คลายเครียดกับข้อความดีๆ กินใจ หรือฮาๆ เอามาแบ่งกัน

[Nirute]

  ฮ้า....ฮ้า...หนุกดี..........ขอแจมมั่ง
  คุณสมหมาย มีบ้านพักอยู่ในซอย แถวหาดใหญ่ใน แกเป็นคนที่ขยันขันแข็งทำงานมาก ไม่เคยเที่ยวเตร่ ทำแต่งาน ตอนเช้าก็ออกไปทำงาน และที่สำคัญคุณสมหมายเป็นคนซื่อ จนเซ่อ เอามากๆ ส่วนภรรยาอยู่บ้าน
  อยู่มาคืนหนึ่ง คุณสมหมายก็เกิดอยากจะทำอะไรๆ กับภรรยาบ้าง เลยสะกิด ส่วนภรรยาก็รู้ว่าสามีต้องการอะไร ก็เลยบอกสามีว่าวันนี้ไม่ได้นะเหนื่อยมาก ฝ่ายคุณสมหมายก็ไม่ได้ว่าอะไร จำใจนอนหลับ และนึกสงสัยว่า เมียกูไปทำอะไรมาวะ อยู่บ้านเหนื่อยมาก ได้ไง  แต่ก็ไม่กล้าถาม เหตุการณ์อย่างนี้ เกิดขึ้นบ่อยครั้งมาก ทุกคืนที่คุณสมหมายสะกิดภรรยา ภรรยาก็บอกว่าเหนื่อยมาก ไม่มีอารมภ์     อยู่มาวันหนึ่งเป็นวันหยุด ภรรยาคุณสมหมายสงสารคุณสมหมายที่ไม่ได้ทำอะไรๆอย่างว่ามานานแล้ว จึงเรียกคุณสมหมายมาแล้วเอาเงินให้ สามร้อยบาท บอกให้ไปเที่ยวผู้หญิงในตัวเมืองหาดใหญ่ คุณสมหมายก็ดีใจที่เมียอนุญาตให้ไปเที่ยวผู้หญิงได้ จึงเดินยิ้มออกมาปากซอย หวังจะโดยสารตุ๊กๆ เข้าในเมือง พอดีเจอกับสาวชื่อซากีน๊ะ ซึ่งคุ้นเคยกันดี กับคุณสมสมหมาย หล่อนถามคุณสมหมายว่า " เดินยิ้มมาเชียวพี่หมา.....เอ๊ย  พี่หมาย จะไปไหนเหรอ" "พี่จะไปเที่ยวผู้หญิงจ้ะ พอดี เมียพี่ให้เงินมาสามร้อยบาท ให้ไปเที่ยวผู้หญิง" คุณสมหมายตอบด้วยความซื่อ "เอาอย่างนี้สิพี่ เดี๋ยวพี่ไปกะฉัน ฉันคิดแค่ร้อยห้าสิบเอง...เอาไม๊" ซากีน๊ะว่า คุณสมหมายเลยตกลง หลังจากเสร็จกิจแล้วก็เดินกลับบ้าน พบภรรยา กำลังจะออกไปข้างนอก พบกันกลางซอยพอดี ด้วยความสงสัยภรรยาคุณสมหมายเลยถามว่า "พี่ไปเที่ยวฯเสร็จแล้วเหรอ  ทำไมเร็วจัง"  "เอ้อ...พอดีพี่เจอซากีน๊ะ พี่บอกเค้าว่าจะไปเที่ยวผู้หญิง เค้าเลยชวนให้ไปกะเขา เขาคิดแค่ 150 บาทเอง พี่เลยเสร็จเร็ว และกลับบ้านเร็วไงจ๊ะ" คุณสมหมายตอบภรรยา ส่วนภรรยาฯได้ฟังดังนั้นแล้ว ก็โกรธมาก อุทานเสียงดัง " หนอย....อีกีน๊ะ ทีผัวมึงกูให้ฟรี ทีผัวกูมึงคิดตั้งร้อยห้าสิบ" จบจ้า

[Nirute]

