เวลาตื่นเต้นมือสั่น ยิงไม่ถูก

[ธำรง]

ก่อนนี้เคยต้องแยกกระสุนกับปืน
ในคราวคับขัน พอจะต้องใช้จริงๆมาควานหากระสุนเพื่อบรรจุ
รู้สึกว่าเป็นการบรรจุกระสุนที่ใช้เวลานานนน.......เหลือเกิน
เป็นบทเรียน ตั้งแต่นั้นมา ปืนใช้งานต้องบรรจุพร้อมใช้งานจริงๆ

ส่วนการยิง ผมคงแบบเดียวกับคุณ นายสมชาย(ฮา) คือซ้อมให้กล้ามเนื้อมีความจำ
ฝึกแห้งบ้างสดบ้าง   แต่ทุกวันต้องให้ได้จับได้ลั่นไก
ตำราว่าให้ทำซ้ำๆต่อเนื่องสัก 3000 ครั้ง กล้ามเนื้อจำได้ครับ

[Atom]

ตื่นเต้นเวลายิงต่อสู้ผมว่ายังไม่เทียบเท่าขโมยเงิน ผบทบ ไปซื้อปืน แล้วถูกจับได้ ลงโทษโดยล๊อคกุญแจมือที่หัวเตียง เข็มขัดมัดขา แล้วโดนโบย โบย และก็โบย อะไรทำนองนั้น อิอิอิ 
อีกอันที่ตื่นเต้นรองลงมาคือถูกจับได้ว่าให้ทุนการศึกษาน้อง ๆ ด้วยความเอ็นดูครับ

[babor]

ลองฝึกยิงแบบจำลองสถานการณ์ต่าง ๆ โดยจับเวลา ต้องตั้งเกณฑ์เวลาและต้องได้ที่ 1ด้วย

แต่ของจริงนั้นคงตื่นเต้นแบบการฝึกเทียบไม่ได้  พี่ลองนึกตอนที่พี่ขับรถผ่านดงพวกโจรเหล่านั้นซิ ขนาดไม่ต้องใช้ปืนยังตื่นเต้นซะขนาดนั้น แล้วถ้าต้องใช้ปืนล่ะ

ลองปลง ลองนึกว่าเราตายไปแล้วไม่มีอะไรจะสูญเสีย เหมือนกับการฝึกสไนเปอร์ แล้วพี่จะทราบความรู้สึกแบบหนึ่งซึ่งมันนิ่งมาก ๆ ผมเคยเป็นอยู่ครั้งหนึ่ง แต่ตอนนี้จิตไม่นิ่ง กำลังฝึกเพื่อให้มีสมาธิมากกว่าเดิม อย่างน้อย ๆ มันจะช่วยทำให้เราเกิดปัญญาในยามวิกฤต

สติ อย่างที่ เสธ. กล่าวไว้ครับ...


ป.ล. หากเจอเหตุการณ์จริง ๆ ไม่แน่ใจว่าผมจะทำได้อย่างที่พูดที่ฝึกหรือไม่ แค่พูดคุยเพื่อการฝึกสมาธิเท่านั้นเอง

[K@RN # รักในหลวง]

ผมเหมือนกับ คุณ KengKung สั่นมากเวลาคนมายืนดู ขายังสั่นเลยครับกลัวเขาดูถูกว่าเรายิงปืนไม่แม่นไม่ดี กลับมานอนคิดจะกลัวไปทำไมเกิดมามันก็ไม่มีใครยิงปืนเก่งมาตั้งแต่เกิด ใครจะดูถูกก็ช่างมัน แต่ก็แก้ปัญหาโดยการพยายามไปยิงในที่ ๆ คนเยอะ ๆ เจอบ่อย ๆ เข้าเดี๋ยวก็ชินไปเอง หนามยอกต้องเอาหนามบ่งครับ ตอนนี้ขาไม่สั่นแล้วแต่มือยังสั่นอยู่หน่อย ๆ

[BADBOY]

