เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน
ธันวาคม 24, 2025, 04:31:40 AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: อวป. มีจำหน่ายที่ สนามยิงปืนราชนาวี/สนามยิงปืนบางบัวทอง/สนามยิงปืนศรภ./
/สนามยิงปืนทอ./
สิงห์ทองไฟร์อาร์ม
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา ปฏิทิน เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: [1] 2
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: นิยายข้างถนน.....  (อ่าน 3168 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
วัฒน์
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 4114
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 17223


เนรเทศยกโคตรดีกว่านิรโทษยกเข่ง


เว็บไซต์
« เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 04:15:18 PM »

ผมนั่งอยู่ที่นี่มานานแล้ว
ตั้งแต่ถนนเส้นนี้ยังตัดใหม่ๆ จนเดี๋ยวนี้มีรถราวิ่งกันแน่นขนัดตั้งแต่เช้ายันค่ำ
แรกๆคนแถวนี้ต่างรังเกียจผมกันออกหน้าออกตา คงเป็นเพราะน้ำเหลืองที่ไหลย้อยตลอดเวลาที่ขาผม
มันคงส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งมากไปหน่อย

แต่พอนานเข้าทุกคนต่างก้อเอือมระอา อีกทั้งต่างคนต่างมีภาระของตัว ไม่มีใครมีเวลาใส่ใจใครนานๆ.
คนเหล่านี้ต่างก้อลืมผมไป

ถึงตอนนี้แทบทุกคนต่างก้อเห็นผมเป็นเพียงขอทานพิการตัวเหม็น ไม่มีพิษมีภัยกับใคร
หลายคนมองผ่านผมไป เหมือนมองก้อนหินก้อนนึ้
แต่ในบรรดาคนเหล่านี้ ยังมีหญิงชราคนนึง ที่ดูเหมือนว่าในสายตาแกจะยังมองเห็นผมเป็นคนอยู่

ป้าเอื้อย.......แกเป็นแม่ค้าขายข้าวแกงริมถนน แผงข้าวของแกตั้งห่างที่ของผมไปราวๆสี่ห้าวาเท่านั้น
แกมักเตือนผมประจำ..." เวลาใครเค้าไล่ เค้ารังเกียจ...ไม่ต้องไปสน อย่าสร้างศัตรู รู้มั้ย? "
หึๆๆ ผมจะไปสู้ใครเค้าได้ล่ะ ผมไม่โง่ไปมีเรื่องกับใครหรอก ผมคิด

พ่อค้าแม่ขายที่อยู่รอบตัวผม ผมก้อไม่เคยจะไปยุ่มย่าม ยกเว้นบางคนที่ชอบเอาตีนเขี่ยขาผมให้พ้นทางเดินเค้าเท่านั้นแหละ
ที่ผมจะมองหน้า แล้วสบตาแข็งกร้าว...

" ทำไมไอ้เป๋? "

ผมหลบตาวูบ หึๆ จะทำอะไรได้มากกว่านี้เล่า?

ผมไม่อยากมีศัตรูหรอก........ต่างคนต่างอยู่ ต่างหากินน่ะดีแล้ว

บันทึกการเข้า

ฟ้าและดินไม่เห็นไม่เป็นไร ไม่ได้หวังให้ใครจดจำ
แม้ยากเย็นแค่ไหน ไม่เคยบ่นสักคำ ไม่มีใครจดจำ แต่เราก็ยังภูมิใจ

จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา จะยอมรับโชคชะตาไม่ว่าดีร้าย
ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ถึงเวลาก็ต้องไป เหลือไว้แต่คุณงามความดี
วัฒน์
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 4114
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 17223


เนรเทศยกโคตรดีกว่านิรโทษยกเข่ง


เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 04:16:46 PM »

เอ้า!! อฐิษฐานอยู่นั่นแหละ เมื่อไหร่จะโยนตังมาซะที ผมแอบเลิกตาขึ้นมามองชายหนุ่มคนนึง ที่กำลังจะทำทาน
ผมเมื่อยมาก ก้มกราบมาจะสองนาทีอยู่แล้ว เฮ้อ!!

แกร๊ง!!....

ผมเงยหน้าขึ้นดูในกระป่องนม หลังจากเค้าเดินหายไป โถ่เอ๊ย!! บาทเดียวขอซะเยอะแยะ แม่งง!!

