ผมจดเอากลอนข้างบน..ไปให้เมียเพื่อนผมอ่าน...
เพราะผมมักโดนหางเลขไปด้วย..เวลาพวกมันทะเลาะกัน..
เธออ่านจบ..นึ่งไปพักนึง...(ผมดีใจ..คิดในใจว่า..เธอคงคิดอะไรได้บ้าง..)
เธอหันมามองหน้าผม..ก่อนยิ้มที่มุมปาก..
แล้วตอบกลับมาว่า..(ผมเรียบเรียงใหม่เป็นร้อยกรองครับ..ได้เข้ากับกระทู้หน่อย)..
ฟังพ่อสอน..ให้ลูกคิด..ติดทำยาก..
ไม่เรื่องมาก..ฝากแค่เจ็ด..เสร็จความหมาย..
ลูกฟังจบ..ครบคำเข้า..กล่าวแทบตาย..
พ่อสอนมา..ยากมากมาย..ถ้าให้ทำ..
อยากจะรู้..ในโลกนี้..มีใครบ้าง..
ที่ทำจบ..ครบเจ็ดอย่าง..ตามพ่อสอน..
ใครทำจบ..ครบเจ็ดอย่าง..อ้างตามกลอน..
พวกจะหา..ไม่สั่งสอน..ให้ผัวเกรง..
กราฟชีวิต..ครองคู่..ดูจะเรียบ..
ในครอบครัว..ถ้าจะเงียบ..ไม่หวือหวา..
รักเอื่อยๆ..รักเรื่อยๆ..ตามเวลา..
พอค่ำมา..ต่างคนคง..ต่างลงนอน..
ไอ้ผัวแสบ..วันวัน..มันหาเรื่อง..
ทั้งการเมือง..การมุ้ง..ช่างยุ่งเหยิง..
เผลอเป็นหลบ..กลบข่าว..รู้เข้าเคือง..
สร้างแต่เรื่อง..ตามให้..ไม่ไหวเคลีย์..
เลยต้องจิก..ต้องสืบ..ต้องตามบู๊..
ต้องให้รู้..ดูให้ซึ้ง..จึงเฉลย..
มีบ้านเล็ก..บ้านน้อย..แม่ลุยเลย..
ตามไปเกย..เสยให้ทั่ว..ผัวได้จำ..
เรื่องเม้มเงิน..ถ้าจับได้..ใช่ใจร้อน..
จับได้ก่อน..มือท้าวเอว..ปากเผยอ..
ด่าไล่ดะ..ทุกข้อหา..ถ้าได้เจอ..
โบกเรียงเบอร์..ไล่กระทง..ลงกระบาล..
ในชีวิตผม..ไม่เคยเถียงสู้เมียเพื่อนผมได้เลยสักครั้งเดียว..
