ผมยังมีความรู้สึกเสมอว่า คนที่มีเงินขนาดซื้อตั๋วเครื่องบินเดินทางไปไหนมาไหนได้ ต้องเป็นคนมีสตางค์ เพราะถึงแม้ว่า
ในปัจจุบัน ราคาตั่วเครื่องบินจะราคาไม่แพงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ผมก็ยังมองว่ามันแพงกว่าตั๋วรถไฟชั้น 3 ที่ใช้เดินทางประ
จำอยู่ดี
เลยคิดว่าคนมีสตางค์มากขนาดขึ้นเครื่องบินได้ ข้าวของๆใคร เขาคงไม่สนใจที่จะหยิบฉวยของคนอื่น เห็นทีผมต้องปรับ
ทัศนคติใหม่แล้ว นึกว่ารวยแล้วไม่โกง ไม่หยิบฉวยของใครซะอีก
คุณน่าจะเข้าใจผิดในหลายประเด็นครับ...
1.ผู้โดยสารของสายการบินนั้นไม่จำเป็นต้องใช้เงินส่วนตัวในการเดินทางเสมอไปครับ...
บางคนเดินทางเพื่อการทำงาน มิใช่เพื่อการท่องเที่ยวเสมอไป...
2.การเดินทางทางอากาศนั้นมิใช่ว่าราคาแพงกว่าการเดินทางวิธีอื่นเสมอไป...
ขึ้นอยู่กับความเหมาะสม ความเร่งด่วน และระยะทางมากกว่า...
(หากอ่านให้ละเอียดจะพบว่าพี่ธำรงเดินทางกลับมาจากเวียดนาม...
ซึ่งคงใช้รถไฟชั้น 3 เดินทางกลับมาบ้านเรายากแน่นอนครับ...
)
3.พี่ธำรงไม่ได้คิดว่าผู้โดยสารท่านอื่นเป็นคนโจรกรรมครับ...
หรือคุณคิดครับ ถ้าหากผู้โดยสารท่านอื่นเป็นคนโจรกรรม เขาจะเข้าไปในส่วนลำเลียงสัมภาระได้อย่างไรครับ...
4.สุดท้าย...เรื่องรวยกับเรื่องโกงเป็นคนละเรื่องกันครับ...
คนรวยแต่ไม่โกงมีมากมาย คนรวยและโกงบ้านโกงเมืองก็มีให้เห็นกันอยู่...
คนจนที่ไม่โกงก็มีเยอะ แต่จนและขี้โกงก็มีใช่น้อย...
