วันนี้ผมขับรถกลับมาบ้านสามร้อยกว่ากิโลฯก็เพื่อมากินข้าวกับแม่ละครับ...บางคนอาจจะมองว่าไร้สาระแต่ทุกวันเกิดของแม่กับพ่อและ
ทุกวันแม่และวันพ่อของทุกปี...ถ้าไม่เกินกำลังจนเกินไปหรือติดขัดจริงๆผมจะต้องกลับมาบ้าน.....
อ่านกระทู้นี้แล้วผมลองคิดย้อนไปนึกดู...จริงๆแล้วตั้งแต่โตมาจนจะสามสิบนี่...
ผมไม่เคยบอกกับแม่และพ่อเลยว่าตัวผมรักท่านทั้งสองมากมายเพียงใด...
แต่ถ้าให้บอกความในใจในวันแม่นี้คงบอกได้แค่
...ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ผมจะทำทุกสิ่งที่สามารถทำได้เพื่อแม่ครับ...

ว่าแต่รีบนอนดีกว่าพรุ่งนี้เช้าตื่นมาจะได้รีบบอก...แม่ครับผมรักแม่ครับ...

ปล.สงสัยต้องบอกรักพ่อด้วยเดี๋ยวพ่องอน
