ไปรับมากลางมีนาคม เลยเอาผลการยิงเดิมๆมาให้วิจารณ์ครับ
เริ่มประเดิมนัดแรกด้วยเจ้าวอลเธ่อร์ พี22 ทุกคนลงความเห็น
ว่าสวยแปลกตาแบบอวกาศ เล็กกระทัดรัดกว่าในรูป ยิงนัดแรก
แป๊ก! อ้าวลูกด้านมั้งหรือสปริงไกอ่อนก็หนักนี่หว่า แป๊ก! อะไรฟ่ะ
ดูอีกทีอ่อลืมปลดเซฟ รุ่นนี้ใส่เซฟเหนี่ยวไกได้ครับแต่เข็มไม่ตีท้ายลูก
ไกดับเบิ้ลแข็งเอามากๆ ส่วนซิงเกิ้ลเดินไกสั้นเสียแต่ว่าก็ยังหนักอยู่ดี
ลูกที่ใช้ทดสอบ .22lr ของเรมิงตัน ธันเดอร์โบลท์ไม่มีคาบปลอก
ยิงรื่นทุกนัดครับ
หลังจากนั้นมาจับรามี่ซึ่งทุกคนติเรื่องหลุดนิ้วก้อย
ทรงปืนดูสั้นๆกระเทินน่าจะเลือก 75 ดีรางเต็ม (ง่ะก็นู๋มียาวๆซิก226
อยู่แล้วนิ อิอิ ตัวนี้จะเอาซุกซ่อนเมีย) ลูก 135 เกรนไทยอาร์มยิงลื่น
ไม่มีติดขัด ไกแข็งสปริงแม็กแข็งมากๆ แต่ปัญหามันอยู่ที่ตรงไกนี่แหล่ะครับ
ยิงซิงเกิ้ลช่วงลากไกยาวหนักตอนเซียร์ใกล้จะหลุดมีความรู้สึกไม่ราบลื่น
สะดุดๆเหมือนผิวเซียร์ไม่เรียบ
ลองยิงเอาจริงหล่ะน่ะเป้าแรกที่ระยะ 10 เมตรเพราะยังไม่ชินเริ่มที่วอลเธ่อร์
รูเล็กๆ 5 นัด อืมกลุ่มพอทนแหะไม่สะบัดแต่เสียงดังแรงดีแล้วต่อด้วยรามี่ อ้าวๆๆๆ
ไหงมันหนักผิดไปจากเดิมแหะ (ยืนตั้งสติอีกครู่) เริ่มยิงเป้าเดียวกันหง่ะหลุดครับ
วง 8 ที่10นาฬิกา เอาใหม่ๆซัดต่ออีก 4ลูกผลออกมาคือกินสูงครับ