แดดเริ่มอ่อนแล้ว ผมคลานไปหาป้าเอื้อยควักเงินมาสิบบาท แกเห็นผมเลยโบกมือห้ามบอก " ไม่ต้องๆ " แล้วแกก้อตักข้าวราดแกงส่งให้ผมพร้อมรอยยิ้มที่เป็นกันเอง

ผมนั่งกินข้างๆแก พร้อมกับฟังแกบ่นเรื่องลูกชายตัวดีของแก ที่ไม่เคยออกมาช่วยแม่ทำอะไรเลย วันๆเอาแต่สำมะเลเทเมา แกชอบบ่นเรื่องนี้ประจำ

ผมก้อนั่งฟังนิ่งทุกวัน เป็นผู้ฟังที่ดีเสมอมา คล้ายตอบแทนแกแทนค่าข้าวที่แกให้มา

เย็นพอดูแล้ว ผมชักง่วง เลยคลานไปงีบที่หลังวัดที่อยู่ข้างๆ ค่ำนี้คนเยอะแน่ๆ ผมต้องเก็บแรงไว้ก้มกราบคนใจบุญทั้งหลายอีกหลายพันครั้งแน่ๆ.......

โครม!! เฮ้ย!! เสียงเอะอะโวยวายทำผมสะดุ้งตื่น ผมชะโงกหัวหันไปดูต้นเสียง เห็นคนใส่ชุดข้าราชการสองสามคน
กำลังวิ่งไล่อะไรบางอย่าง

ผมค่อยๆคลานออกไปที่ถนน กว่าผมจะไปถึง ทุกอย่างก้อเงียบสงบ แต่เมื่อหันไปมองที่ทางเท้า...

กลับมีแต่ความว่างเปล่า..................................

แผงขายของ พ่อค้าแม่ค้าหายไปหมด ผมหันไปดูที่แผงข้าวป้าเอื้อย ว่างเปล่า.......เหลือแต่รถเข็นเก่าๆของแกกับถาดกับข้าวสองสามถาด.
" โดนเทศกิจเล่นซะแล้ว " เสียงผู้คนซุบซิบกันเบาๆ ผมลังเลอยู่พักนึง ก่อนจะค่อยๆคลานกลับเข้าไปในวัด คืนนี้คงต้องงดผมคิด ก่อนล้มตัวลงนอนต่อ
บันทึกการเข้า

ฟ้าและดินไม่เห็นไม่เป็นไร ไม่ได้หวังให้ใครจดจำ
แม้ยากเย็นแค่ไหน ไม่เคยบ่นสักคำ ไม่มีใครจดจำ แต่เราก็ยังภูมิใจ

จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา จะยอมรับโชคชะตาไม่ว่าดีร้าย
ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ถึงเวลาก็ต้องไป เหลือไว้แต่คุณงามความดี
yod - รักในหลวง ครับ
ความรัก - เริ่ม - จากความรู้สึก หรือ ความคิด กันแน่นะ ..... ประวัติศาสตร์อาจจะย้อนรอยเดิม แต่คนไม่อาจย้อนอดีตได้
Hero Member
*****

คะแนน 1628
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 18173



« ตอบ #2 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 04:23:12 PM »

ไม่มีต่อ หรือ พี่วัฒน์

ผม วรรคให้ครับ
บันทึกการเข้า

..สิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า...วันนี้เขาอยู่หรือจากไป
สำคัญที่ว่า...ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน
ขอให้มีความทรงจำที่ดี...ก็เพียงพอแล้ว
อย่างน้อย เราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง
และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ ...

..กรอบใดกักขังแค่กาย แต่ใจอย่าหมายกั้นได้
โซ่ตรวนรัดรึงตรึงไว้  แต่ใจนั้นใฝ่เสรี..
วัฒน์
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 4114
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 17223


เนรเทศยกโคตรดีกว่านิรโทษยกเข่ง


เว็บไซต์
« ตอบ #3 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 04:23:56 PM »

สามวันต่อมา ทุกอย่างกลับสู่สภาพเดิม ทางเท้าเต็มไปด้วยพ่อค้าแม่ค้าหน้าเก่าๆ ทุกคนลืมเรื่องวันนั้นไปแล้ว แต่ป้าเอื้อยแกไม่ได้กลับมา...รถเข็นหายไปแล้ว ที่ตรงนั้นก้อมีพ่อค้าหน้าใหม่มาจับจองเรียบร้อย

ชีวิตดำเนินต่อไป.........วันไหนมันมาอีกก้อคงต้องหนีกันอีก แต่เพื่อปากท้อง ทุกคนยอมเสี่ยง.

