ผมไปคัดลอกข้อเขียนของคุณ 'รงค์ วงษ์สวรรค์
ที่เขียนเกี่ยวกับปืนมาฝากครับ
จากหนังสือ เมนูบ้านท้ายวัง
........................................
....เพื่อนและญาติของแม่เทือกนั้นบางคนคิดว่าพ่อถือตัวและบางคนคิดว่าเย่อหยิ่ง
บางคนพูดว่าเป็นคนดุ นั้นคงเป็นความจริง
แต่ดุไม่หมายความว่าดุร้าย ทมิฬ และแตกต่างกับโมโหร้าย!
เขาพูดกันถึงซองปืนที่เหน็บไว้กับเอว แม้ว่าซ่อนไว้มิดชิดแนบไว้ด้านใน
แต่เสื้อแบบคอโปโลผ้าโปร่งหรือผ้ามัสลินก็พอมองเห็นเป็นเงารางเลือน
ใช่ คนพวกนั้นเข้าใจไม่ผิด พ่อรักปืน
ผู้ชายกับหน้าที่ปกครองคนจำนวนนับร้อยนับพันคนในป่าเรียนรู้การรักปืน...
นิสัยของคนและนิสัยของปืน!
ปืนไม่ใช่อำนาจปราบปรามเท่านั้นแต่ป้องปราม
ปืนสามารถหยุดความรุนแรงได้ก่อนสถานการณ์รุนแรงกว่าเหนือคาดหมาย
และปืนไม่ใช่หมายถึงการฆ่าคนเท่านั้น
มือของพ่อไม่เคยห่างปืนในการควบคุมงาน การเดินทาง การกินเหล้าบนนอกชานบ้าน
และใต้หมอนในห้องนอน
พ่อฝึกฝนการยิงปืนอย่างเชื่องกับปืน และปืนเชื่องกับพ่อ
สะสมปืนโดยเหตุผลว่า นอกจากไอ้ลูกโม่ 6 นัด ผู้ชายควรเป็นเจ้าของปืนอะไรบ้าง?
และอย่างไร?
ผมถูกสอนมาอย่างนั้นและผมสอนลูกสืบเนื่องมาถึงอานุภาพของปืน
พ่อเป็นคนแรกยื่นปืนให้ผมเอาไปยิงนกเป็ดน้ำในหนองไกล
ปืนกระบอกนั้นบรรจุลูกซองลำกล้องเดี่ยว
เหล็กขาววับและฉลักลายเครือเถารมควัน สวยและราคาแพงของเบลเยี่ยม
พ่อกำชับถึงกลไกและแบบวิธีอย่างถูกต้อง
และกำชับอย่างหนักแน่นต่อมาโดยมอบให้พี่เลี้ยงผู้เจนปืนไปดูแล
เขาเป็นคนแจวเรือด้วยในเวลาเดียวกัน
พ่อไม่พูดมากประโยค
แล้วหลังจากนั้นก็ไม่กังวลติดตามผลว่าไหล่ของผมโดนปืนมันถีบยับเยินหรือได้เป็ดป่ามาแกงไหม?
ครูปืนต้องเชื่อมั่นกับศิษย์และคำสอนของตนเสมอ
บทเรียนต่อมาผู้ชายจำเป็นต้องเรียนรู้จากอานุภาพถึงเจตนานุภาพของปืน
ปืนเป็นเหล็กไม่มีชีวิต แต่หัวใจของคนถือปืนนั้นต่างหาก
คือหัวใจและอารมณ์ของปืน
นั้นเป็นคำสอนที่แฝงความหมายอย่างล้ำลึกในความรักของผู้ชายกับผู้ชาย
ผมเขียนถึงบรรทัดนี้ด้วยความสงสัยว่าทำไมคนในยุคนี้จำนวนไม่น้อย
จึงเกลียดและกลัว และระแวงปืน
แม้แต่ปืนพลาสติคกำลังกลายเป็นของต้องห้ามของเด็ก!
ผมอยากรู้ว่าเขาต้องการให้ลูกของเขาเล่นอะไร?
เล่นกับแขนอ่อนเอวบางรำรจนา เจ้าเงาะ
เล่นระบำปลายตีน (แบลเลท์)
เล่นปักสะดึงและเล่นฟังรังกระดุม
เล่นไอ้จู๋กับอีเฉาะ
เล่นตุ้งติ้งนิ้งโหน่งกันแบบนั้นหรือ?
ทำไมเขาไม่สอนให้ลูกของเขารู้จักปืน?
เขายินยอมโดยไม่ต่อรอง (ป้องกัน) บ้างหรือกับการที่ปืนอยู่ในมือของคนไม่รู้จักปืน
และในมือของคนเลวผู้เป็นอันตราย...
ผมรักลูกเท่ากับชีวิตจึงสอนให้เขารู้จักปืนในอายุทีสมควรวางหนังสติ๊ก ไม้ซาง และมีด
แต่เขาต้องรู้จักอย่างถ่องแท้เท่ากับรู้จักความเป็นคน (ผู้ชายและผู้หญิง)
ซึ่งต้องใช้เวลานานกว่า!
ครับ ผมคงรู้สึกผิดและบาปมากถ้าไม่อธิบายกับลูกเกี่ยวกับความจริงของปืน
โทษและคุณของปืน!
ผมเรียนรู้เกี่ยวกับปืน รักปืน และเป็นเจ้าของปืน
แต่ผมก็รักผู้หญิง บูชาศรัทธาแห่งการมีชีวิต รักบทกวีและเพลง
รักดอกไม้และปลา
ชิงชังการฆ่าและสงคราม
ผมเป็นคนนับถือลัทธิ pacifism
เหตุผลของปืนกับความเป็นคนมากมายเหนือการถกเถียง
หลังจากคนค้นพบว่ามีวิธีอื่นหลายวิธีซึ่งฉลาดกว่า กับการเอานกลงมาจากอากาศโดยเขวี้ยงก้อนหิน
ขอเน้นว่าปืนไม่หมายถึงการพรากชีวิตจากชีวิตเท่านั้น
แต่การไม่รู้จักปืนอาจพบเหตุการณ์น่าเศร้าทีเกินคาดหมายมากกว่าหลายหน
และหรือเพียงหนเดียวก็นับว่าโหดร้ายอย่างที่สุดแล้วในชีวิต
ผมเขียนบทนี้บูชาพ่อและครูปืนซึ่งเป็นคนเดียวกัน
............
