ขออนุญาตเห็นแย้งครับพี่แก้ว พี่หมอ ........... ผมมองงานภาพถ่ายออกเป็นสองประเด็นครับ
- ถ่ายทอดเจตนาของผู้เป็นตากล้อง หรือวัตถุประสงค์ ว่าตากล้องต้องการจะสื่ออะไร
- ภาพถ่ายคืองานศิลปะ เหมือนเรามองรูปบางรูป ดูไม่ออกว่าสวยตรงไหน แต่บางคนอาจมองว่าเป็นงานศิลปชั้นยอด
ฉนั้น ถ้างานที่ถ่ายมาสามารถสื่อเจตนาของผู้ถ่ายให้ผู้ชมเข้าใจได้ ก็น่าจะถือว่าต้องตามประสงค์
ส่วนเรื่องผู้รับก็ต้องดูว่าผู้รับชอบงานลักษณะไหน ครับ บางท่านอาจชอบแนวศิลปเยอะหน่อย บางท่านอาจชอบดิบ ๆเนื้อ ๆ
ขออภัยที่เห็นแย้งครับพี่

ผมไม่คิดว่าน้องรูฯจะคิดต่างกันนะครับ...
ผมกลับคิดว่าข้อความของน้องรูฯนั้นแสดงว่าเข้าใจตรงกัน...
อาหารนั้นมีหลายอย่าง หลายรสชาติ หลายวิธีปรุง...
อาหารญี่ปุ่นเราอาจกินทั้งที่ดิบ เพื่อให้ได้ความสด อร่อยลิ้น...
อาหารจีนนั้นอาจต้องกินที่ผ่านการปรุงแต่งนับวันๆ...
อาหารบางชนิดเรากลับรอให้ผ่านกระบวนการย่อยสลายบางส่วนไป เช่น น้ำปลา ปลาร้า...
เช่นเดียวกันกับภาพถ่าย...
บางชนิด เราต้องการภาพที่สมจริง ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกออกมา...
บางภาพเรากลับต้องการที่เหนือจริง เหนือความคาดหมาย...
ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับผู้สร้างสรรจะเลือก และผู้เสพจะรับความหมายได้ครบถ้วนหรือไม่...

ปล.หากแต่ที่ตลกคือ...
ผู้ปรุงที่แต่งแต้มอาหารจนรสชาติผิดเพี้ยนไป...
ทำปลาดิบก็ปรุงยิ่งกว่าต้มยำ...
ทำพระกระโดดกำแพงก็ปรุงยิ่งกว่าแพนงเนื้อ...
ผู้เสพก็เสพด้วยความกระอักกระอ่วนผะอืดผะอมครับ...
