เข้ามาให้ข้อมูลเพิ่มเติมสำหรับมือใหม่เพิ่งเข้าเว็บนี้ครับ... ว่า"ร้านในตำนาน"เขาประชดครับ...
ที่ถูกต้องคือ"ร้านในบัญชีดำ"... เย้
ผมเคยเดินไปหยุดดูปืนหน้าตู้ของร้านที่ติดถนนใหญ่ .............โดนเด็กหน้าร้านสองคนต้อนหน้าต้อนหลัง บอกต้องการปืนอะไร ทางร้านมีหมด เชิญเข้าร้านก่อน........
ผมบอกหาปืนเอ็ม 16 อยู่ มีไหม?..............เด็กหน้าร้านบอก มีครับ เชิญเข้าไปในร้านเลยครับ...............
โห.................ขนาดเด็กหน้าร้านนะ
...
เอ็ม ๑๖ ยังมีขาย แต่
พอจะเอากระบอกที่ตก QC กลับไม่มีขาย... 
ใช่...ผมหวังฟลุ้ค ได้ปืน ห่วย ๆ หลุด คิวซีในราคาถูก ๆ กลับหาไม่ได้สักทีแฮะ
เข้าเรื่องตอบกระทู้ดีกว่า
จะไปเดินแถววังบูรพาภิรมย์ ครั้งแรกหรือครั้งที่เท่าไหร่ก็ตาม ผมมักจะจินตนาการ
ย้อนอดีต นึกถึงความเจริญรุ่งเรืองของย่านนั้น นึกถึงขุนอินทร์อะไรไปเรื่อยเปื่อย
ผมมักจะออกสตาร์ตช่วงเช้าตรู่ จากเวิ้งนาครเกษม นั่งกินกาแฟ(ฟรี)ร้านที่ซื้อเครื่องดนตรี-อุปกรณ์
ที่เป็นเจ้าประจำ แล้วก็จะออกเดินทอดอารมณ์ ไปเรื่อยเปื่อยจากเวิ้งฯ-จนถึงวังบูรพาฯ อย่างไม่รีบเร่ง
แล้วก็เดินดูปืน-อุปกรณ์ จนฉ่ำใจ และไม่ลืมของอร่อย ๆ แถวนั้น ตอนจะกลับ เป็นต้องแวะที่ป๋าเพชร
ร้านปืนชยันต์ รับกระสุนที่โทรสั่งไว้(ก็ในราคาไม่โหดร้าย)
แต่ทุกครั้งที่เดินไม่รู้เป็นยังไง มันนึกถึงแต่รอยอดีตอันยิ่งใหญ่ นึกถึงผู้คนสมัยนั้น แต่งตังโก้ ๆ
มาเดินเที่ยวแถวย่านนี้