ผมนั่งมองผู้คนที่เดินผ่านไปมา ก้มกกราบแทบจะตลอดเวลา จนบางขณะผมไม่เงยหน้าขึ้นมาเลยร่วมสิบนาที
แต่วันนี้รายได้ไม่ค่อยดี แถมร้านข้าวอาโกร้านใหม่ก้อแพงซะด้วย ผมกะว่าอีกซักชั่วโมงค่อยหยุดจะดีกว่า

" ช่วยด้วยยยย!!!!!" เสียงผู้หญิงร้องดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางเสียงอึกทึกบนท้องถนน

" วิ่งราวๆๆๆๆๆ!! " ผมงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หันไปทางที่มาของเสียงเห็นแต่คนเดินขวักไขว่....

ตอนนั้นเองฝูงคนเริ่มแหวกออกเป็นช่องตรงกลาง ผมมองเห็นชายหนุ่มคนนึงวิ่งตะบึงฝ่ามาตรงกลางช่องนั้น.....
มือขวากำสร้อยทองอร่าม!!

มันวิ่งตรงมาทางผม.!!

ไม่ล่ะ...ผมคิด คนมือเท้าดีๆยังหลบ แล้วเราเป็นใคร? แค่คนพิการ อย่าไปยุ่งเลยหาเรื่องเปล่าๆ....

แต่.....

แวบนึงในความคิด ใช่ ผมเป็นแค่คนพิการ ทุกคนต่างรังเกียจ ไม่อยากคบหา แต่ถ้าผมทำอะไรบางอย่างที่มีประโยชน์ล่ะ???.
แน่นอน....ทุกคนต้องยอมรับในตัวผมมากขึ้น เห็นผมมีค่ามากขึ้น เป็นคนมากขึ้น หึๆไม่แน่นะอาจได้ออกทีวีพลเมืองดีอะไรทำนองนั้น.......

ฉับพลัน....ไอ้หนุ่มนั่นวิ่งมาถึงตัวผม มันคงประมาทเห็นผมพิการเลยไม่ใส่ใจอะไร ตอนนั้นเองผมแหย่ขาข้างที่เหลือข้างเดียวออกไปขวาง!!

พลั่ก!! ครืดดดดด!!

มันสะดุดเข้าเต็มที่ ล้มกลิ้งไม่เป็นท่าหน้าอกฟาดกับพื้นอย่างแรง!!!!!

ตำรวจที่วิ่งตามมา รีบตามมาล็อกตัว คนเริ่มมามุงดูกันหนาตา หลังจากเห็นว่าปลอดภัยแน่ๆแล้ว...
เจ้าทรัพย์วิ่งกระหืดกระหอบตามมาติดๆ ใบหน้าอวบอ้วนยิ้มกริ่มเมื่อมองเห็นสร้อยยังอยู่ปรกติ..

" ไหนๆ ใครช่วยจับคะ คนไหนๆ "

บางคนที่เห็นเหตุการณ์ชี้มาที่ผม

" นั่น...ขอทานคนนั้นไง เค้าขัดขามันเอาไว้ "

เธอหุบยิ้มแทบจะทันทีที่เห็นตัวผม ก่อนจะบรรจงฉีกยิ้มตอแหลขึ้นมาใหม่ ควักเหรียญสิบสองสามเหรียญโยนลงกระป๋อง

" ขอบใจนะ "

ฮึ!! ผมไม่ได้สนใจกับจำนวนเงินเล็กน้อยนี่หรอก แต่ตอนนี้ทุกคนเริ่มมุงดูผม แล้วจับกลุ่มพุดคุยกันเกี่ยวกับความกล้าของผม....

นี่ต่างหากที่ผมต้องการ

ตำรวจเดินมาขอบใจผม แล้วบอกว่าจะลงรูปกับชื่อให้ในคอลัมน์เล้กๆในหนังสือพิมพ์......ฮ่าๆๆๆ นี่ต่างหากล่ะที่ผมรอคอย....
ผมอิ่มเอมกับความดีที่ได้ทำลงไป.....

" ไหนๆ ขอดูหน้าไอ้พลเมืองดีหน่อยซิ"

ไอ้หนุ่มนักวิ่งราว แทรกตัวเข้ามา มือล็อกกุญแจทั้งสองข้าง ตัวฟกช้ำไปทั้งตัว

" อ๋อ มึงนี่เองไอ้เป๋ มึงขัดขากูทำไม!!? กูไปทำไรให้มึง" ผมไม่สนใจจ้องตามันซะอีก...

