ผมหมายถึงเวลายิงที่สนามไม่ต้องคอยก้มเก็บปลอกคืนสนามนะครับพี่...ผมแก่แล้วหลังไม่ค่อยดี
ผมมีนิทานเรื่องหนึ่งอยากเล่าให้ฟังครับ...
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีชีวิตสามชีวิตกำลังเดินทางแสนไกลเพื่อให้ไปถึงจุดหมายปลายทางที่พวกเขาฝันไว้
สามชีวิตนั้นประกอบด้วย ชายชรา หลานของเขา และ ม้าตัวหนึ่ง
ระหว่างที่ทั้งสามชีวิตกำลังเดินทางไปยังจุดหมาย
เขาก็เจอผู้คนมากมายที่เดินผ่านมาแล้วก็เดินผ่านไป
มีอยู่ครั้งนึง ชายชรา กับ หลาน กำลังจูงม้าเพือเดินทางไปยังจุดหมายอยู่
ก็มีผู้คนกลุ่มนึงเดินผ่านมาบอกกับพวกเขาทั้งสามว่า
"ทำไมโง่จัง
มีม้าแต่ไม่ยอมขี่"
ชายชราได้ยินดังนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าทำไมตัวเองถึงโง่อย่างงี้นะ
เลยให้หลานของเขากระโดดขึ้นไปขี่ม้า แล้วชายชรา ก็เดินจูงม้า แล้วเดินทางต่อไป
หลังจากนั้นไม่นานก็เจอผู้คนอีกกลุ่มผ่านมาบอกกับทั้งสามชีวิตว่า
"ทำไมแย่จัง ทรมานคนแก่
ปล่อยให้คนแก่จูงม้าอยู่แต่หลานกับนั่งสบายใจเฉิบอยู่บนหลังม้าได้ยังไง"
เมื่อหลานได้ยินดังนั้นก็รู้สึกผิด ยอมลงจากม้าแล้วให้ชายชราขึ้นไปขี่ม้า
แล้วตัวเองลงมาจูงม้าแทน
ทันใดนั้นก็มีคนอีกกลุ่มผ่านมาแล้วบอกพวกเขาว่า
"ทำไมแย่จังทรมานเด็กตัวนิดเดียวแบบนี้ได้ยังไง...ให้ผู้ใหญ่ขี่ม้าในขณะที่เด็กตัวเล็กๆมานั่งจูงม้า...ทรมานเด็กจริงๆ"
เมื่อชายชราได้ยินดังนั้นก็รู้สึกผิดอีกแล้ว
ทีนี้ชายชราตัดสินใจ เอาทั้งตัวเอง และ หลานของเขาขึ้นไปขี่ม้าทั้งคู่เลย
ดูซิว่าผู้คนที่เดินผ่านมาจะพูดว่าอะไ รเขาได้อีก
หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนอีกกลุ่มเดินผ่านมา
บอกพวกเขาว่า "คนแก่กับหลานคู่นี้นิสัยแย่มาก
ขึ้นไปบนม้าได้ยังไงตั้งสองคน
ทรมานสัตว์จริงๆ"