โดยปกติ ผมเป็นคนไม่ค่อยตกใจอะไรง่าย ๆ จะมีสติตลอด ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ที่ผ่านมา ก็เคยประสบอุบัติเหตุ เช่น ขับรถอยู่ดี ๆ มีคนขับพุ่งมาชนเต็ม ๆ ประตูด้านที่เราขับรถพลิกคว่ำหลายตลบ ก็ตั้งสติได้ ตะเกียกตะกายออกรถมา ยึดกุญแจรถคันที่ชนเราไว้ ซึ่งเจ้าของรถวิ่งลงไปดูรถเราที่คว่ำอยู่ หรือแบบเคยมี เวลานั่งกินเหล้าอยู่ดี ๆ มีคนขับรถมาจอดปั๊บ ต่อย เรางี้ พอต่อยเสร็จเราก็สวนทันที ลงไปนอนหงายเลย ไม่เคยตกใจง่าย ๆ ครับ ถึงจะตกใจบ้างแต่ก็ไม่เคย ถึงกับว่าทำอะไรไม่ถูก

[Kris]

"ใจ" เป็นนาย "กาย" เป็นบ่าว

[babor]

เอามาฉายอีกรอบ...

ถ้ายิงก่อนทันอย่างที่กล่าว ............เอาตัวให้รอดก่อนครับ .............

มีชีวิตรอดเสียก่อน เรื่องคดีค่อยว่ากัน

ว่าตาม เสธ.ครับ... กลัวยิงไม่ทัน...

อยากฟัง เสธ. เล่าเรื่อง"ของจริง"ครับ... ทหารที่โดนซุ่มโจมตี เขายิงทัน ไม่ทันกันอย่างไรครับ...

เรื่องแบบนี้ เรียกว่าโดนปิดประตูตีแมวครับ....................คนจ้องจะตีทำงานง่ายกว่า คนที่ระวังตัวครับ.................คนระวังตัวต้องระวังตลอดเวลา เครียดมากครับ..................ส่วนคนจ้องจะเล่นงาน สบายๆไม่เครียดเลย รอจังหวะและโอกาสเหมาะๆ

กรณีโดนซุ่มโจมตี...............ปัจจัยมีหลายอย่างครับ ฝ่ายเรามีความพร้อมแค่ไหน? ทั้งความชำนาญ ความรอบคอบ หลายๆอย่างประกอบกัน รวมทั้ง"ดวง"ด้วยว่าแข็งแค่ไหน.......................ฝ่ายตรงข้าม มีโอกาสและมีความชำนาญแค่ไหน?

ที่ผ่านๆมา.................เมื่อฝ่ายตรงข้าม"เลือก" พื้นที่สังหารแล้ว..............ฝ่ายเราได้สำเหนียกหรือไม่ว่า ได้เคลื่อนตัวเข้าไปอยู่ในKilling zone แล้วหรือไม่.................ซึ่งเป็นเรื่องที่เสียเปรียบมาก เพราะ KZ มีอยู่ทั่วๆไป ฝ่ายตรงข้ามเลือกได้สบายๆ

เมื่อเปิดฉากการยิง................เป็นที่รู้กันว่าใครในฝ่ายเราจะเป็นคนโดน jackpot ก่อนเพื่อน.................จากนั้นก็จะขึ้นอยู่กับขีดความสามารถของแต่ละฝ่ายว่า ใครเหนือกว่าใคร ในเรื่องอำนาจการยิง และความชำนาญ................ฝ่ายไหนมีปัจจัยทั้งสองเหนือกว่า..............อีกฝ่ายก็เรียบร้อย

อย่างกรณีทหารถูกซุ่มตายไป 4 นาย..............นั่นคือฝ่ายตรงข้ามเหนือกว่าทั้งในเรื่องอำนาจการยิงและความชำนาญ รวมทั้งโอกาส

ผมเคยถูกซุ่มโจมตีขบวนยานยนต์................ซึ่งเข้าใจว่าฝ่ายตรงข้ามทำการซุ่มโจมตีแบบ"เร่งด่วน" คือ ไม่ทราบกำลังฝ่ายเรา ชัยภูมิในการซุ่มไม่เหมาะสม และที่สำคัญ อำนาจการยิงฝ่ายตรงข้ามต่ำกว่าฝ่ายเราเยอะ...........ผลก็คือ ฝ่ายเราแค่บาดเจ็บ 2-3 นาย..................ฝ่ายตรงข้ามเกือบละลายทั้งหมดทิ้งศพไว้ 11 คน(พิสูจน์ทราบภายหลัง ทราบว่า เหลือรอดไปประมาณ4-5 คน).................

