Bali ที่ไม่ ยอม ลาจาก

หลังจาก ที่โฆษณา เรื่อง CZ ไปหลายเพลา แล้ว ก็ยัง ไม่ได้ เล่าต่อสักที่ ที่เป็นเช่นนั้น เพราะ อารมณ์ บ่ จอย ก็เลยหลีกหนีไปเที่ยว

Bali เสียนี่ ตั้งแต่ วันที่ 1-9 ก.ย.

http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=61501.0

http://www.gun.in.th/board/index.php?topic=1420.0

การไป Bali ครั้งนี้ ไปกับชมรม ร้าน ขาย กล้อง Photo Hobby โดย มี เจ้าของร้าน คุณ วรนันทน์ นักถ่าย 12 ดาวทอง ของ อเมริกา เป็น

ผู้ ชักชวน มีคุณ ยรรยง ศิลปินแห่งชาติ สาขา ภาพถ่าย คุณ ชัยโรจน์ ณ. ไซโก้ คุณ พิสิฐ อดีตนายก สมาคมถ่ายภาพ กรุงเทพ

กรรมการ สมาคม ถ่ายภาพกรุงเทพ มิตร สนิท และ ลูกค้า รวม 17 คน ส่วนกระผม ก็ ขออาศัย ติด สอยห้อยตาม ไป ยก แผ่นสะท้อนแสง

และ ขาตั้งกล้อง ให้ บรรดา ปรมาจารย์ ช่างภาพ ในคณะ

เมื่อไปถึง Bali ก็มี นักถ่ายภาพชาวมาเลย์ มารอรับ ท่านผู้นี้ ชื่อ ฟง เพียว กั้น เป็นนักล่ารางวัลอาชีพ ระดับโลก อีกทั้ง ถ่ายภาพเพื่อขาย

ให้สื่อโฆษณา และมีชาว สิงค์โป รา อีก 3 คน

กระผมก็มักเดิน แบกของตามหลัง เวลา พวกเขา เผลอ เราก็เอากล้อง เสียบ ข้างหู หรือ บนหัว พวกเกจิ แล้วยิง 3 ซ็อท + 0 – ตามมุม

มอง ของพวกเขา เรียกว่า แอบ ลัก พักจำ

จำนวนนักถ่ายภาพ และ ผู้นำทาง ก็ 21 ท่าน มีกล้อง Canon และ Nikon และ Hasselblad รวมกันแล้ว เกิน 55 ตัว ส่วนใหญ่ จะถ่าย

ด้วยระบบ ดิจิตอล และ ดิจิตอล Infarred มีบ้างที่ ใช้ Film Color Film Color Slide และ Infarred เลนส์ นับจำนวนไม่ถูก มีตั้งแต่ 14 มม

super wide --- 500 mm

จนถึงวันกลับ ปรากฏ ว่า Canon 5D พัง 2 ตกน้ำ 2 1V ม่านฉีก 1 30D Infarred พัง 1 Nikon ตกน้ำ 1 ยิงภาพ ไปกว่า 10000 G (

บางวัน ท่านเดียว ก็ เกิน100 g) Film 300 ม้วน

วันแรก ไปถ่ายภาพ ที่โรงละคร เล่นเรื่องพระราม ตาม กวาง ก็นั่งสัปหงก เพราะ ต้องตื่นแต่ตี 5 ไปสนามบิน ออกเดินทางถึงบาลี

14.30 น กว่าจะรับกระเป๋าได้ เข้าห้องพักโรงแรม ในเมือง Denpasar ก็เข้าไป เกือบ 17.00น แล้วก็มานั่งหลับที่โรงละคร เวลา 18.30 น เริ่ม

แสดง จนเวลาผ่านไป 1 ชั่วโมงจึงตื่น เอาสามขามาตั้ง เอากล้อง canon 5 D แต่ไม่ดีจริง มาวางรอถ่ายภาพ คนลุยไฟ โดยการเอากาบ

