ลาออกจากกงานประจำแล้วครับ

[khaophanom]

   Pandanus ครับ ผมก็ คน คอน พ่อปากพนัง แม่เชียรใหญ่ เรียนหนังสือ ส่วนใหญ่ก็ที่ คอน ศรีราช กับ เบญจม

      ก่อนหน้านี้ ซัก 5ปี ก็เป็น เซลล์ ขายเครื่องจักรกล รถดับเพลิง รถกวาดถนน รถดูดล้างท่อระบายน้ำ รถขยะ รถดูดส้วม ให้กับ ส่วนราชการ ทั่วประเทศ

     ขับรถ ติดต่องาน ขึ้นเหนือ ล่องใต้ ไปครบทุกจังหวัด ชีวิตส่วนใหญ่ นอนตามโรงแรม กลางค่ำกลางคืนก็ต้องไปกินเหล้า รับรองลูกค้า

     ไม่มีเวลา ส่วนตัวเลยครับ เงินทองที่หามาได้ พอสมควร ก็ไม่เหลือ เที่ยวกิน หมด ไม่เคยเห็นคุณค่าของเงิน เพราะถือว่าสามารถหาได้ใหม่เสมอ

      ผมตัดสินใจ ลาออก ตอนเดือน ธันวา หลังรับเงินเดือน พร้อมโบนัส โดยไม่สนใจ ว่า นายเค้าจะ อนุมัติ มั้ย 

      กลับมาอยู่บ้านที่ กระบี่ เปิดร้านขาย ของ(สุรา บุหรี่)เล็กๆ  ทำสวนปาล์ม เล็กน้อยๆตาม กำลัง ของเราเอง

      ชีวิตกลับ ดีขึ้น ไม่เครียดกับงาน มีเวลาเยอะ อยากจะทำไรก็ได้ วันไหนขี้คร้าน ก็ปิดร้าน ไปเที่ยว

      ชีวิตมีความสุข ผมยังเสียดายเวลาเลยถ้ารู้อย่างนี้ เรียนจบ ผม กลับบ้านมา ทำสวนนานแล้วครับ

      สนับสนุน การลาออก ครั้งนี้ มากๆ แล้วจะรู้ว่า เราตัดสินใจถูกต้องที่สุดแล้ว

 

     

[CAESAR]

ขอให้มีความสุขกับชีวิตและงานอิสระครับ ผมก็ลาออกจากแบ็งค์มาได้ประมาณเกือบปีครับ ปัจจุบันสุขภาพจิตดีหงอกบนหัวที่เคยขาวโพลนตอนนี้ดำสนิทครับ ทำสวนยางสวนปาร์มนิดหน่อย ไม่เครียด ไม่จน แต่ก็ยังไม่รวยครับ  อิ อิ

[birdwhistle...รักในหลวง]

ขอให้มีความสุขกับงานใหม่ที่อิสระเสรีนะครับ

ส่วนผม มีแต่ที่ปูนให้นอนตายแค่ 20 ตร.ว. (ที่ปูนจริง ๆ ไม่มีที่ดิน)
คงต้องทนทำไปอีก 7 ปี 10 เดือน แล้วเขาก็คงไล่ผมออก

[4FU]

   
  ขอให้มีความสุขกับงานใหม่นะครับ

 ไอ้ฟูก็จะ 35 แล้วปีหน้า เพิ่งจะมีปัญญาผ่อนบ้านให้คุณแม่หมดหนี้
 แต่ตัวเองกลับมีหนี้แทน แต่ไอ้ฟูไม่ท้อครับ เพราะไอ้ฟูรูปหล่อ

[c.tong - รักในหลวง]

คนเราทุกคนอยากทำงานที่เรารัก ในเมื่อไม่ได้ทำงานที่เรารักก็ขอให้รักงานที่เราทำ พอมาถึงจุดอิ่มตัวอะไรๆ
ก็เปลียนไป ถึงจุดนี้แล้วขอให้คุณ Pandanus ทำงานที่ตนรักเป็นนายของตนเอง มีเวลาให้ตัวเองมากขึ้น
การทำไร่ทำสวนอยู่อย่างพอเพียงยึดแนวทางที่ในหลวงให้ไว้ ไม่ต้องดิ้นรนตามกระแสสร้างภาพใส่หน้ากาก
ทำไร่ทำสวนอยู่กับธรรมชาติแค่นี้ชีวิตก็มีสุขแล้วครับ ขอให้โชคดีกับชีวิตใหม่ครับ

[Udomkd]

หนำหนวยเท่าใด เห็นใครๆก็จะมาปร้านี่

น้าหลวง ลุงแพะทั้งป่าทั้งเมือง วิลสัน ลุงปู ท่านทัดมาลา และอื่นๆ หลายคน จำไม่แหม็ด เราก็ว่าอิไปกัน

แต่ไม่โร้ตอใด

[KCK]

กรรมใดทำแล้วนำความเดือดเนื้อร้อนใจมาให้ในภายหลัง กรรมนั้นไม่ควรทำ
การตัดสินใจครั้งแรกถูกเสมอ
        เกิดเป็นคนความหวังอย่ายั้งหยุด             ใจจ่อจุดแน่วแน่ในแนวหมาย
หวังไว้เถิดหวังยั่งยืนไม่คืนคลาย                      ปราชญ์ทั้งหลายสมหวังเพราะตั้งใจ

