การขอสินน้ำใจ เพื่อจะได้ออกใบอนุญาตให้ซื้ออาวุธปืนนั้นมันเป็นเรื่องธรรมดาของนายทะเบียนที่เห็นแก่ประโยชน์
อยู่ที่เราจะให้มันเป็นเรื่องธรรมดาแล้วช่วงหัวมันไปหรือเปล่า
กฏหมายได้กำหนดเส้นทางไว้แล้ว หากนายทะเบียนท้องที่ มีคำสั่งไม่อนุญาต
แต่จะใช้เส้นทางนั้นหรือให้มันกลับไปให้มันเป็นเรื่องธรรมดาซึ่งมีสิ่งล่อใจ คือ นาย..ซึ่งนั่งในห้องแอร์พร้อมปากกาด้ามละหลายหมื่นที่พร้อมจะเซนต์ลงในใบอนุญาต แถมด้วยความรวดเร็วในการออกใบอนุญาต คล้ายสโลแกนของบริษัทประกัน จ่ายเร็ว เซนต์เร็ว ออกเร็ว
หรือ
จะรอคนใหม่
หรือ
ในเมื่อนาย..ไม่เปิดโอกาสให้เราลองใช้สิทธิตามกฎหมาย แถมยังใช้อำนาจข่มเหงรังแก หากไม่จ่ายไม่อนุมัติ
ให้จอมยุทธที่มีวิทยายุทธแกร่งกว่านาย... คุยให้ในเชิงบังคับเอาซะดื้อๆ
แต่ทั้งหมด ก็ต้องเห็นใจประชาชนพี่น้องซึ่งมีผู้ปกครองท้องที่ที่จัญไร เรียกรับประโยชน์จากการออกใบอนุญาต
และในบ้างครั้ง มีแถมด้วยคำขู่ อาฆาต และความไม่สะดวกในการติดต่อหน่วยงานราชการนั้น หากคิดจะฟ้องศาลปกครอง และไม่แปลกที่ชาวบ้านผู้ไม่เคยมีปืนมาก่อนและไม่มีความรู้ จะกลัวคำขู่นั้น
จริงๆหากการพิจารณาและอนุมัติว่ากันไปตามระเบียบ ตามเนื้อผ้า ไม่ใช่เรียกเก็บหมดทุกคนทุกอาชีพ
ถ้าเก็บจากพวกที่คุณสมบัติไม่ผ่านแบบจริงๆ เช่น เคยต้องคดีอุฉกรรจ์ หรือยาเสพติด ก็พอทำใจได้หน่อย
ยังไงลองดูสักตั้งละกันเจ้าของกระทู้ ลองดู หากไม่ได้จริงๆค่อยมาตั้งเรื่องกันอีกที