มะพร้าว มาลาดด้วยน้ำมันจุดไฟให้โชติช่วง ชัชวาล แล้วคนทรงเก้ ๆ ก็ลุยกองไฟ ซึ่งมีเวลาที่จะถ่ายภาพแค่ไม่ถึง 5 นาที หลังจากรอมา 1

ชั่วโมง ท่านเกจิ ฟง บอกให้นั่งแถวล่าง ด้านมุมซ้ายของเวที เพราะ ลมจะพัดจาก ด้านซ้ายไปขวา ทำให้ ควันไฟ ไม่รบกวน หน้ากล้อง

และ หน้าเรา ให้เปิดหน้ากล้อง 5.6 และใช้ Flash1/2 แต่บรรดา เกจิชาวไทย ทั้ง 17 ท่านไม่มีใครยอมทำตามเลย บางท่านลองทำตาม

รูปออกมาก็ไม่เอาไหน ถ่ายยังไม่ถึงใจเพราะยังไม่รู้จังหวะ วันรุ่งขึ้น ก็ไปใหม่ มีบางท่านไปเสีย 3 ครั้ง บางวัน ไปแต่เช้า เป็นการ แสดง

ละคร บารอง และ รังดา เราก็แอบตีท้ายครัว บุกไปหลังโรง ถ่ายภาพนางและนาย ละคร แต่งหน้า ดังรูปต่อไปนี้

ภาพหนึ่ง ใช้ Flash ช่วย อีกภาพ ไม่ใช้

เช้าวันต่อมา ก็ตื่นแต่เช้า ไป ถ่ายภาพ ผู้หญิงชาวบ้าน ที่มีอาชีพ ตักทราย ที่ ลำธาร ใส่ถังที่วางอยู่บนหัว แล้วเดินจากลำธาร ขึ้นมาที่ฝั่ง

เพื่อมาขาย เราเดินตัวเปล่า มีแค่เป้ใส่กล้อง ยังเดินลำบาก แถมมีปีนบันไดอีกต่างหาก แต่พวกเธอ มีทรายทูลอยู่บนหัวเดิน สบายมาก

ขณะที่ กดชัตเตอร์ Canon 5D อย่าเมามัน นั้น เอ้ ทำไมหน้าจอมันมืดไปหว่า ถอดเลนส์ออกมาดู เอ้ากระจกสะท้อนภาพ หลุดเสียแล้ว ก็

เป็นอันจบเห่กัน เพราะเอากล้องไปตัวเดียว แถมซ่อมไม่ได้อีกต่างหาก ทั้งๆที่รู้ว่า ไอ้5D นี้มีปัญหา แบบนี้ แต่เราก็ยังเชื่อว่าคงจะไม่มีปัญหา

เพราะเพิ่งจะไปติดกาวมาเมื่อ 6 เดือนก่อน และในเวลาไล่เลี่ยกัน ท่าน ชัยโรจน์ มหาดำรงค์กุล ณ ไซโก้ ก็ เดี่ยงตามมา แต่ท่าน ก็แก้

ปัญหาโดยการ เอา น้ำหอม ขวดละหลายพัน บาท เช็ดกระจกสะท้อนภาพ เพราะไม่สามารถหา แอลกอฮอร์ เลยต้องใช้น้ำหอม เช็ดแทน

แล้วใช้กาว ตราช้าง หยอด ใช้ไม้หนีบ ให้แน่น จนกว่ากาวจะแห้ง มันก็ได้ผล เพราะท่าน ได้ใช้กล้องตัวนี้ ต่อมาอีก จนถึงวันที่ 9 ส่วนของ

เราก็ ยัดใส่กระเป๋าเดินทาง นี่เป็นปัญหา สำหรับกล้อง 5D ถ้ามีท่านใดใช้อยู่ ก็พึงระวังด้วย

ช่วงบ่าย ก็ไปถ่ายภาพที่ หมู่บ้านหัถกรรม และวิถี ชาวบ้าน ที่ชอบ ตีไก่ แค่ขอค่าเหนื่อย ของไก่ ไม่ถึงขนาด ตีเอาบ้านเอาเมือง โชคดีที่