เอาแค่นี้ก่อนครับ

ขอบคุณ เสธ. มะขิ่นครับ... 

ตอบเจ้าของกระทู้ตามทฤษฎีนะครับ นายสมชายยังโชคดี และตั้งใจว่าจะพยายามใช้ความสามารถทุกอย่าง... เพื่อไม่ให้ดวงซวยเจอ"ของจริง"เล๊ย... สาธุ

ตามตำราเขาบอกว่า 1) ให้หาทิศทางให้เจอว่าลูกปืนปลิวมาจากไหน จะได้ไม่สุ่มห้าสุ่มหกวิ่งไปให้มันยิงถนัดกว่าเดิม... 2) เจอว่าโดนจากด้านไหนแล้วให้ยิงไปทางนั้นเพื่อกดหัวไม่ให้มันยิงถนัด พร้อมกับเคลื่อนที่หาที่กำบังครับ ชุดแรกยิงไม่หวังถูกเป้า แต่ให้มันยิงเราไม่ถนัด... ที่เน้นคืออย่าอยู่ที่เดิม เพราะที่เดิม มันเป็นคนเลือกให้เราน่ะ... ฮา 3) หากรอดได้ เข้าที่กำบังได้แล้วยังมีลูกปืนเหลือ จะสู้ต่อ หรือแหกวงล้อม หรือโทร.(ว.)เรียกคนมาช่วยก็แล้วแต่ครับ...

ตัวอย่างที่ได้ผลคือจ่าตุ๊เจ้าของค่ายมวยครับ... โดนก่อนจนกระดูกกรามกระเด็นออกนอกปาก จ่าตุ๊ยิงจากในรถก่อน แล้ววิ่งออกมานอกรถยิงใส่มือปืน... มือปืนตะกายกันสาดหามุมยิง เพราะจ่าตุ๊ยิงกดหัวบังมุมยิงของมือปืน แล้วออกมานอกรถ วิ่งๆรอบๆรถ หามุมบัง อาศัยตัวถังรถกำบัง... อีตอนมือปืนตะกายกันสาด เลยต้องอยุดยิง มือไม่ว่าง... จ่าตุ๊เลยสอยมั่ง โดนที่ไหนก็ไม่รู้ ได้เลือดครับ...

นายธงชัย ติคำ... ที่ยิงโหงวห้าพลังนั่นก็โดนยิงกดหัวจากชั้นสองลงมาที่แถวริงไซด์ มือปืนเลยวิ่งครับ... แต่ไม่รอด ถูกจับ...

ที่นายสมชายเล่ามาเนี่ย จะเห็นว่าลูกแยะได้เปรียบครับ... ทหารถึงได้เปลี่ยนเป็น 9 ลูกดก... นี่ยังไม่นับยิงยกแรกหมด ต่อยกสอง กึ๋ยส์...

ท่านใดมีศัตรูต้องระวังตัว... อย่าลืม Landyard Cord นะครับ... นายสมชายอ่านหนังสือมาแยะ ปืนกระเด็นหลุดมือออกบ่อยๆ... ห้อยคอเอาไว้เลย แล้วลอดชายเสื้อมาพ่วงปืนที่เอว สายที่ยาวเหลือๆ ให้ขดๆกองๆในชายเสื้อครับ... แต่ให้ระวังคน"เล่น"อย่างเดียวกันมองแป๊บเดียวก็รู้ครับ จะโดนปลดอาวุธก่อนเพื่อน... ฮา

แถมท้ายอีกนิดครับ... ท่านใดพก 1911 หรือ Glock หรือประเภทซิงเกิ้ลฯ แบบรังเพลิงว่างน่ะ... ให้ซ้อมขึ้นลำแบบ"มือเลอะคราบน้ำมัน"เอาไว้ด้วยนะครับ... นายสมชายอ่านพบว่าหลายต่อหลายครั้ง กว่าจะได้ชักปืน มักถูกตีกบาล ถูกขับรถไล่ชน หรือโดนอะไรต่อมิอะไรจนมือเลอะคราบสารพัดตั้งแต่คราบเลือดตัวเอง เลอะโคลน เลอะ ฯลฯ... ขึ้นลำไม่ได้ครับ มือลื่นหรือไม่ก็ล้าหมดแรง แค่กำด้ามปืนก็ไม่ค่อยไหวแล้วครับ...

