..........
ความสำคัญประการหนึ่ง สำหรับคนมีปืนด้วยกัน.. คือ ยิงให้โดนไว้ก่อน.และเซฟตัวเองไปพร้อมกัน
ไม่ใช่ไปมุ่งหวังแต่ ยิงให้ตาย ลูกเดียว.. ส่วน อีกลูกของอีกฝ่าย ไม่ได้ระวังกันเลย
มนุษย์มีเลือดเนื้อ มีความรู้สึกเจ็บปวด.. เมื่อ อมหัวกระสุนปืนเข้าไป.. ร่างกายจะเสียสมดุล จะต้องเสียอาการ
อย่ามองข้ามข้อเท็จจริงตรงนี้ ไปเสีย . ไม่เชื่อก็ไปให้ พยาบาล จิ้มเข็มที่แขนซ้าย.. ดูซิ.

กระสุน ในระดับนี้ ไม่มีมนุษย์หน้าไหน หรือแม้แต่มนุษย์หมาป่า ที่มีเขี้ยวลากดิน จะทนทานได้.. จะมามัวเปรียบอยู่ทำไมกัน
เลือกใช้อาวุธปืนให้เป็น ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ และปรับเปลี่ยนมุมมอง เพื่อส่งเสริม การใช้งานในอาวุธปืน
ให้สมกับศักยภาพ ของปืน กระบอก นั้น นั้น ดีกว่า นะครับ.
และขอฝาก ซ้ำ ไว้อีกครั้ง จำนวนกระสุนที่มาก.. ที่มีอยู่ในตัวปืน คือศักยภาพของปืน
กระบอกนั้น คือศักยภาพของปืน ๙ พารา

[/color]
ผมเห็นด้วยกับ " คุณ Ro@d "...

เมื่อก่อนถ้าให้เลือกใช้สำหรับปืนสั้น ผมมั่นใจ ขนาด 11 มม.มากกว่า แต่พอลองประเมินพฤติกรรมและและการตัดสินใจของตัวเอง
ปัจจุบันนี้ผมเลือก 9 มม.แทน เหตุผลไม่มีอะไร? มากหรอกครับ ในสถานะการ์ณที่ไม่คาดคิด( บางทียังมีเวลาคิด )
ถ้าพอยังมีสติ คงไม่ได้กะยิงใครให้ตายจริงๆ ผมขอปืนกระสุน สำหรับยิงเผื่อ ยิงผิดแยอะๆหน่อย.. อุ่นใจดี...
ดังนั่นปืนลูกดกสำหรับผมจึงสำคัญ และเมื่อพิจารณา ความอึดสรีระร่างกายคนไทย ลูก 9 มม. ผมว่าเหลือๆครับ
แต่ถ้าผมเป็นพวกที่ผ่านการฝึก และชำนาญการใช้อาวุธระดับหนึ่ง คงต้องกลับไปเลือก 11 มม. ตามที่ใจชอบและอยากเหมือนเดิมครับ
พูดกันเรื่องกระสุน.. เห็นหลายๆหัวข้อแล้ว นานาจิตตังครับ... เพราะความไม่สิ้นสุดนี้แหล่ะ ทำให้เราสับสนกัน...ผมช่วยโหวตให้แล้วครับ ...