เพื่อน ชาว สิงค์โป รา ติดกล้อง สำรอง มาหลายตัว เลยให้ยืม Canon 40 D และเราก็ใช้มาจนถึงวันที่ 9

ขูดมะพร้าว ใส่ขนมเปียกปูน

วันต่อๆมา ก็ไป ชายหาด ใกล้ๆ ตัวเมืองถ่ายภาพ ชาวประมง นำเรือเข้าฝั่ง เพื่อ เอาปลาที่จับได้ มาขาย ส่วนมากจะเป็นปลากระป๋อง ที่ถูกฟ้องร้องว่าโกหกหลอกลวง ว่าเป็นปลา ซาดีน แต่ที่จริงเป็นปลา Mackerel ตลอดเวลาที่พบเห็นปลาที่เอาเข้าฝั่งมานี้ สงสัยปลาตัวใหญ่ๆ ถูกกองเรือไทย กวาดเรียบหมด
ไปเที่ยวถ่ายภาพ วัด ปูราตะนาห์ลอต ริมฝั่ง มหาสมุทร วิหารนี้ ต้องรอน้ำลดจึงเดินไปได้ ถ้าเป็นเวลาน้ำขึ้น ก็นั่งรอไป ด้วยความอดทน ที่มีผู้คนมากมาย เพราะเป็นวันเกิดของ พระพิฆเนศ

ไป หมู่บ้านทำเกลือ ที่แปลกประหลาดมาก พี่แกใช้วิธี ตักน้ำทะเลมาราดบนทราย จนเกลือ ตกผลึกในเนื้อทราย แล้วก็ขุดทรายไปต้ม

จนได้น้ำเกลือ ก็ ตักใส่ลงในรางไม้ เพื่อ ให้น้ำระเหยไป เหลือแต่เกลือ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจึงต้องทำให้เรื่อง ง่ายเป็นเรื่องยาก ฟังเขา

เล่าว่า ด้วยภาษาจีนหลายท้องถิ่นในประโยคเดียว ที่ เข้าใจแค่ 20 % เท่านั้น แถม ก่อนพระอาทิตย์ จะชักรถ มี ชาวบ้าน ต้อนเป็ด ออกมา

เดินเล่นออกกำลังกาย หลายร้อย เป็นระยะทางไกลมาก เพราะ ผ่านไป 2 ชั่วโมง จึงกลับมา

บางวันก็ไปที่ฝายน้ำล้น เอา คนแต่งตัว ละคร บารอง ขึ้นไปเต็นหยองแหง มีม่านน้ำเป็นฉากหลัง แถมบนฝาย ชั้น บางที่ก็มี

เด็กๆ มาเล่นน้ำก็แจก ขันน้ำ ให้ไป สาดน้ำเล่น พวกเราก็ดักถ่ายภาพ

บนสุด มีชาวบ้าน มานั่งถ่ายทุกข์ เสร็จแล้วก็อาบน้ำ ไม่สนใจฟ้าดิน และช่างภาพ อาหารที่ย่อยแล้วเหลือแต่กาก ก็ไหลลงมาชั้นสอง ที่

นายและนางแบบ โพสท่าอยู่ แล้วก็ลงมาชั้นล่าง ที่เรา ตั้งกล้องแช่อยู่กลางน้ำ รายการนี้ มีกล้องพังอีก 2 ตัว เพราะลื่น กลางน้ำ สาเหตุ

เพราะ ว่า ขณะที่เรา กำลังถ่ายภาพและจ้องในช่องมองภาพ มีฉากหลังเป็นสายน้ำ นานๆ มันจะทำให้ มึนงง และ เมาได้ พอลุกขึ้นก็เซตั้งตัว

ไม่ได้แถม ลำธารน้ำไหลแรง ทำให้ล้มลงก็เป็นอันจมน้ำทั้ง คน และ กล้อง ท่านพึงระวัง เมาในช่องมองภาพ เหมือน เมารถ เมาเรือ แต่ไม่

