เข้าป่าจริงๆระยะยิงไม่เคยเกิน 50 เมตรครับ ไกลกว่านั้นถึงยิงถูกก็อาจหาไม่เจอ
เรื่องของเรื่องคือ.....
เมื่อเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมไปกางเต๊นท์นอนแถวพนมทวนมาครับ ไม่ได้เตรียมอาหารไปเลย เพราะหาร้านขายของในรัศมี 10 กม. แถวนั้นไม่มีเลย โชคดีฝนตกทั้งวันเลยได้ขึ้นเขาขุดหน่อไม้กิน เก็บลูกมะสัง มาตำกับพริก เป็นน้ำพริกมะสัง แล้วดักได้ปลาช่อนจากคลองชลประทานมาตัวนึง ด้วยฝีมือของตำรวจคนหนึ่งที่ไปด้วยกัน อายุ 51 แล้วแต่แกยังมือฝีมืออยู่มากโดยเฉพาะวิชาพราน
ในขณะออกหาอาหารกัน ก็เห็นนกที่เกาะไกลออกไป คำนวณจากสายตาและหลักเขตแล้วน่าจะเป็น 100+ เมตร เพราะเขตถนนที่เป็นของกรมชลคือข้างละ 30 เมตร X 2 ก็ 60 ตัวคลองอีก 5 เมตร เป็น 65 เมตรแล้ว ยังไม่รวมป่าที่จะต้องลุยเข้าไปหลังจากข้ามคลองชลประทาน
ในขณะนั้นก็อยากจะได้อาหารเหลือเกิน แต่เมื่อล่าเขามาแล้ว ก็ต้องใช้ชีวิตเค้าให้คุ้มค่าที่สุด จึงมีการตกลงกันว่าถ้ายิงโดน ไกลขนาดนี้ใครจะไปเก็บ ในกลุ่ม พี่ที่เป็นตำรวจเลยท้าผมขึ้นมาว่า "ไอ้ต่อ ถ้ามึงยิงโดนกูจะเป็นคนไปเก็บให้เอง" ผมหยิบ 452 ขึ้นพาด จับเป้า และจัดศูนย์อยู่อึดใจหนึ่ง จากนอกเขตแนวถนน เล็งข้ามคลองชลประทานไปยังพุ่มไม้ใหญ่ในป่าฝั่งโน้น ลั่นไก ปัง...... ร่วงเฉยเลย ฟลุ๊คจริงๆ
(ลูกที่ใช้ นำไปสองอย่างคือ Win SuperX กับ Federal เป็นลูก Hight Velocity ทั้งคู่)
แต่ด้วยความเป็นห่วงไม่อยากปล่อยแกลุยไปคนเดียว ผมเลยถอดเสื้อออกวิ่งไปที่คลองชลฯ กระโดดน้ำข้ามตามไปเป็นเพื่อนแก ขึ้นจากคลองก็ข้ามแนวถนนไปยังดงไพร เมื่อเบิกทางไปได้สัก 10 เมตร ในนั้นยังมีหนองน้ำอีก เป็นดงบอนเลย ขึ้นจากดงบอน ลุยไปหานกอีกเป็น 10 เมตร กว่าจะหาเจอ(ฟลุ๊คเข้าหัวพอดี) ทั้งดงบอน ดงหนาม คันคะเยอมาจนถึงวันนี้
นี่แหละ เอาชีวิตเค้าแล้ว จะยิงทิ้งยิงขว้างไม่ได้ ลำบากแค่ไหนก็ต้องหาให้เจอ สำหรับ 1 ชีวิต ที่ดับไป และยิงเพื่อเป็นอาหารเท่านั้น
เลยทำให้เกิดคำถามนี้ขึ้นว่า ประสิทธิภาพของ 452 ได้ขนาดนี้เลยหรือไม่ หรือว่าเป็นเพราะผมฟลุ๊ค ถ้า 452 มีโอกาสทำอย่างนี้ได้อีก จะได้ไม่ต้องเปลี่ยนเป็น 10/22 ติดกล้อง