  ฮ้า....ฮ้า...หนุกดี..........ขอแจมมั่ง
  คุณสมหมาย มีบ้านพักอยู่ในซอย แถวหาดใหญ่ใน แกเป็นคนที่ขยันขันแข็งทำงานมาก ไม่เคยเที่ยวเตร่ ทำแต่งาน ตอนเช้าก็ออกไปทำงาน และที่สำคัญคุณสมหมายเป็นคนซื่อ จนเซ่อ เอามากๆ ส่วนภรรยาอยู่บ้าน
  อยู่มาคืนหนึ่ง คุณสมหมายก็เกิดอยากจะทำอะไรๆ กับภรรยาบ้าง เลยสะกิด ส่วนภรรยาก็รู้ว่าสามีต้องการอะไร ก็เลยบอกสามีว่าวันนี้ไม่ได้นะเหนื่อยมาก ฝ่ายคุณสมหมายก็ไม่ได้ว่าอะไร จำใจนอนหลับ และนึกสงสัยว่า เมียกูไปทำอะไรมาวะ อยู่บ้านเหนื่อยมาก ได้ไง  แต่ก็ไม่กล้าถาม เหตุการณ์อย่างนี้ เกิดขึ้นบ่อยครั้งมาก ทุกคืนที่คุณสมหมายสะกิดภรรยา ภรรยาก็บอกว่าเหนื่อยมาก ไม่มีอารมภ์     อยู่มาวันหนึ่งเป็นวันหยุด ภรรยาคุณสมหมายสงสารคุณสมหมายที่ไม่ได้ทำอะไรๆอย่างว่ามานานแล้ว จึงเรียกคุณสมหมายมาแล้วเอาเงินให้ สามร้อยบาท บอกให้ไปเที่ยวผู้หญิงในตัวเมืองหาดใหญ่ คุณสมหมายก็ดีใจที่เมียอนุญาตให้ไปเที่ยวผู้หญิงได้ จึงเดินยิ้มออกมาปากซอย หวังจะโดยสารตุ๊กๆ เข้าในเมือง พอดีเจอกับสาวชื่อซากีน๊ะ ซึ่งคุ้นเคยกันดี กับคุณสมสมหมาย หล่อนถามคุณสมหมายว่า " เดินยิ้มมาเชียวพี่หมา.....เอ๊ย  พี่หมาย จะไปไหนเหรอ" "พี่จะไปเที่ยวผู้หญิงจ้ะ พอดี เมียพี่ให้เงินมาสามร้อยบาท ให้ไปเที่ยวผู้หญิง" คุณสมหมายตอบด้วยความซื่อ "เอาอย่างนี้สิพี่ เดี๋ยวพี่ไปกะฉัน ฉันคิดแค่ร้อยห้าสิบเอง...เอาไม๊" ซากีน๊ะว่า คุณสมหมายเลยตกลง หลังจากเสร็จกิจแล้วก็เดินกลับบ้าน พบภรรยา กำลังจะออกไปข้างนอก พบกันกลางซอยพอดี ด้วยความสงสัยภรรยาคุณสมหมายเลยถามว่า "พี่ไปเที่ยวฯเสร็จแล้วเหรอ  ทำไมเร็วจัง"  "เอ้อ...พอดีพี่เจอซากีน๊ะ พี่บอกเค้าว่าจะไปเที่ยวผู้หญิง เค้าเลยชวนให้ไปกะเขา เขาคิดแค่ 150 บาทเอง พี่เลยเสร็จเร็ว และกลับบ้านเร็วไงจ๊ะ" คุณสมหมายตอบภรรยา ส่วนภรรยาฯได้ฟังดังนั้นแล้ว ก็โกรธมาก อุทานเสียงดัง " หนอย....อีกีน๊ะ ทีผัวมึงกูให้ฟรี ทีผัวกูมึงคิดตั้งร้อยห้าสิบ" จบจ้า

[carrera]

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนกแสนสวยตัวหนึ่ง
มีขนสวยงามมาก มีคนอยากได้ไว้ครอบครองเป็นจำนวนมาก
แต่ไม่เคยมีชาวบ้านคนไหนจับนกตัวนั้นได้เลย
อยู่มาวันหนึ่งมี อาบัง ขายถั่วมานั่งใต้ต้นไม้ที่มีนกแสนสวยอยู่