เมาใจ ในเรื่องนี้ด้วยครับ

แล้ว บางวันก็ นั่งรถ ไป ทางเมือง Candi Dasa ทางทิศตะวันออก เพื่อ ไปเที่ยวชาดหาด และหมู่บ้านชาวประมง ที่จะออกไปเก็บปลา จาก

ตาข่ายและอวนที่ วางไว้กลางทะเล มีเรือใบเป็นร้อยๆลำวิ่งออกไป ก่อนพระอาทิตย์ตกดินแล้วกลับเข้าฝั่ง หลังจากพระอาทิตย์ ลับขอบฟ้า

ไปแล้ว และออกไปอีกครั้ง ตอนก่อนฟ้าสาง แล้วกลับเข้าฝั่ง เมื่อ แสงสว่างมาเยือน ที่พักนี้ เจ้าของเป็นผู้หญิงญี่ปุ่นที่หลงใหล ในหมู่บ้าน

นี้ เลยแต่งงานกับสามีชาว บาหลี มีลูกสาว 1 คน มีทั้งบนตึกและบังกะโล เล็กๆ ไม่กี่ห้อง มี แอร์ และพัดลม และสาวเจ้าก็รับสอนดำน้ำด้วย

พบเห็นเด็ก เล่นน้ำอยู่ในลำคลอง ก็จอดรถลงไปถ่ายภาพ

เอ้ ลง ภาพ นู้น ผิดกฎ ข้อใดหรือไม่

บางวันก็ ไป ทางทิศตะวันตก ไปเที่ยวถ่ายภาพ นาขั้นบันได และ ไปที่เจมบระนา มีการแข่งรถเทียมคารบาว วันนั้นเป็นการแข่งกัน

ระหว่าง 2 หมู่บ้าน หลายสิบคู่ รถจากหมู่บ้านใดเข้าเส้นชัยมากกว่ากัน เป็นการ ทรมาร คารบาว มากเพราะแซ่ที่ใช้ตี มันทำด้วยไม้แล้วตอก

ด้วยตะปู คารบาวบางตัว ถูกตีจนเลือดโชก บางตัวก็ถูกคนขับจับหางแล้วเอาดุ่นแซ่ แยงตูด

1/25 วิ

1/1579 วิ

1/6300วิ

แล้วบางวันก็ขึ้นไปยอดภูเขาไฟที่ดับแล้ว ปล่องภูเขาไฟก็กลายเป็นทะเลสาบ มีวัด ปุราอุลุนดะนู ที่ บราตัน ถ่ายภาพหญิงสาว กำลัง

สักการะ เทพเจ้า กระผมในฐานะเด็กยกรีเฟ็ค ก็ต้องเอาดอกไม้ สัก 2 กระสอบ ถุงปุ๋ย ไปโรยเพื่อให้เกิด สีสัน

ด้วยต้องการให้ได้ภาพที่ดี จึงจำเป็นต้องตื่นแต่ 4 น แล้วออกเดินทางเวลา 5 น เพื่อไปให้ถึง สถานที่ที่เราจะถ่ายภาพก่อน พระ

อาทิตย์ จะชักรถ ออกเดินทาง หรือ ช่วงเย็นก็ ก่อน พระอาทิตย์จะลาลับ ในช่วงเวลากลางวันที่ พระอาทิตย์อยู่เหนือหัวก็ เป็นเวลา หากิน

ของพวกเรา แล้วก็ หาสถานที่ ถ่ายภาพในร่ม

นี่แหละครับ ที่หนีหายไปหลายวัน

ขอจบแต่นี้ครับ

Fabbri

กลับจาก บาหลี เที่ยวนี้ สมองแล่น ปรี๊ดปราด เป็นเพราะ กินเจ้านี่ไปหลายชิ้น

แกงสมองควายครับ น้ำลายหก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: Bali ที่ไม่ ยอม ลาจาก (อ่าน 7622 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้