คุณค่าของเศษเหล็ก ข้อคิดที่น่าอ่านมากครับ

ผมเคยได้ดู ubc ตอนนึงที่องคมนตรีท่านหนึ่ง (ท่านสุเมธ ตันติเวชกุล)
เล่าประสบการณ์ดีดๆที่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ได้ทรงรับสั่งให้กำลังใจซึ่งเป็นประโยคที่ดีมาก...อยากเล่าต่อๆ
ตั้งนานแล้วจนเกือบลืมเลยครับ...
คงได้ประโยชน์กับบางคนที่กำลังเจอมรสุมกับงานจะได้รู้สึกดี
ผมจำมาถูกบ้างผิดบ้าง เนื้อหาประมาณนี้ครับ...
องคมนตรีท่านบอกว่า... "ตอนนั้นผมกำลังทำงานอยู่ในสภาพจิตใจที่แย่มาก
มันไม่มีกำลังใจจะทำอะไร ท้อแท้กับงานมากไม่มีใครเข้าใจ
เหมือนทำดีแตไม่ได้ดี ในหลวงท่านทรงเสด็จมาทอดพระเนตรและท่านได้เห็นสีหน้าผมไม่สู้จะดี
ท่านได้สอบถามจนได้ความว่าผมกำลังท้อแท้กับงาน
ท่านจึงตั้งคำถาม+รับสั่ง ว่า..... ท่านสุเมธเคยขายเศษเหล็กไหม?
เศษเหล็กเหล่านั้น เวลาขาย คุณค่ามันต่ำมากใช่ไหม
คงได้เงินมาไม่กี่บาทใช่ไหม?
แล้วถ้าเราเอาเศษเหล็กเหล่านั้นมาหลอมรวมกันเป็นแท่ง
เวลาหลอมนี่ เหล็กมันคงรู้สึกร้อนมากใช่ไหม?
พอหลอมเสร็จเรานำมาทำเป็นดาบ
คงต้องนำมาตีให้แบนอีกใช่ไหม?
เวลาตีก็ต้องคอยเอาไปเผาไปด้วย
ต้องตีไป เผาไป อยู่หลายรอบกว่าเป็นรูปเป็นร่าง ดาบอย่างที่เราต้องการ
ต้องผ่านความเจ็บปวดร้อนอยู่นาน
แถมเมื่อเสร็จแล้วถ้าจะให้สวยงามดังใจ
ก็ต้องนำไปแกะลวดลายอีกใช่ไหม?
เวลาที่แกะลวดลายก็คงต้องใช้ของแข็งมีคมมาตีให้เป็นลวดลายอีก
แต่เมื่อเสร็จเป็นดาบที่งดงามก็จะมีคุณค่าที่สูงมาก
เทียบกับเศษเหล็กคงจะต่างกันลิบลับ...
จะเห็นว่ากว่าที่เศษเหล็กไม่มีคุณค่ามากนัก
จะกลายเป็นดาบอันงดงามนั้นต้องผ่านอุปสรรคมามากมาย
ทั้งความเจ็บปวดต่างๆ กว่าจะประสบความสำเร็จ
ดังนั้นขอให้จำไว้อย่างหนึ่งว่า ...
"ใครไม่เคยถูกตีถูกทุบ เจอเรื่องเลวร้ายในชีวิตมาเลยนั้น จงอย่าได้คิดทำการใหญ่"

	ผู้เขียน	หัวข้อ: คุณค่าของเศษเหล็ก ข้อคิดที่น่าอ่านมากครับ (อ่าน 1809 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้