" กูจะเอาเงินไปประกันแม่กูออกจากคุก แม่กูติดมาสามวันแล้วไอ้_ตว์!! มึงจำไว้!! "

มันพูดได้เท่านั้นตำรวจก้อลากตัวไปโรงพัก

มึงจะเอาเงินไปทำไรก้อเรื่องของมึงสิ บอกกูทำไม กูทำหน้าที่พลเมืองดีโว้ยยย ผมเถียงมันในใจ
ก่อนจะหันมายิ้มกับฝูงคนที่ยังคงมุงดูและชื่นชมผมกันไม่ขาดสาย....

จนกระทั่งลุงอ่ำเซียนพระแผงถัดไปข้างๆ เดินมาตบหลังผมเบาๆแล้วชมผมว่า " เอ้อ ดีแล้วๆ "
ก่อนแกจะทอดสายตาออกไปที่ถนน ดูไร้จุดหมายแล้วรำพึงออกมาเบาๆว่า

" สงสารแต่แม่เอื้อยน่ะสิ คราวนี้ติดคุกทั้งแม่ทั้งลูก แล้วใครจะหาเงินมาประกันให้ละเนี่ย...เฮ้อ "

วินาทีนั้น!!...........โลกของผมมืดสนิท... ตาผมพร่าไปในทันที

ผมก้มหน้านิ่ง.....มึนงงสับสนในหัว.
หน้าป้าเอื้อยปรากฎขึ้นในหัวผมช้าๆ....

น้ำตาไหลในใจผมเบาๆ..........

บันทึกการเข้า

ฟ้าและดินไม่เห็นไม่เป็นไร ไม่ได้หวังให้ใครจดจำ
แม้ยากเย็นแค่ไหน ไม่เคยบ่นสักคำ ไม่มีใครจดจำ แต่เราก็ยังภูมิใจ

จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา จะยอมรับโชคชะตาไม่ว่าดีร้าย
ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ถึงเวลาก็ต้องไป เหลือไว้แต่คุณงามความดี
PU45™
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 3692
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 62457



« ตอบ #4 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 04:24:09 PM »


        ต่อคิวฟังนิยายน้าวัฒน์ด้วยคน ........ กำลังเข้มข้นครับ

บันทึกการเข้า

                
cylinder
Sr. Member
****

คะแนน 104
ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 566



« ตอบ #5 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 04:27:27 PM »

คุ้น ๆ ค่ะ เหมือนเคยอ่าน
แต่จำไม่ได้แล้ว   Grin Grin
บันทึกการเข้า

..ปัญหาเป็นเครื่องทดสอบความรู้..
..ศัตรูเป็นเครื่องทดสอบกำลัง...
..ผิดหวังเป็นเครื่องทดสอบจิตใจ..
JUNGLE
ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
Hero Member
*****

คะแนน 1203
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 17188


การต่อสู้คือชัยชนะ


« ตอบ #6 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 04:40:43 PM »

มีภาคสองมั๊ยครับน้าวัฒน์... กำลังน่าติดตามครับ...
บันทึกการเข้า
carrera
กินลูกเดียวเที่ยวสองลูก
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 2329
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 84478


« ตอบ #7 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 04:55:02 PM »

อารมณ์พลิกไป พลิกมา Grin Grin Grin ชอบครับ
บันทึกการเข้า

เนื้อร้ายตัดทิ้ง
www.ipscthailand.com
ฮิวโก้
Hero Member
*****

คะแนน 118
ออฟไลน์

กระทู้: 2516



« ตอบ #8 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 04:57:23 PM »

ขอบคุณครับ ไหว้.มีต่อไหมครับ. Grin
บันทึกการเข้า

อย่าคิดว่าตัวเองเก่ง...ยังมีคนที่เก่งกว่าเรานักะติ๊ Club ขยับจะยิงแต่รักจริงนะ อึ๊บๆ
วัฒน์
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 4114
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 17223


เนรเทศยกโคตรดีกว่านิรโทษยกเข่ง


เว็บไซต์
« ตอบ #9 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 05:04:08 PM »

 Smiley อีกเรื่องนะครับ...

