ไม่ทราบจริงๆครับ
แปลว่า วันนั้นเมา...ฮา...
ช่วงก่อนแต่งผมเมาจนเบื่อเลยครับพี่หมอ เมาจนแฟนสงสาร
แต่การแต่งของผมมันไม่ได้มีการตัดสินใจอะไรกันเลย มันเป็นไปเอง ..... เหมือนกับคบกันไปเรื่อยๆแล้วก็ถึงวันที่รู้สึกว่า เรามาแต่งงานกันเหอะเอาดื้อๆ
จะว่าพร้อมก็คงไม่ได้พร้อมมาก แค่มีงานทำกิจการก็ไม่ได้เป็นเรื่องเป็นราวอะไรนักหนา บ้านก็ยังเช่า รถก็โกโรโกโส
ตอนแฟนกลับไปบอกที่บ้านเค้าว่าผมจะให้ผู้ใหญ่ไปสู่ขอ ทางบ้านแฟนเค้ายังอึ้งๆกันอยู่เลย เพราะผมยังทำตัวกร๊วกขนาดหนัก เหมือนคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า แค่เคยกินข้าวกันไม่กี่ครั้ง ที่ยอมก็เพราะมีโอกาสให้ผมได้ทำคะแนนอยู่หลายครั้ง
จนตอนที่ผู้ใหญ่ทางผมยกขบวน(ไปกัน18คน+ใหญ่กันพอตัว)ไปสู่ขอนั่นแหละถึงได้ใจชื้นกันขึ้นมามั่ง ว่าใครเป็นใคร แต่ก็แอบเห็นว่าที่พ่อตาทำท่างงๆ ว่าตกลงไอ้นี่มันกร๊วกจริงหรือเปล่า(วะ)
ตอนวันแต่ง ญาติผู้ใหญ่ของผมเค้าก็สนุกสนานกันใหญ่ อารมณ์ประมาณมาช่วยกันคล้องช้างกลับเข้าคอกได้สำเร็จ.....แต่งคืนนี้ รุ่งขึ้นผมโดนเรียกไป(รุม)คุย ว่าเลิกดื้อเลิกตะลอนได้แล้ว กลับมาได้แล้ว ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว(
) มีคนมาฝากชีวิตไว้ด้วยแล้วฯลฯ
แต่งไม่ถึงสัปดาห์ร้านเนตที่ข้างม.อ.+ร้านอาหารที่หาดใหญ่ก็ต้องขายโดยปริยาย แล้วผมก็มาโผล่ในเวบอวป.นี่แหละ