พอนกแสนสวยเห็นถั่วของอาบังก็เกิดอยากกินขึ้นมา จึงร้องบอกอาบังว่า
“อาบัง อาบัง ขอถั่วให้ชั้นกินหน่อยสิ”
อาบังได้ยินดังนั้น ก็ตอบกลับไปว่า
“ ได้เลย ได้เลย แต่ขอขนให้ชั้นเส้นนึงนะ”

พอนกได้ยินดังนั้น ก็ก้มลงมองที่ขนของตนเอง
แล้วคิดว่า ขนของตนเองนี่มีเยอะมาก เสียไปสักเส้นคงไม่เป็นไรหรอก
นกแสนสวยก็เลยให้ขนอาบังไปหนึ่งเส้น แล้วก็ลงไปกินถั่วของอาบัง
วันต่อมานกแสนสวยก็บอกกับอาบังอีกว่าขอถั่วให้ชั้นกินหน่อยสิ
อาบังก็ตอบเหมือนเดิมว่าขอขนให้ชั้นเส้นหนึ่งก่อน
นกแสนสวยก็คิดเหมือนเดิมว่าขนมันยังมีอยู่เยอะก็เลยให้ขนอาบังไปอีก
เป็นอย่างนี้ต่อไปอีกหลายวัน

จนวันหนึ่ง นกแสนสวยก็ขอถั่วอาบังกินอีก
อาบังก็ตอบเหมือนเดิมว่า ขอขนให้ชั้นเส้นหนึ่งก่อน
นกก็ไม่รีรอรีบให้ขนอาบังไปทันที แล้วลงมากินถั่วของอาบัง
อาบังก็เลยจับนกตัวนั้นไว้ได้
เพราะว่าขนของมันเหลือน้อยแล้วไม่สามารถที่จะบินหนีอาบังได้

เรื่องนี้ถ้าอ่านผ่านไปอาจจะไม่ได้อะไรเลย
แต่ถ้าเราลองคิดให้ดี เปลี่ยนจากนกแสนสวยเป็นตัวเรา
ขนของนกแต่ละเส้นคือเวลาของเราที่เสียไป
และอาบังเป็นนายจ้างของเราส่วนถั่วที่อาบังให้ก็เหมือนกับเงินเดือนที่นายจ้างให้เรา

หมายความว่า ทุกวันนี้
ถ้าเรายังประมาทในการใช้ชีวิตยังพอใจแค่เงินเดือนที่นายจ้างให้เราทุกเดือน
เวลาของเราก็จะค่อยๆหมดไปเรื่อยๆ เวลาของเราไม่ได้มีมากมายหรอก
ถ้าอายุซัก 100 ปี ก้อมีเวลา 36500 วัน   แป๊บเดียวเดี๋ยวมันก็หมดไปแล้ว

ซึ่งเงินเดือนที่นายจ้างให้เราเนี่ยก็ให้แค่พอเราอยู่ได้ทุกเดือนเท่านั้นแหละ
บางคนอาจจะคิดว่าการทำงานประจำเป็นอาชีพที่มั่นคง
แต่เราถูกจำกัด
เพราะการเป็นลูกจ้างเค้าเนี่ยเราไม่สามารถที่จะกำหนดวิถีชีวิตของตัวเองได้
เราถูกนายจ้างเรากำหนดให้ต่างหากว่าจะหยุดวันไหนวันนี้จะทำอะไร
หลายคนยึดติดกับความคุ้นเคยกับความสบายเพียงแค่วันนี้

แต่ลองมองให้ไกลๆ   มองถึงอนาคตของเราว่า
เราจะหยุดทำงานเมื่อไหร่เราจะใช้ชีวิตในวัยเกษียณอย่างไร
อย่าเป็นเหมือนนกแสนสวยที่รู้ตัวก็ตอนที่ตัวเองไม่มีขนอยู่ที่ตัวแล้ว

ดังที่ Jim Rohn นักปรัชญาของโลกกล่าวไว้
" เงินเดือนทำให้คุณสามารถยังชีพได้
แต่ผลกำไรสามารถทำให้คุณเป็นเศรษฐีได้"

[physics teacher]

..เรื่องนี้เรื่องจริงของอาจารย์ที่สอนผมตอนนี้ ท่านเล่าว่าตอนที่ท่านไปเรียนที่อังกฤษนานมาแล้วเกื่อบ20ปี เรื่องมีอยู่ว่า"มีรถชนกันโดยเบรคไม่ทัน คนที่ชนเขาก็ออกมาขอโทษและพูดว่า sorry sir และ รถคันถัดไปก็พูดกับคันที่ถูกชนว่า" sorry too"(ขอโทษด้วยครับ) ที่นี้มีคนจากเอเชีย(เข้าใจว่าอย่างนั้น)แกฟังเข้าว่า sorry too หมายถึงขอโทษครั้งที่สอง(คำพ้องเสียงtooเป็นtwo) แกขับผ่าน แกก็ใส่เลย "sorry three".