ชายคนหนึ่งมีภรรยา อยู่ 4 คน

ภรรยาคนที่ 1 เขารักที่สุด ไปไหนมาไหนด้วยกัน ตามใจตลอดอยากได้อะไร เขาหาให้ทุกอย่าง

ภรรยาคนที่ 2 เขารักมาก เขาจะทำทุกสิ่ง ทุกอย่างเพื่อภรรยาคนนี้ และจะไปหาภรรยาคนนี้เสมอ

ภรรยาคนที่ 3 เขารักรองลงมา ดูแลเอาใจใส่พอควร แวะไปหาบางเป็นครั้งคราว

ภรรยาคนที่ 4 เขาไม่เคยสนใจ ไม่เคยดูแลเอาใจใส่ ไม่เคยไปหา ไม่คิดถึงเลย ด้วยซ้ำ

ต่อมาชาย คนนี้ไปกระทำความผิดร้ายแรง และถูกจับ ต้องถูกประหารชีวิต ก่อนที่จะถูกประหาร เขาขอร้องว่า เขาขอกลับบ้าน เพื่อไปร่ำลาภรรยาสุดที่รักซักครั้ง ผู้คุมเห็นใจจึงอนุญาต เมื่อกลับมาถึงบ้าน เขารีบตรงไปหาภรรยาคนที่ 1 เล่าเหตุการณ์ต่างๆ ให้ฟัง
และถามภรรยา คน ที่ 1 ว่า " ถ้าเขาต้องตายภรรยาคนที่ 1 จะทำอย่าง ไร? "

ภรรยาคนที่ 1 ตอบน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ถ้าเธอตาย เราก็จบกัน” คำตอบที่ได้รับ เหมือนสายฟ้าที่ผ่าเปรี้ยง!! ลงมาที่เขาอย่างจัง
เขารู้สึกเจ็บปวด และเสียใจเป็นอย่างยิ่ง นึกเสียดาย ว่าเขาไม่ควรทุ่มเทให้ภรรยาคนนี้เลย

จากนั้นเขาก็ ไปหา ภรรยาคนที่ 2 ด้วยอาการเศร้าโศก เล่า เรื่องราวต่างๆ ให้ ฟัง
และถามคำถามเดิมกับภรรยาคนที่ 2 ว่า " ถ้าเขาต้องตาย ภรรยาคน ที่ 2 จะทำอย่างไร? "

ภรรยาคนที่ 2 ก็ ตอบอย่างหน้าตาเฉย ว่า " ถ้าเธอตาย ฉันจะมีใหม่ " เหมือนสายฟ้า!! ผ่าลงมาซ้ำที่เขา อย่างจัง เขารู้สึกเสียใจมาก
และนึกเสียดายว่าที่ผ่านมา เขาไม่ควร ทุ่มเทให้ภรรยาคนนี้เช่นกัน

เขาเดินคอตกมาหาภรรยาคนที่ 3 เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ ฟัง และถาม ภรรยา คนที่ 3 ว่า "ถ้าเขาต้องตาย ภรรยาคน ที่ 3 จะทำอย่างไร? "

ภรรยาคนที่ 3 ตอบว่า "ถ้าเธอตาย ฉันจะไปส่ง " ทำให้เขาคลายความ เศร้าโศกขึ้นมาได้บ้าง อย่างน้อยก็ ยังมีภรรยาที่จริงใจกับเขา

ก่อนกลับไปรับโทษ เขานึกขึ้นมาได้ว่ามีภรรยาอีกคน ซึ่งไม่เคยไปหาเลย จึงไปหา ภรรยาคนที่ 4 และถามว่า
"ถ้าเขาต้องตาย ภรรยาคนที่ 4 จะทำอย่าง ไร?"

ภรรยาคนที่ 4 ตอบว่า " ถ้าเธอตาย ฉันจะตามไป ด้วย " แทนที่เขาจะดีใจกลับนึกเสียใจหนักขึ้นไปอีก เพราะ...มัน สายเกินไปเสียแล้ว
ช่วงที่เขามีชีวิตอยู่ เขาไม่เคยเห็นค่าของภรรยาคนนี้ แต่ภรรยาคนนี้ไม่คิดที่จะทิ้งเขา จะติดตามเขาไปอยู่ด้วย
แล้วชายคนนี้ก็กลับไปรับโทษประหาร และเมื่อเขาตาย ภรรยาคนที่ 4 ก็ตายตามไป ด้วย.....

