นั่งแอร์อุดร จากบ้านมา กทม.เที่ยวนี้ ต่างจากก่อนๆนะครับ
เคยได้แต่ ขนมปัง 1 ก้อน กับน้ำ 1 ขวด
ตอนนี้มี ทั้งขนม นมเนย น้ำและข้าวกล่อง
ราคาเท่ากับ โฟโอเซเว่น
ซะด้วย
นั่งสบายๆ ถึง กรุงเทพ ไม่รู้ตัว
ลงรถแล้ว
เดินย้อนกลับมาทางปั้มป์แก้สเพื่อเข้าห้องน้ำนิดนึง
แล้วก็ตีแท็กซี่ ไป สน.อส.
+ อ้าย พาไป สน.อส.แหน่ครับ
(ผมมา กทม.ไม่เคยพูดภาษากลางครับ หยิ่งในความเป็นคนอีสาน
)
+อยู่แถวได๋ครับ (น่านเจอคนบ้านเฮาทุกที)
+อยู่แถว กองบัญชาการ ตชด. ครับ
+ อ๋อ ไปๆๆครับ
ตกลงจากหมอชิต มาสน.อส. 50 บาท โดยสารถีชาวกาฬสินธุ์
+
+
นั่งรอสำนักงานเปิดอยู่แป๊บนึง ต่างคนต่างกลุ่ม ต่างอยู่
ตาผมมองไปทางซอยไปโกดังเก็บปืน
แถวใต้ซุ้มหน้าห้องบริหารยุทธการพิเศษ(ไม่รู้เรียกถืกไหม)
เอ๊ะ หนึ่งในสามหนุ่ม หน้าตาคุ้นๆแฮะ เลยจ้องดู อ๋อ
เดอะอึ่ง
เพื่อนครูด้วยกัน เคยสอนอยู่ที่เดียวกัน
แล้วมันย้ายกลับบ้านเก่า
ที่อำเภอเชียงคาน เมืองไม่เคยถึง เลย
อาจารย์ชาญชัย แสนใจวุฒิ อดีตรองแชมป์มวย กีฬาวพ.
+
-เฮ๊ย อึ่ง ทางนี้เว้ย
+อ้าวไอ้แหง ไปไงมาไงวะ
(ทัก ประสาคนคอเหล้าขาวด้วยกัน)
-มารับปืนเว้ย มึงล่ะ
+เหมือนกันรับปืนกับเพื่อนอีกสอง
-จองบ่ล่ะ
+บ่ ว่าสิมาตัดสด อยากได้ซ๊แซด
-มึงล่ะ
+กูจองนานแล้ว CZ 452 .22 แอลอาร์(ผมอวด)
เขาว่ามีแน่
แล้วก็ถามสารทุกข์สุขดิบตามประสาจากกันนานถึง 12 ปี
-เอออึ่งแล้วครูอีกสองท่านจองหยังล่ะ
+ลูกกรด เรมิงตัน ออโต
รับวันนี้คือกัน แล้วก็หัวเราะกันอย่าม่วนซื่น
โดยยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเลยว่าจะออกแนวไหน
จนกว่าสำนักงานจะเปิดนั่นแหละ
ลุ้นระทึกเลยครับ
กริ่งสอนรอบบ่ายอีกแล้วครับ ขอตัวครับ เย็นๆจะมาเล่าต่อ ตอนสำคัญ.......
ลูกแกะน้อย ในดงเสือหิว
