขึ้นเดินมาเพื่อที่จะปิดหน้าต่างที่ละลองฝนปลิวเข้ามา พลัน!! ผมก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดัง
ขึ้นมาจากชั้นล่างของบ้าน  เสียงดังกุกกัก เหมือนกับคนกำลังขนของ ขโมยแน่ๆ ผมคิด มันคงอาศัยเสียงฝนที่ตก และเสียงสัตว์กลางคืนร้องกลบเสียงการทำงานของมันแน่ และอากาศแบบนี้เจ้าของบ้านแทบทุกรายก็ต้องกำลังหลับอย่างสบายทุกคน.....

[Siri_Pat รักในหลวง]

ผมเดินมาที่เตียง หยิบเจ้าม้าแก่มาขึ้นลำ พรภรรยาของผมตื่นขึ้นพอดี พอเห็นผมหยิบปืน พรก็ตกใจ ผมบอกให้เงียบๆ พร้อมกับบอกว่า
ขโมยขึ้นบ้านเรา....

"พี่ๆ เดี๋ยว" เสียงพร ภรรยาของผมร้องเรียกผมเบาๆ ผมรีบบอกออกไปทันทีว่า "ไม่เป็นไร พร นี่มันหน้าที่ของผู้ชายและสามีที่ต้องปกป้องบ้าน ถึงพี่จะยังไม่สบายอยู่ แต่พรไม่ต้องห่วง" พรมองตามแต่ผมรีบเดินออกมาจากห้องเสียก่อน พร้อมกับกำชับให้พรอยู่แต่ในห้องอย่าลงไป

ผมเดินย่องเงียบลงบันไดมาช้าๆ พร้อมกับค่อยชะโงกหน้ามองดูในห้องโถงข้างล่าง ท่ามกลางความมืดสลัว ผมเห็นมัน
กำลังสาละวนถอดปลั๊ก TV เครื่องเสียงของผมอยู่ ส่วนของเก่าที่ตั้งโชว์อยู่ในตู้ถูกมันเอาลงมาใส่ถุงแล้วเรียบร้อย มันมาคนเดียว
ไม่มีอาวุธในมือ เมื่อเห็นดังนั้น ผมตัดสินใจทันที!!!

[Siri_Pat รักในหลวง]

ผมเอื้อมมือมาเปิดสวิทช์ไฟของห้องโถงกลางที่อยู่ตรงราวบันไดทันที ไฟสว่างพรึบ!! มันสะดุ้งโหยง ทิ้งไขควงในมือ และเอื้อมมือ
จะไปหยิบปืนลูกโม่ที่วางไว้ข้างตัวทันที!!!

"หยุด!!!  ไม่งั้นกูยิง!!!"  ผมตะโกนขึ้นสุดเสียง ไอ้โจรชะงัก และก็หยุดการเคลื่อนไหวทันที ซึ่งถ้ามันไม่เห็น เจ้า 11 มม. กระบอกดำเมื่อม
ที่กำลังเล็งไปที่หัวมันอยู่ล่ะก็ จ้างให้มันก็ไม่หยุด...

"ยืนอยู่นิ่งๆ นะมึง ไม่งั้นกูเป่าสมองมึงกระจุยแน่ นี่ 11 มม. นะโว้ย" ผมร้องขู่ออกไปแบบพระเอกหนังไทยที่ผมชอบดู ไอ้โจรยืนนิ่ง
พอดีกับที่พรลงมาหาผมและกระซิบข้างหู "พี่" 

ผมรีบบอกทันที ให้พรรีบไปโทรศัพท์แจ้งตำรวจ ซึ่งพรก็รีบทำตาม ส่วนไอ้โจรเมื่อได้ยินคำว่าตำรวจมันก็กระสับกระส่ายทันที
ผมร้องขู่ไปอีก "อย่าคิดขยับนะมึง ยืนอยุ่นั่นแหละ แค่นี้กูไม่พลาดหรอก" ไอ้โจรมันคงจะเมื่อย ผมคิด หรือมันอยากจะลองเสี่ยง
ดูก็ได้ เพราะปืนของมันวางห่างจากมันแค่เมตรเดียวเท่านั้น แต่มันคงจะรักสวยรักงาม กลัวว่ากระโหลกและสมองของตัวเอง
จะกระจุย มันจึงยังไม่กล้าเสี่ยง

[Siri_Pat รักในหลวง]

เสียงพรเข้ามากระซิบกับผมอีก "พี่ๆ " ผมก็บอกขึ้นมาทันทีอย่างเหี้ยมเกรียมว่า "อย่ากลัวพร ผมยินดีที่จะจ้างบริษัททำความสะอาด
มาล้างคราบเลือดมันหลังจากที่ยิงมันแล้ว และจะหาพระมาปัดรังความด้วย" พรเงียบไป ไม่กล้าเข้ามากระซิบอะไรอีก....