        ถ้าเป็นผมผมจะปลูกไผ่เลี้ยงหวานสัก 3-5 ไร่ ประมาณ 6-8 เดือนก็เก็บเงินหมื่นแล้วครับ และถ้าทำระบบน้ำไว้ดี จะได้ค่าจ้างคนงาน
จากชะอมรอบสวนไผ่เดือนละ 4-6 พัน ทำได้จริงๆนะครับ

[pscn]

หนำหนวยเท่าใด เห็นใครๆก็จะมาปร้านี่

น้าหลวง ลุงแพะทั้งป่าทั้งเมือง วิลสัน ลุงปู ท่านทัดมาลา และอื่นๆ หลายคน จำไม่แหม็ด เราก็ว่าอิไปกัน

แต่ไม่โร้ตอใด

ลุงไม่น่าบอกเจ้าตัวก่อนเลย เดี๋ยวแกอีเผาหนำแล่นเสียหล่าว

[Pandanus]

โอย.......โหย๋

แค่ระบายให้ฟังเท่านั้น กระแสตอบรับ อื้อหือ .....

ออกเทป หรือลง ส.จ. ดีหว่า   

ขอบคุณครับ ทุก ๆ ท่าน ที่ให้กำลังใจ  หลังจากกำลังใจของผม ถูกบั่นทอนมามากพอแล้ว ....

ผมกะจะขึ้นเขา ทำสวนตามประสา ตามวิถีปู่ย่าตายาย ตั้งกะปี 41 หลังปลดทหารแล้วครับ

แต่ มีเหตุให้ ต้องหมุนไปตามลมปาก ว่า เรียนมาแล้ว เอามาทิ้งซะ แล้วจะเรียนไปทำไมให้มันเปลืองเงิน

ก็เลย มาสมัครงาน ตามเพื่อนว่า ดันสอบเข้าได้ ....

[lex]

 

[Pandanus]

ทีนี้ ทำไป ทำมา

พูดถึง มันก็มีความก้าวหน้า ตามสเต็ปของมันอยู่แล้ว

ความรู้ ก็เพิ่มขึ้น ชนิดที่ว่า ไปเป็นวิทยากรรับเชิญให้หน่วยงานต่าง ๆ ไกลใกล้อยู่บ่อย ๆ

อบรมนั่น สัมมนานี่ ดูงานโน่น เพิ่มพูนความรู้ให้กับตัวเอง ย้ำ ตัวเอง.....

[Pandanus]

วันหนึ่ง  วันไหนก็ไม่รู้ ..... ผมมาทำงานสาย ซึ่งก็น่าจะเป็นเหตุการณ์ปรกติ....


วันนั้น ไม่ปรกติ   เพราะ ผู้บริหาร ระดับสูง ขอพบทุกคน ด่วน ตั้งแต่เช้า .... 


โดยไม่มีประเด็น  ใด ใด เลย ทราบทีหลัง ว่า แกจู่โจมมา เพราะได้รับการร้องเรียน


เรื่องพนักงาน มา สาย ...... แล้ว แก้รายการลงเวลา ..... โดยใช้ ความสามารถ ด้านคอมพิวเตอร์ ....


ผม ดัน เป็นประเด็น และ เป็น ดาวเด่นในเวลานั้น ทันที .....   แจ้งเกิด ในพริบตาเดียว ......

[lek]

ขอให้สมหวังครับ   ได้ทำอะไรที่ชอบก็พอแล้วล่ะชีวิตนี้

[น้องโด่ง]

    

[Pandanus]

มันผ่านมานานแล้ว

และผมก็ทำตัวสงบเสงี่ยม อยู่เงียบ ๆ ตามประสา จนเรื่องเงียบไป

วันหนึ่ง ผมก็กลับมาคิด สะท้อนถึงเรื่องนี้ขึ้นมา  เออแฮะ  ความรู้ที่ได้มาเนี่ย เยอะก็จริงอยู่ ...

แต่ถ้าอยู่ตรงจุดนี้ ก็ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้  เพราะติดอีตรงที่ ห้ามไปรับงานนอกนี่แหละ

แล้ว เกิดเราเป็นไรขึ้นมา  ความรู้พวกนี้ ก็โอนให้ลูก ให้หลาน ไม่ได้ ต่อให้ผมเงินเดือนมากกว่านี้ สักสามเท่า สี่เท่า

ผมเกิดดับสูญไป เงินเดือน ก็ไม่ได้ตกทอดมาหาลูก หลาน

แต่ ถ้าผม มา ทำงานของตัวเอง ทำสวน ทำกิจการ

สิ่งเหล่านั้น ตกทอด ถึงลูก ถึงหลาน (รวมทั้ง หนี้ สิน ด้วย   )

แล้วถ้า ผมเกิด เป็นไปอย่างว่าจริง ๆ      ที่ทำงาน เพื่อนร่วมงาน คงลืมผมไป เพียงชั่ว 3 เดือน

แต่ ลูก เมีย ครอบครัว ของผม คงจะจำผม อาลัย ผม ไป จนวันตาย