 Smiley เราทุกคนก็ มีภรรยา 4 คน นี้

ภรรยาคน ที่ 1
ร่างกายของเรา เพราะเวลาเรามีชีวิตอยู่ เราจะบำรุงบำเรอด้วยของสิ่งทุกอย่าง อยากได้อะไรก็หาให้ แต่พอเราตายมันกลับไม่ไปกับเรา
เมื่อเราตาย ร่างกายมันก็มีค่าเท่ากับท่อนไม้ ท่อนหนึ่งเท่านั้น

ภรรยาคน ที่ 2
ทรัพย์สมบัติ เพราะเวลาเรามีชีวิตอยู่ เราจะทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้มันมา แต่พอเราตาย มันกลับไม่ไปกับเรา แต่ไปเป็นของคนอื่น

ภรรยาคนที่ 3
พ่อแม่ ลูกเมีย ญาติ พี่น้อง เพราะพอเราตาย เขาจะทำศพให้เรา ทำบุญไปให้ แปลว่า เขาแค่ไปส่งเราเท่านั้น

ภรรยาคนที่ 4
บุญกับบาป เมื่อเราตายไป เราไม่สามารถเอาอะไรไปด้วยได้ มีเพียงแค่บุญกับบาปเท่านั้น ที่จะตามเราไป
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤษภาคม 10, 2008, 05:05:49 PM โดย วัฒน์ » บันทึกการเข้า

ฟ้าและดินไม่เห็นไม่เป็นไร ไม่ได้หวังให้ใครจดจำ
แม้ยากเย็นแค่ไหน ไม่เคยบ่นสักคำ ไม่มีใครจดจำ แต่เราก็ยังภูมิใจ

จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา จะยอมรับโชคชะตาไม่ว่าดีร้าย
ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ถึงเวลาก็ต้องไป เหลือไว้แต่คุณงามความดี
น้าพงษ์...รักในหลวง
1911ต้อง.โค้ลท์.ที่เหลือคือก๊อปปี้.ลอกพี่.มะขิ่นครับ
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 508
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 9922


« ตอบ #10 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 05:17:06 PM »

..อ่านตาลายเลย..ขอบคุณท่าน.วัฒน์.ครับ... เยี่ยม
บันทึกการเข้า

...ประเทศไทย.ไม่ใช่ที่สำหรับใครที่จะมา.ฝึกงาน...
ปาล์มๆ...ซุ่มโป่ง
Hero Member
*****

คะแนน 57
ออฟไลน์

กระทู้: 1891


ทำความดีเพื่อชาติ


« ตอบ #11 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 05:49:07 PM »

อ่านแล้วดีครับได้ข้อคิดด้วย
บันทึกการเข้า
Narin CZ
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #12 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 05:53:47 PM »

ขอบคุณครับ Grin
บันทึกการเข้า
yod - รักในหลวง ครับ
ความรัก - เริ่ม - จากความรู้สึก หรือ ความคิด กันแน่นะ ..... ประวัติศาสตร์อาจจะย้อนรอยเดิม แต่คนไม่อาจย้อนอดีตได้
Hero Member
*****

คะแนน 1628
ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 18173



« ตอบ #13 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 06:08:13 PM »

ข้อคิด ดีดี ตรับพี่วัฒน์....

ขอบคุณครับ
บันทึกการเข้า

..สิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า...วันนี้เขาอยู่หรือจากไป
สำคัญที่ว่า...ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน
ขอให้มีความทรงจำที่ดี...ก็เพียงพอแล้ว
อย่างน้อย เราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง
และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ ...

..กรอบใดกักขังแค่กาย แต่ใจอย่าหมายกั้นได้
โซ่ตรวนรัดรึงตรึงไว้  แต่ใจนั้นใฝ่เสรี..
Ramsjai
^ป้าแรมส์ใจดี^
ชาว อวป.
Hero Member
****

คะแนน 1075
ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 7191


"ชีวิตมีคนที่เกลียดไม่กี่คน ที่เหลือรำคาญ"


« ตอบ #14 เมื่อ: พฤษภาคม 10, 2008, 06:36:43 PM »

ขอบคุณมากค่ะพี่วัฒน์ สำหรับข้อคิดดีๆ
บันทึกการเข้า

ถ้าเป็นความทรงจำที่มีค่าล่ะก็..ห้ามลืมเด็ดขาด เพราะคนตายจะมีชีวิตอยู่ในความทรงจำของเราเท่านั้น..
หน้า: [1] 2
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.4 | SMF © 2011, Simple Machines Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.054 วินาที กับ 21 คำสั่ง