..................วันนี้เป็นวันหยุดที่มีความแตกต่างกับวันหยุดสุดสัปดาห์ที่เคยผ่านมา
เนื่องจากทุกคนในครอบครัวต้องรีบตื่นขึ้นมาตามข้อตกลงที่กำหนดกันไว้เมื่อคืนนี้
ซึ่งกลายเป็นพันธกิจสำคัญที่ต่างต้องร่วมกันรับผิดชอบ...
เป็นวันคล้ายวันเกิดลูกชายของผมครับแต่ด้วยที่เคยปล่อยตัวตามสบายในวันหยุด และมีสมาชิกที่จะต้องร่วมขบวนรถด้วยกัน 5 คน
.....การตักบาตรเช้าร่วมกัน คือกิจกรรมที่เตรียมตัวเตรียมใจ และเตรียมข้าวปลา อาหาร ขนมหวาน รวมน้ำดื่มเอาไว้ 9 ชุด...
ดูลูกชายผมแกจะกระตือรือล้นเป็นพิเศษ แกขอขับรถเอง ซึ่งปกติผมจะไม่ปล่อยเดี่ยว เพราะกลัวใจวัยรุ่น
ด้วยความล่าช้าที่ผมแอบคิดผิดหวังอยู่ในใจ จึงกำหนดจุดใส่บาตรที่บริเวณหน้าวัด
รอจนถึงที่สุด............ พวกเราได้ใส่บาตรกับพระเพียง 7รูปเท่านั้น เพราะพระเข้าวัดหมดแล้ว
เหลือของที่เตรียมไว้อีก 2 ชุด ขับรถวิ่งเข้าไปในวัดถึง 2 วัด แต่ก็เห็นพระที่อยู่ในสภาพไม่พร้อมรับของถวาย
จึงเกิดปัญหาให้ถกกัน....สรุปได้ว่าจะนำไปให้คนเร่ร่อน ผมขอขับรถแทนลูกชายเนื่องจากการตัดสินใจในลักษณะลังเลของเขา
...เมื่อถึงที่ ศาลาสาธารณะ เห็นหญิงชรานางหนึ่งนั่งอยู่ห่างจากจุดรถจอดประมาณ 50 เมตร ผมจึงให้ลูกผมวิ่งเอาของไปให้
.......เล่ามาตั้งนาน ไฮไลท์มันอยู่ตรงไหน...ลูกผมยืนประนมมือรับพรจากยายอยู่พักหนึ่ง แล้วเดินกลับมา ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ดูเหมือนมีความสุขอย่างล้นเหลือ
ผมถามลูกว่า.... ทำบุญกับพระกับทำบุญกับยาย คิดว่าทำกับใครได้บุญกว่า...
ลูกตอบ...... ทำกับพระสิครับ พ่อไม่น่าถาม
พ่อถามต่อ....แล้วทำไมตอนพระให้ศีลให้พรแก ก็เห็นแกเฉยๆ แต่ทำไมกับยาย พ่อเห็นแกยิ้มกริ่ม แล้วพูดกับยายว่ายังไงบ้างล่ะ
ลูกเล่าพรางพร้อมหัวเราะสลับ....ผมถามว่ายายกินข้าวยังครับ วันนี้วันเกิดผม ผมเอาของมาฝาก
พ่อ....แล้วเห็นแกยืนประนมมือทำไม
ลูกเล่าพรางยิ้มพราง....พ่อรูมั้ย ยายนี่โคตร อินเทรนด์เลย บอกให้ผมรับพรก่อน
พ่อถามต่อ...แล้วยังไง
ลูกปล่อยก๊ากจนแทบจับใจความไม่ได้....ยายร้อง แฮ็ปปี้เบิร์ดเดย์ให้ผมนะสิพ่อ
พลันได้รู้ความจริง เหมือนนัดกันไว้ ก๊ากกันจนต้องจอดรถก่อนเพราะขับต่อไปไม่ไหว
......
นี่แหละพรที่ได้มาจากคนต่างฐานันดร แต่พรจากยายส่งความสุขให้พวกเราขึ้นสวรรค์เกินชั้น 7 เสียอีก