เอาอีกตัวอย่างนึง... อีตาซับของพวกเราล้างปืนสมิธหลังค่อม มือเลอะน้ำมัน ง้างนก ใส่ลูกเข้าโม่... และจับปืนอีท่าไหนก็ไม่รู้ลูกโม่หลุดมือผลั่วกลับเข้าเฟรมปืนสนิทนิ๊ง... ง้างนกร่า(อยู่ในกรอบหลังค่อม)... อีตาซับมือเลอะ ลดนกไม่ได้ครับ ต้องล้างมือให้สะอาดก่อน... อีตอนล้างมือก็ตื่นเต้ลลล์... ฮา

อย่างน้อย ๆ พี่ Nirute ก็อาจได้ข้อคิดบ้าง...

[BADBOY]

ฝ่ายตรงข้ามมันจะมาทำเราอย่างน้อย มันก็ต้องได้เปรียบเรา ประมาณ 3 เท่าครับ ทั้งด้าน กำลัง อาวุธ จิตใจที่ฮึกเหิม เพราะฉะนั้น การฝึกฝน จะเป็นสิ่งที่ช่วยชีวิตเราเองได้มากที่สุด

[NUTAPHOL]

เจอกับตัวเองบ่อยๆเดี่ยวก็ชินไปเองครับ     

[Don Quixote]

เอาปืนมาเล่นตามใจชอบจนเมียด่าสิครับ จะได้ฝึกทำไม่รู้ไม่ชี้เวลาอยู่กับปืน

[Ro@d - รักในหลวง]

..ผมอาจมีความเหมือน และแตกต่างกับ เพื่อน เพื่อน นะครับ..
     สถานการณ์ยิ่งเข้มข้น ผมกลับยิ่งนิ่ง สติ สมาธิ นิ่งมาก.. มีเรื่องเฉียดตาย ไม่น้อยกว่า ๑๐ ครั้งขึ้นไป ทุกครั้งที่รอดตายมาได้ ก็เกิดจาก มีสติ นิ่งและการแก้ไข ได้ทันที.. นี่แหละครับ..
     ผ่านชีวิต สู้ กับเรื่องหมัด เรื่อง เตะ-ต่อย มาแต่เด็ก มันสอนให้ว่าถ้า กลัวคนจะอยู่ไม่ได้..
     .. ถ้าได้ประเมินสถานการณ์ ที่เห็นต่อหน้า แล้ว ถ้าสู้ไม่ได้ จะเลี่ยงหนี..
     .. แต่ถ้ารู้ตัว ว่าใช่แน่.มันเอาเราแน่ . ผมจะชิงลงมือก่อนเสมอ..  สมัยเด็ก จนถึงมัธยม มีเรื่องต่อยกับเพื่อน ๔-๕ ครั้ง เป็นผมลงชิงมือก่อน.ประเภทล้มยักษ์.. แล้วดีเอง ตอนเป็นเด็กนะครับ.. 

[Nirute]

เจอกับตัวเองบ่อยๆเดี่ยวก็ชินไปเองครับ

- แต่ผมไม่อยากแม้แต่ครั้งเดียว แบบว่าอยากชิน แตไม่อยากเจอ

[boon]

นานๆไปสนามครั้งยังพลาดเลยครับ จับปืนยิงนัดแรกๆยังรู้สึกตื่นเต้นมือไม้สั่นพอรู้สึก

[Pex Shotgun-รักในหลวงครับ]

ซ้อมให้เหมือนจริง จริงให้เหมือนซ้อม

[Quart]

ตื่นเต้นยังงัยก็ต้องมีสติให้มากครับ ถึงจะคุมสถานการณ์ได้