ผมคิดถึงรถยนต์ครับ มีทะเบียน มีประกัน มีเลขตัวถัง คล้ายๆกับปืนเลยครับ แถมมีการจดทะเบียนแล้วต่อประกัน(พรบ.) อีกต่างหาก ต่อครบ รถถูกกฎหมาย วิ่งได้บนท้องถนน แต่หากชน เกิดอุบัติเหตุ ผู้ถูกชนหรือผู้เดือดร้อน ได้รับการคุ้มครองโดบ พรบ. อุ่นใจทั้งผู้ใช้ และผู้อยู่บนท้องถนน ทำไมปืนเราไม่เอาบ้างนะ มีทะเบียนเหมือนรถ แต่ไม่มีประกันเหมือนรถ ถ้ามี(จะทำได้หรือไม่) คือจด พรบ.แบบรถนั่นแหละ แต่อาจจะถูกกว่าตามขนาดกระสุน เช่น .22 50 บาท/ปี .38 100 บาท/ปี เป็นต้น แล้วปืนที่ ได้รับการจดทะเบียนทำประกันนี้ ผู้ที่มีก็สามารถนำไปใช้ได้เลย โดยไม่ต้องขอใบ ป.12 เพราะยังงัยๆก็ถูกต้องตามกฏหมายอยู่แล้ว แต่ขอให้พกพาให้มิดชิด ตาม พรบ.อาวุธปืน(แบบผู้ได้สิทธิ์พกตาม ป.12) หากใครทำผิด คือนำปืนไปใช้ในทางที่ผิด เช่นนำไปยิงผู้อื่น นำไปขู่กรรโชกผู้อื่น ให้เกิดความหวาดกลัว ก็จะมีความผิด และต้องเสียเบี้ยประกันให้กับ ทางราชการและผู้เสียหาย พร้อมทั้ง ยึดอาวุธปืน อย่างนี้ ผมว่าผู้มีปืนคงยิ้มได้มากขึ้น เพราะมีปืนไว้ใช้จริงๆ เพื่อป้องกันชีวิตและทรัพย์สิน (ภายใต้กฎหมาย) ไม่ต้องรอ ป.12 ซึ่งต้องระดับราดหน้าครับ บะหมี่คงไม่ได้แน่(เส้น) ซึ่งผมว่าคงทำนองเดียวกับ รถนั่นแหละครับ ที่วิ่งอยู่บนท้องถนนที่ถูกกฎหมายของสุจริตชนก็คือ รถที่เข้าระบบมีทะเบียน และประกัน ทั้งนั้น หากนำรถดังกล่าวไปใช้ในทางที่ไม่ถูก นำไปเป็นพาหนะในการก่อคดี ก็จะโดนยึดเป็นของหลวง เช่นกัน ผมว่าอย่างนี้น่าจะดี และให้ผล มากกว่า ดังนี้
1. ประชาชนผู้มีปืน ได้ใช้ปืนของตนเองตามจุดประสงค์ที่ขอมาเสียที (ป้องกันชีวิตและทรัพย์สิน)
2. ตัดระบบความไม่ยุติธรรม ซึ่งค้านกับหลักของรัฐธรรมนูญโดยชัดเจน คือ อภิสิทธิ์ชน เท่านั้นจึงจะมีใบ ป.12
3. รัฐมีรายได้จากการเก็บภาษีทะเบียนปืน เพิ่มขึ้นปีละหลายๆร้อยล้านบาท นำไป พัฒนาประเทศได้อีกมากมาย (ซึ่งในใจผม หากรัฐจะทำแบบนี้ แล้วให้สิทธิ์ผมดังกล่าวมาข้างต้น ผมก็ยินดีจ่าย)
4. ผมว่าปัญหาอาชญากร จะลดลง เพราะทุกคนมีสิทธิ์ป้องกันตัว
5. เป็นการสกรีน คุณสมบัติของผู้ควรจะรับการ อนุญาตให้มีอาวุธปืนไปในตัว เพราะทุกวันนีผู้มีอาวุธปืนทั้งหมด ผมว่าไม่ทั้งหมดเป็นผู้เหมาะสมควรที่จะมี ดังนั้นผู้ไม่เหมาะสมเหล่านี้แหละ จะเกิดปัญหาเวลาใช้ เช่น ชักปืนมาอวด ชัดปืนมาจ่อหัวผู้อืน หรือจนท.(เพราะคิดว่าตนเองมีอำนาจ)เอาปืนมาฆ่าคนอื่น เอาปืนไปยิงในที่ไม่เหมาะสม พกปืนแบบโชว์ว่าข้ามี(พกไม่มิดชิด) ก็จะถูกจับ ปรับ เสียค่าประกัน(คล้ายๆเวลารถเกิดอุบัติเหตุ แต่ว่าผู้เสียคือเจ้าของปืน ไม่ใช้บริษัทประกัน) และถูกยึดปืนไปโดยปริยาย ปืนในรูปแบบนี้ก็จะหมดไปจากสังคม
6. รัฐตรวจสอบได้ง่ายว่า ในตำบลนี้ เมืองนี้ อำเภอนี้ จังหวัดนี้ ใครมีปืน ควบคุมดูแลได้ง่าย เข้านโยบายรัฐบาลพอดี เพราะทุกคนต้องมาขึ้นตรงและรายงานตัวต่อเจ้าหน้าที่ทุกๆปี ทำให้ทราบข้อมูลปืนที่แน่นอน ตรวจสอบปืนได้ทุกๆปี ว่าอยู่ในสภาพไหน มีใครสูญหายไปแล้วบ้าง ใครนำไปครอบทะเบียนแบบไม่ถูกต้องบ้าง เหล่านี้เป็นต้น
7. ฯลฯ ที่จะตามมา
ซึ่งความรอบคอบในการคิดก็คือว่า ใหม่ๆ อาจเกิดคดี อาชญากรรมจากปืนสูงขึ้น(เล็กน้อย) เพราะปืนจะถูกนำออกมาใช้มากขึ้น แต่ไม่นานมันจะถูกระบบกำจัดไปโดยปริยาย คือใช้ไม่ถูกก็เสียเงินและถูกยึด(ซึ่งเมื่อยึดแล้วก้ไม่น่าจะคืนกลับมาอีกในระยะ 3-5 ปี) ซึ่งจริงๆแล้วในสังคมทุกๆวันนี้ก้ใช่ว่าคดีอาชญากรรมที่เกิดจากอาวุธปืนจะไม่มีเสียเลย เพราะฉะนั้นข้ออ้างที่เกิดว่าถ้าให้อิสระแบบนี้แล้วคดีเกิดตามมาเป็นเงาตามตัว คงไม่ใช่คำตอบที่ถูกนักคงวิธีการแบบนี้ และยิ่งสำคัญคือน้อยคดีนักที่เกิดจากปืนที่ถูกต้องตามกฎหมาย นอกจากความประมาท หรือขาดสติเท่านั้น
แนวคิดทั้งหมดผมฝันไปนะครับ แต่ถ้าตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า มันเกิดขึ้นจริงนี่หว่าไม่ได้ฝัน พี่ๆทุกท่านคิดว่ามันจะเป็นยังงัยครับ
