มีเพื่อนเปิดอู่ซ่อมรถ หลังจากเป็นลูกน้องเขาหลายปี
เขาเคยบอกว่า ในชีวิตรับรถปิคอัพที่ไม่เสียมาคัน แต่เจ้าของประสาทเสีย
บอกว่ามีเสียงกึ๊กๆๆๆเวลาวิ่งเ้กิน80 จากเฟืองท้าย
แกรับไว้ลองขับดู ไม่มีอะไร ไม่มีเสียง โทรไปบอกลูกค้า ว่าไม่เห็นมีอาการอะไร
ลูกค้าเถียงว่ามี ให้ช่วยดูให้ด้วย
แกวางโทรศัพท์ นั่งดู ดีวีดี ครึ่งชั่วโมงผ่านไป โทรไปบอกใหม่ เจออาการแล้ว
แต่คงไม่เสร็จวันนี้ ต้องเปลี่ยนอะไหล่ ตัวนั้น ตัวนี้ ว่าไปตามเรื่อง พรุ่งนี้เช้าได้ไหม
เดี๋ยววันนี้ลากยาวถึงกลางคืนคงเสร็จ ราคาอะไหล่1,500 ค่าแรงยังไม่คิด
แล้วหลังจากหนังจบ มันก็เอาผ้าติดน้ำมันเครื่องไปเช็ดๆ ปาดๆ ถูๆ ตรงเฟืองท้าย
แล้วไปรื้อกองอะไหล่เน่าๆที่ถอดทิ้งไว้ เลือกมาตัว ห่อกระดาษหนังสือพิมพ์ไว้ใส่กระบะหลัง
เช้ามาเจ้าของมารับ ถามอาการ เพื่อนมันโม้ หาจุดยาก มันเล็กนิดเดียวส่วนใหญ่ไม่ค่อยเป็นที่นี่
แต่อันนี้ผมเปลี่ยนให้แล้ว อันเสียผมเก็บไว้ให้ดูในกระบะนั้น ห่อกระดาษหนังสือพิมพ์ไว้
ค่าของ1,500 ค่าแรงผมเอา300พอ รวมแล้วพันแปด แต่ว่าพี่ลองไปขับดูก่อนว่ายังมีเสียงอีกมั้ย
เจ้าของรับไปขับ 10นาทีผ่านไป กลับมายิ้มแต้ ควักตังค์
เอาไปเลย 2,000 ค่าแรง300ถูกเกินไป พี่ให้ห้าร้อยไปเลย คันนี้พี่เคยเอาไปเข้าอู่อื่น มันหาจุดเสียไม่พบ
น้องเก่งนะ หาจนพบ
เพื่อนบอกได้เงินง่ายๆ แต่ไม่อยากเจอลูกค้าแบบนี้บ่อยๆ เกิดไล่ไม่ทันช่างจะประสาทเ้สียเหมือนกัน
ไม่แน่ใจว่าพอเข้ากับคำถามน้าแฉ็งหรือเปล่า...
