บ้านเราหลายๆอย่างคิดได้ทำไม่ได้ครับ ตัวอย่างเช่น ไม่ควรทิ้งขยะลงบนถนน
ผมกลับเมืองไทยซื้อกล้วยแขก กับน้ำมากิน แล้วเดินเล่น กินกล้วยแขกหมดแล้วมองหาถังขยะไม่เจอสักใบ
หอบถุงกล้วยแขก กับถุงน้ำเดินข้ามสะพานไปอีกฝั่งเพื่อนังรถเมล์ ถังขะะก็ยังหาไม่เจอ เจอแต่เสาไฟฟ้า
มีขยะทิ้งอยู่เป็นกอง มีป้ายเก่าๆ ติดใว้ว่าห้าทิ้งขยะ
ผมเดินวนอยู่สองสามรอบ สุดท้ายรถเมล์มา ก็ต้องตัดใจ โยนถุงทิ้งใว้ตรงนั้นด้วยอีกคน
ความจริงแล้ว ไม่ใช่ปัญหาครับคุณบุญ..
แต่เป็นเรื่องของการจัดการกับปัญหา ไม่ให้เรื่องเล็กน้อยในใจเรานี้ มากวนใจเรา.
เก็บมันไว้กับตัว ถุงกระดาษก็ขยำให้มันเล็กลง ขวดน้ำก็บี้ให้มันเล็กลง ถือไว้ หรือใส่กระเป๋า
ไว้ก่อน ลืม ลืม มันเสีย คิดถึงเรื่องเฉพาะหน้า คือเิดินทางท่องเที่ยวต่อไป .. เมื่อพบถังขยะ
ที่ถูกจัดวางประจำที่ ค่อยทิ้ง ครับ. เมื่อเอย.. ก็เมื่อนั้น .
ทำอย่างนี้ ชินแล้ว เราเรียกร้องตนเอง ปรับตัวเองเข้ากับสิ่งรอบตัว.
ไป มัฆวาน เศษขยะแม้ เพียงพลาสติกหุ้มปากขวดน้ำดื่ม. ผมก็เก็บไว้กับตัว ใส่กระเป๋็ารอทิ้งลงถัง หรือแม้ แต่เที่ยวแบบ Off Ro@d ก็เก็บใส่ถุงมาทิ้งถังขยะในเมือง. . ง่ายเหลือเกินที่จะทิ้งไว้ในป่า แต่ผม พวกผม ก็ไม่กระทำอย่างนั้น. ครับ.
