ถ้าขับรถอยู่แล้วถูกตามประกบยิง หนทางการต่อสู้แทบมองไม่เห็นเลยครับ ยกเว้นบุคคลที่ตามยิงฝีมือไม่ดีพอ......เคยมีคดีตัวอย่างให้เห็นมาหลายรายมีทั้งปืนสั้นปืนยาวในรถ สภาพปืนพร้อมใช้งานแต่ ณ.เวลานั้นปืนไม่มีโอกาสได้ถูกหยิบขึ้นมาใช้เลยครับ
สถานการณ์จริงเป็นอย่างนี้จริงๆตามที่น้าแป๋งว่าครับ
เพราะหากมีคนร้ายประสงค์จะยิงเราจริงแล้ว แทบไม่มีโอกาสที่จะรับมือได้เลย
เพราะก่อนเขาเล่นงานเรา เขาเตรียมพร้อม ศึกษาข้อมูลทุกด้านมาแล้ว
ซึ่งความเป็นจริง โอกาสที่เราจะระวังตัว มองว่าใครขับรถตาม ประกบ หรือจอดรอแถวสี่แยก สามแยกตลอดเวลาที่เราขับรถอยู่บนถนนนั้นยาก
เผลอทำให้เราเสียหลักหรือชนท้ายรถคันอื่น กลายไปเป็นอีกเรื่องไป
ดังนั้นข้อสังเกตุที่จะทำให้เรารู้ว่าน่าจะเกิดภยันตรายกับเรานั้น คืออะไร ตรงนี้น่าจะสำคัญมากกว่า
ครั้งหนึ่่่่งสมัยไฟแรงต่อวิชาชีพ และยังไม่มีภรรยา
ลงพื้นที่ไปถ่ายรูปที่ดินคดีพิพาทเรื่องมรดก พี่น้องทะเลาะกันขนาดเป็นตาย ซึ่งลามถึงคนนอกที่เข้าไปยุ่งด้วยตนเอง
หนทางเข้าออกที่ดินพิพาทนั้นเปลี่ยว มีแต่สวนยางพารา ถนนแคบและอันตราย
ระหว่างถ่ายภาพ สังเกตุเห็นชายขับรถมอร์เตอร์ไซค์ผ่านไปผ่านมา (ระแวงไปหมด)
ขนาดลูกความออกจากบ้าน ยังต้องเหน็บปืนมาชี้ อธิบายลักษณะที่ดิน และถ่ายภาพ
ยังดีที่พาลูกน้องไปด้วย พออุ่นใจบ้าง
พอถ่ายภาพทำแผนที่เสร็จ จึงเดินทางกลับออกจากที่ดินโดยเร็ว
จริงอยู่สถานการณ์ดังกล่าว เรารู้ตัวดีว่าระหว่างขับรถกลับต้องระวังตัวมากขึ้น
แต่มันทำให้ระวังตัวมากเกินไปจนเกือบจะขับรถแหกโค้งหลายครั้ง เพราะมัวแต่มองหน้า หลัง ข้าง โดยตลอด
ครั้นพอมีรถจักรยานยนต์ออกจากซอยขับตามหลังมา สถานการณ์ตอนนั้น สามารถคิดไปได้ต่างๆนาๆ
ยังดีที่มีลูกน้องไปด้วย แต่ให้นั่งตอนหลังคอยระวังด้านหลัง พร้อมปืนในสภาพพร้อมสวนทันที หากมีคนขับรถมอเตอร์ไซค์แซงเราและทำท่าทางชักอาวุธ
พอขับออกจากพื้นที่อันตรายได้ กลับมาคิดได้อีกว่า
ถ้าคนขับรถมอเตอร์ไซค์เป็นคนร้ายจริง ลูกน้องเราจะยิงได้ก่อนคนร้ายหรือไม่
และถ้าไม่ทัน โชคจะช่วยให้เราพ้นจากกระสุนชุดแรกของคนร้าย ทำให้เรามีโอกาสตั้งหลักสู้หรือเปล่า
หรือความตื่นเต้น ระแวง ระวัง ทำให้เรื่องบานปลายไปกันใหญ่ หากตัดสินใจเบียด ชน ลั่นไก จนภายหลังพบว่า คนที่เราชน ยิงนั้น ไม่ใช่คนร้าย
หลายอย่างครับ ผมเชื่อว่าคนที่ผ่านสถานการณ์แบบนี้น่าจะเข้าใจได้ดี
แต่สุดท้าย ผมเชื่อว่า "สติ" มีความจำเป็นและสำคัญอย่างยิ่งในสถานการณ์แบบนี้ครับ