[Road King]

จดหมายถึงลูกโอ๊กอ๊าก
หากลูกได้อ่านจดหมายนี้ ก็แสดงว่าพ่อไม่ได้อยู่ดูแลลูกอีกต่อไปแล้ว อยากจะให้ลูกอ่านคำสอนที่พ่อได้ทำเช็คลิสต์จำใส่กระโหลกไว้ให้แม่นๆ พ่อรู้ดีว่าสมองลูกมีพื้นที่บันทึกข้อมูลความจำที่ยังไม่เสียหายจากยาหลายประเภทที่ลูกทั้งดูด สูบ กิน ฯลฯ มาหลายปี แต่ยังไงก็พยายามหน่อย

1.            อย่าไว้ใจคนรอบข้าง ตอนนี้พวกมันคงไปตอมนายกคนใหม่กันเกือบหมดแล้ว พ่อยังเสียใจอยู่ทุกวันนี้ที่มัวแต่หลงน้ำลายพวกมันอยู่หลายปี (โดยเฉพาะนังแว่นขาซี้ และนิติกรตัวแสบที่ย้ายไปพรรคนายหนวด) ที่เหลืออยู่มันก็ไม่ได้หวังดีกับลูกหรอกมันหวังแต่เงินของลูกทั้งนั้น ถึงแม้หลักทรัพย์ของเราในตลาดหุ้นจะถูก ปปช ประกาศยึดทรัพย์ไว้ก่อนหน้านี้ แต่พ่อได้ฝากไว้ในบัญชีสวิสของเสี่ยกาแฟพ่อตาของเจ้าไว้นานแล้วสัก 7แสนล้านบาท พ่ออยากให้ลูกรีบยักย้ายมาเป็นทองคำเก็บไว้กับตัวดีกว่า อย่าไว้ใจพ่อตาหรือเมียเป็นอันขาด เพราะหากช้าจะเอาเงินไปปั่นหุ้นกับเจ้าตี๋ขายอะหลั่ยรถอีกรอบ แล้วลูกจะไม่มีอะไรเหลือ เล่นอะไรก็เล่นเถอะลูก แต่อย่าเล่นหุ้น มันจะไม่มีเหลือ

2.            อย่าริทำงาน พ่อรู้ความสามารถของลูกมาตลอดตั้งแต่สมัยประถม ถ้าไม่โกงลูกไม่เคยทำอะไรสำเร็จสักอย่าง ดูแค่โกงข้อสอบยังโดนจับได้ ไอ้มือถือทองขาวฝังโคตรเพชรที่บังคับขายลูกพรรคกับพวกที่มาอาศัยบารมีพ่อคงขายไม่ได้แล้วเลิกเสียเถอะ ส่วนร้านกาแฟที่เจ้าทำกับแฟนที่ให้นักศึกษามาจิบกาแฟไปแช็ตไปจะได้ไปสำส่อนกันทันใจก็คงสู้สตาร์บักส์ไม่ได้แต่ถ้าอยากทำให้คนอื่นเขาเห็นว่าลูกยังทำอะไรเป็นบ้างก็ตามใจ ส่วนบริษัทฮาวคัมนี่คงไม่สามารถไปงาบสัมปทานอะไรได้ถ้าไม่มีพ่อคุ้มหัวอยู่ ฝีมือถ่ายรูปของลูกเป็นยังไงก็รู้อยู่ อย่าทำเลย พ่อพยายามทำธุรกิจประเภทเสือนอนกินมาตลอดชีวิตเพราะพ่อรู้ว่าลูกคงจะโตขึ้นมาผลาญได้รวดเร็วมาก เท่าที่หามาคงพอใช้ได้หลายชาติอยู่หากลูกไม่อาการหนักกว่าที่พ่อคิด

