ลูกซองสั้นเบอร์ 20 เป็นที่นิยมของนักเลงลูกทุ่งรุ่นกระเตาะก่อนข้ามขึ้นไปเล่น 11 มม.
ในสมัยที่คนเมืองเพชรเมืองกาญจน์ต้องพกปืนเวลาออกนอกบ้าน
ไม่ต้องใช้ฝีมือมาก อาศัยว่าใจกล้าพอยิงคนไหม
มันอันตรายมากเพราะมันเหมายกกลุ่ม ไปโดนคนที่ไม่ใช่เป้าหมายด้วย
แล้วกับกลไก ที่มักไม่มีเซฟ หรือตัวหยุดนก ถ้านกตกก็เรียบร้อย
ผมเคยต้องพาคนที่ทำปืนลั่นใส่มือซ้ายตัวเอง มือนิ้วเละรุ่งริ่งไปส่ง
ถึงโรงพยาบาลหมอบอกต้องตัดมือ มือปืนร้องไห้โฮ อ้อนวอนให้ช่วย
ผมต้องยอมเซ็นเป็นเจ้าของไข้ ให้หมอควานเส้นเลือดเส้นเอ็นมาต่อ หมดไปหลาย
ได้มือคืนมา แบบนิ้วหงิกๆงอๆ แต่ก็พอทน ดีกว่าด้วน
ก็เป็นประสบการณ์เล็กๆกับลูกซองสั้นครับ
