แต่ละท่านมีความรู้สึกอย่างไรครับสำหรับปืนกระบอกแรกในชีวิต

[Don Quixote]

ผมว่าถ้าจนท.เป็นที่พึ่งได้ 100% ก็คงไม่ต้องขอมีอาวุธกันให้วุ่นวายกันนัก แต่พอเราต้องเป็นที่พึ่งของตนเองก็เลยต้องหาอาวุธมาครอบครองเพื่อป้องกัน แต่มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยเพราะว่าเก็บนิ่งไว้อยู่กับบ้านรอเวลางานเข้า  เสี่ยงกับการโดนขโมยอีกต่างหากด้วย

การคงอยู่ของปืน มีพร้อมใช้ รองานเข้าได้ คือ "ประโยชน์" ครับ คล้ายกับประกันอุบัติเหตุแต่ดีกว่า เพราะประกันแค่จ่ายเงินชดเชย หลังเกิดเหตุแล้ว แต่มีปืนเตรียมไว้ และใช้ปืนให้ได้ผล อาจไม่ต้องยิงเลยก็ได้ จะช่วยป้องกันไม่ให้เกิดเหตุร้ายขึ้นจริงๆ

[supply 39]

ไม่หลับไม่นอน

[.Nok.]

ไม่หลับไม่นอน

เหมือนกันเลย

เหมือนมีลูกคนแรก(เพราะผมพึ่งมีคนแรกครับ)

[Daimyo]

ผมคนฝั่งธน เป็นชาวพระนครโดยกำเนิด ปืนกระบอกแรก S&W M ๑๐  ๒ นิ้ว และหลังจากนั้น ๒ เดือน ก็มี ป.๑๒

เป็นช่วงที่ผมต้องไปทำงานที่จังหวัดพิจิตร ไม่เคยห่างตัว ขึ้น-ล่อง ทั้งรถไฟ รถทัวร์ ไปยังจังหวัดใกล้เคียง
เพียงลำพัง เที่ยวเล่น หัวหก ตะรอน ประสาคนหนุ่ม..เพื่อนผมครั้งนั้น
ก็พวกปลัดเด็ก เด็ก บนอำเภอ ถ้าจบมาจากราม ก็คบเป็นเพื่อนกันหมด..  ไม่ก็ รตท. น้อง น้อง .. มาจาก รร.นายร้อยฯ 

ในจังหวัดพิจิตร ครั้งนั้นคนที่รู้จักผม จะรู้จักดี ๒ อย่าง คือ ชอบเล่นปืน กับ ชอบเล่นรัมมี่. . 

ผมรู้สึกกับปืน เหมือนกับ คนคบปืนเป็นเพื่อน . 

เจอตัวพี่ Road คงต้องขอวิชาทั้ง 2 เรื่องแล้วครับ จะได้ไม่โง่ 

ส่วนผม..นานๆโง่ที....แต่"อม"นี่สิ...บ่อย