3.            เงียบเข้าไว้ อย่าได้ปากไวไม่เข้าท่าอย่างที่พ่อพลาดไปหลายครั้ง ข้อนี้สัมพันธ์กับข้อ 1 มาก ยิ่งกึ๋นลูกมีน้อยๆอยู่อย่าไปแสดงให้ชาวบ้านเขาเห็นมันจะเสียตระกูล  พ่อขอฝากไว้แค่นี้ หากพ่อไม่หลงกลมหามื้อเดียวชวนพ่อมาเล่นการเมือง (ลืมไปว่าแกมีฉายาพาคนไปตาย)แถมพวกขาประจำมันเชียร์พ่อเหลือเกินตอนนั้น ป่านนี้ก็คงเป็นเจ้าสัวสบายๆเหมือนเสี่ยข้าวไก่ย่างเพื่อนพ่อที่บังคับให้พ่ออุบข่าวไข้หวัดนกตั้งหลายครั้งแต่มันไม่เคยโดนด่าแถมยังรวยเอารวยเอา พ่อมีอะไรจะสอนอีกเยอะแต่รอวันหลังนะลูก ผู้คุมมันคิดค่าส่งบวกข้าวผัดครั้งละแสนบาท

รัก

พ่อเหลี่ยม

[submachine -รักในหลวง-]

Road King ค้าบ..บ....
เรื่องสุดท้ายเอามาจากไหน
 

[โจ ™]

    ชอบมากครับเรื่องสุดท้าย  อ่านแล้ว  กินใจ 555   

[วสี]

  ทุกเรื่องราวสนุกประทับใจมากๆ...โดยเฉพาะเรื่องของคุณ Road King เข้าท่าทันยุคดีมั๊กๆ....

[Road King]

Road King ค้าบ..บ....
เรื่องสุดท้ายเอามาจากไหน
 

เพื่อนๆ forward มากันหลายรอบกว่าจะถึงผมครับพี่

[JarengkaBOW]

  อย่างกับตาเห็น

[carrera]

You Are So Blessed

If you woke up this morning
with more health than illness,
you are more blessed than the
million who won't survive the week.

If you have never experienced
the danger of battle,
the loneliness of imprisonment,
the agony of torture or
the pangs of starvation,
you are ahead of 20 million people around the world.

If you attend a church meeting
without fear of harassment,
arrest, torture, or death,
you are more blessed than almost
three billion people in the world.

If you have food in your refrigerator,
clothes on your back, a roof over your head
and a place to sleep,
you are richer than 75% of this world.

If you have money in the bank,
in your wallet, and spare change
in a dish someplace, you are among
the top 8% of the world's wealthy.

If your parents are still married and alive,
you are very rare,
especially in the United States.

If you hold up your head with a smile
on your face and are truly thankful,
you are blessed because the majority can,
but most do not.

If you can hold someone's hand, hug them
or even touch them on the shoulder,
you are blessed because you can
offer God's healing touch.

If you can read this message,
you are more blessed than over
two billion people in the world
that cannot read anything at all.

You are so blessed in ways
you may never even know.

[ทัดมาลา ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป]

สำหรับคนชอบโคลงครับ เพราะมากๆ
                     
        "สัตยาธิษฐาน"