ระยะเวลาผ่านไปอย่างน่าตรึงเครียดกว่า 15 นาที โจรยืนตัวเกร็งมือค้าง ผมก็ยกปืนค้างจนเมื่อยเช่นกัน มันช่างเป็นช่วง
เวลาที่ทรมานที่สุดยิ่งกว่ายิงกันเสียอีก.....

[Siri_Pat รักในหลวง]

ตำรวจมาถึงแล้ว โจรถูกจับใส่กุญแจมือ ของกลางทั้งปืน ถุงผ้า และหมวกไอ้โม่งของมันถูกยึด ร้อยเวรที่คุ้นเคยกับผมเป็นอย่างดี
บอกให้ผมตามไปลงบันทึกประจำวันที่ สน. ด้วย พร้อมกับกล่าวชื่นชมว่าผมทำได้ดีมาก ที่ไม่มีการเสียเลือดเสียเนื้อเกิดขึ้น....

ผมมานั่งคลายอารมณ์อยู่ในห้องครัว....พรนำน้ำให้ผมดื่มอย่างไม่ต้องร้องขอ........
ช่วงนั้นผมจึงเตือนเธอไปว่า "คราวหน้าคราวหลัง หน้าสิ่วหน้าขวานอย่าลงมากระซิบอะไรแบบนี้อีกนะ มันอันตราย
ไม่เห็นเหรอว่า มันมีปืน ถ้าพลาดขึ้นมาจะว่าไง" ผมดุเธอทันที

[Siri_Pat รักในหลวง]

พร เงียบ แต่ก็พูดขึ้นว่า "ก็มันมีเรื่องที่จะต้องบอกน่ะสิคะ" พร้อมกับหยิบปืนที่วางบนโต๊ะไปทันที

"เฮ้ยๆ"  ผมตะโกน "เอามานี่ ปืนขึ้นลำไว้แล้ว เดี๋ยวก็ลั่นโป้งป้างขึ้นมาหรอก เอาไปเล่นทำไม" ผมดุเธออีกครั้ง

พรหงายใต้ปืนให้ผมดู พร้อมกับพูดว่า "วันที่หลานมาที่บ้าน พรกลัวว่าหลานจะแอบเอาปืนไปเล่น เลยถอดแม็กกาซีน
เก็บไว้ที่พร คิดถึงเรื่องเมื่อกี้นี้แล้วยังเสียวไม่หายเลยล่ะ....เพราะพรรู้ดีว่าปืนที่พี่ถือขู่โจรอยู่เมื่อกี้เนี๊ยะ มันไม่มีลูกค่ะ"

ผมใจหายวาบ.....คงเป็นเพราะความไข้และความอ่อนเพลียที่ทำให้ผมหลงลืมได้ถึงขนาดนี้
ผมตะลึง ตัวชา รู้สึกเหมือนว่าจะกลับเป็นไข้อีกครั้งทันที....

[Ninja 19 + รักในหลวง +]

.........   เอาปืนไม่มีลูกขู่โจร  สุดยอดเลยครับพี่.. .. ดีนะครับที่มันไม่คิดสู้ไม่งั้น คงจบลงด้วยความเสียใจ...   เรื่องของพี่ตื่นเต้นมากๆครับ   

[NPD]

   ตำรวจ มาไวดีครับ 

[wasanami]

เป็นข้อสอนใจ...ปืนเราไม่ให้ใครยุ่งเด็ดขาด...

วันก่อนก็มีข่าว ๆ คล้าย ๆ อย่างนี้ ..... แต่รายนั้นไม่รอด

[tip1976 - รักในหลวง]

ใจหายใจคว่ำหมดเลย
ครับ

[godsira รักในหลวง]

สุดยอด

[PU45™]

     แฟนคลับตรึม ..... แต่ช่วงขึ้นลำน่าจะผิดสังเกตุนะ เพราะขึ้นลำเปล่าๆ กับมีลูกนี่แตกต่างกันชัดเจน