        จุดโคมประทีปขึ้น        ส่องทาง
อ้างอวดเอารักวาง                ออกไหว้
ควันธูปตรลบคนางค์                คลุ้งโลก
หอมกรุ่นหอมกลิ่นไม้                กลิ่นเนื้อเรียมหวน
        สบตายอดรักแล้ว        อธิษฐาน
ก้มกราบไตรรัตน์กราน        จรดเกล้า
รินถ้อยมธุรสหวาน                วอนเทพ สดับแฮ
มือก่ายมือสอดเคล้า                เกี่ยวร้อยกรประสาน
        ยอกรสรวมชีพข้า        ทั้งสอง
เคียงคู่ภิรมย์ครอง                ครอบฟ้า
โลกคืออุทยานของ                ความรัก
เพ็ญหยาดแสงเยือกหล้า        เพรียกหล้าเป็นพยาน
        ขอปองเพียงสวาทนี้        จวบมลาย
เกิด-ดับกี่กัปสลาย                อย่าร้าง
ทุกภพทุกชาติหมาย                เพียงมิตร- เพ็ญนา
เร่งปลูกบุญหนุนสร้าง                ไล่ล้างบาปมหันต์
        คนพาลจงห่างพ้น        วิสาสะ
ไกลหลีกเหล่าโมฆะ-                บุรุษร้าย
สมองญาณอัจฉริยะ                รู้หยั่ง
ใครห่อนมาปาดป้าย                แปดเปื้อนข่าวประโคม
        เราพบกันชาตินี้        เกือบสาย
เกินพร่ำคำเสียดาย                อดีตนั้น
เวลาหล่นสูญหาย                ครึ่งชีพ
หลงดื่มกลืนโศกกลั้น                เกลือกกลั้วปฏิกูล
        พอแล้วเราอิ่มแล้ว        วิบากกรรม
ไถ่บาปทุ่มบุญทำ                อุทิศให้
อย่ารู้ดิ่งถลำ                นรกอีก
ลั่นปิดดาลสนิทไว้                ชาติหน้าบุญสนอง
        พบใครอย่าได้คิด        รักใคร
เว้นแต่ยอดดวงใจ                หนึ่งนี้
แม้นพรากห่างกันไกล                หวนกลับ
พึงจิตพิศวาสชี้                ชัดแท้เพียงเธอ
        รักแรก-รักสุดท้าย        รักเดียว
รักมั่นรักแน่นเหนียว                แน่แท้
มิหลงมิแลเหลียว                ใครอื่น
รักเล่ห์รักลวงแพ้                พ่ายสิ้นอดสู
        เป็นรักอมตะพ้น        อัประมาณ
ทางแห่งนฤพาน                ย่างก้าว
หัวใจแผ่ไพศาล                สามโลก
ย้ำฝากดินแผ่นด้าว                ภพนี้ภพไหน
        รักแท้ย่อมกอบกู้        ศรัทธา
คืนจากวันเวลา                โหดร้าย
ท่ามกลางแก่นโลกา                วิกฤติ
รักเหนี่ยวดังเส้นด้าย                ผูกไว้สรณัง
        รักแท้ย่อมหยั่งได้        โดยญาณ
เปล่งสัตยาธิษฐาน                โกฏิครั้ง
สบเนตรละมุนหวาน                กมลหวั่น หวิวเฮย
พลังรักเกินเหนี่ยวรั้ง                ปริ่มล้นขอบสวรรค์
        ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์รู้        ปณิธาน
หน้าหนึ่งแห่งตำนาน                มนุษย์น้อย
มิถอนอธิษฐาน                แม้โลก มลายแฮ
จักตระกองเกี่ยวก้อย                กราบเท้าพระศรีอาริย์.

[Zeus-รักในหลวง]

 ชอบโคลงครับ เอามาจากใหนครับหรือว่าแต่เองถ้าแต่เองนี่ส่งสัยคราวหน้าได้คุยกันยาวแน่ ๆ ผมก็พวกกลอยพาไปเหมือกัน

[ทัดมาลา ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป]

โคลงบทนี้เป็นของคุณเพ็ญ ภัคตะ ผู้แต่งหนังสือ ปุษปัญชลี  กับ ด้วยรักใครจักเปลี่ยนแปลงโลก ครับ

ที่มาจากกระทู้นี้ครับ  http://larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/003658.htm

สำหรับชอบตามต่อที่นี่ครับ  http://www.geocities.com/thailiterature/

[Don Quixote]

4. อันว่าพนักงานแผงขายโทรศัพท์และสมาชิกรัดถะบานนั้นอาจเปรียบได้เหมือนข้าของเราเพราะกินเงินเราอยู่ ใครพูดไม่เข้าหูจะเปลี่ยนบ่อยๆ ตามใจชอบก็ได้นะลูก ไม้ประดับทั้งนั้นแต่บางครั้งก็ส่งเสียงนกเสียงกาหนวกหู หรือกระด้างกระเดื่องออกหนังสือให้ระเคืองใจ แต่ก็ต้องทนเอาหน่อยนะพวกนี้มีไว้ใช้กันกระแทกเวลาคนด่าเราและเอาไว้ให้เราด่าเล่นเอาใจราษฎร