คลายเครียดกับข้อความดีๆ กินใจ หรือฮาๆ เอามาแบ่งกัน

[Don Quixote]

...เคยเจอลูกตื๊อของชาวแอมเวย์เหมือนกันครับ  วิ่งหนีจนเหนื่อย

.... ...สาวแอมเวย์ วิ่งหนี พี่แก้ว จนเหนื่อย.....

อ้าว..แล้วสาว มิสทีนล่ะ

อือม์ เอ กาแฟที่อุดรจะอร่อยเท่ากาแฟสนามเป้าหรือเปล่าเนี่ย? :

...สาวมิสทีนไม่มีปัญหาครับ  นั่งอยู่หน้าห้องทำงานผมเลย อิอิ

[JarengkaBOW]

เพื่อนคนแรกบอก  อยากเป็นซุเปอร์แมน   คนที่สองบอก อยากเป็นนักดับเพลิง

5555 เรื่องตลกๆ แบบนี้ข้าน้อยก็เคยเจอเหมือนกัน...รุ่นน้อง(ที่รัก)ของข้าน้อยชวนไป สงสารน้องก็เลยไป แล้วก็มี upline ของน้องมาพูด (แบบน้ำไหลไฟดับ) ถามว่าเคยอ่านพ่อรวยสอนลูกมั๊ย ข้าน้อยก็บอกว่าเคย หน้าตาเค้าสดชื่นขึ้นมาแล้วถามว่า รู้สึกยังไงบ้างครับ???............."ก็รู้สึกว่าเขียนมาทำไม ในเมื่อเป็น common sense ที่ทุกคนรู้ๆ กันอยู่ ไม่เห็นต้องอ่าน"...upline นิ่งไปซักพักแล้วก็พยายามต่อ ด้วยการให้กินวิตามิน อย่างโน่น ยาอย่างนี้ บลา บลา บลา บลา ตั้งแต่ทุ่ม จนสี่ทุ่ม ห้างปิดไฟไล่ แล้วก็พยายามยัดเยียดหนังสือให้ข้าน้อยมาอ่าน เพื่อที่จะได้นัดเจอกันอีกรอบ แต่พอออกจากห้างข้าน้อยก็เอาหนังสือคืนน้องไปแล้วบอกน้องว่าพี่อ่านจบแล้ว พี่ upline คนนั้นอ่านให้พี่ฟังจบแล้วหล่ะ

[carrera]

Kindness is a language which the deaf can hear and the blind can read.

Mark Twain

คนอยู่บนสุดได้ผลประโยชน์สูงสุด  คนแถวที่ทำงานก็เคยมีปัญหาเรื่องบัตรเครดิต เพราะบริษัทพวกนี้

[carrera]

> > Nice story.
> > สมัยเด็กๆ ครูสอนศิลปะท่านหนึ่งสอนฉันเสมอว่า
> เวลาเราใช้ดินสอวาดภาพ
> > เราห้ามใช้ยางลบ
> >
> > ตอนนั้น ฉันไม่เข้าใจจุดประสงค์ของครูสักเท่าไหร่
> > รู้เพียงแต่ว่าเวลาฉันวาดภาพแล้วเส้นมันบิดเบี้ยว
> ฉันก็อยากแก้ให้มันตรงสวย
> > แต่ทุกครั้งที่ฉันหยิบยางลบขึ้นมาเพื่อจะลบภาพนั้น
> > ครูของฉันก็จะเตือนถึงกติกานั้นเสมอ
> >
> > สุดท้ายฉันจึงเลือกใช้วิธีต่อเติมภาพๆ
> นั้นไปตามจินตนาการ
> > เช่นถ้าฉันตั้งใจวาดรูปหน้าคน
> แต่ฉันเผลอวาดดวงตากลมโตเกินไป
> > ฉันก็จะใช้วิธีเปลี่ยนตากลมๆ นั้นเป็นแว่นตาแทน
> > แม้ตอนนั้นฉันจะไม่เข้าใจว่า
> > ทำไมฉันจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ
> > และแม้ฉันจะไม่เคยคิดวาดรูปหน้าคนใส่แว่นตามาก่อน
> > แต่ฉันก็ได้รูปหน้าคนตามที่ต้องการ แถมยังภูมิใจว่า
> > ฉันสามารถวาดภาพๆนั้นด้วยความมั่นใจ
> และไม่ต้องใช้ยางลบลบภาพเลยสักครั้ง
> >
> > เวลาผ่านไป ฉันโตขึ้น ฉันเรียนรู้ว่า
> สิ่งที่ครูสอนวันนั้น
> > แท้จริงแล้วมันปลูกฝังนิสัยหนึ่งให้กับฉัน นั่นคือ
> > การเข้าใจธรรมชาติของความผิดพลาด
> >
> > ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนทุกคน
> >
>
และในชีวิตหนึ่งนี้ก็มีหลายครั้งที่ฉันได้พบมันโดยไม่ตั้งใจ
> >
> > สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันยอมรับความผิดพลาดเหล่านั้น
> > และรวบรวมสติเพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้ ก็คือ
> การที่ฉันเข้าใจว่า
> > ธรรมชาติของความผิดพลาด คือการที่มันเกิดขึ้นแล้ว
> จะคงอยู่อย่างถาวร
> > ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ ลบความผิดพลาด
> >
>
แต่ฉันจำเป็นต้องใช้สมองต่อเติมแก้ไขภาพวาดของฉันให้สมบูรณ์ด้วยตัวเอง
> >
> > ดังนั้น ถ้าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว
> > การที่เราจะมานั่งร้องห่มร้องไห้
> >
>
อ้อนวอนขอแหกกฎเพื่อใช้ยางลบกลับไปลบแก้ไขมันนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้
> > สิ่งเดียวที่จะทำได้ ก็คือ
> รู้จักพลิกแพลงแก้ไขสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ
> > และวาดภาพของตัวเองต่อไปด้วยความระแวดระวังมากขึ้น
> >
> >
>
ทุกคนมีดินสอหนึ่งแท่งเพื่อจะวาดภาพชีวิตของเราให้สวยงาม
> >
>
แต่เราไม่มียางลบสักก้อนที่จะเอาไปลบสิ่งที่เราทำผิดพลาดมาแล้วได้
> > ดังนั้นเราต้องตั้งใจ และมีสติทุกครั้งที่ลากเส้น
> >
>
และถึงแม้ภาพที่เราวาดจะออกมาไม่เหมือนกับภาพที่เราฝันไว้สักเท่าไหร่
> > แต่มันก็มาจากมือของเรา เราควรจะภูมิใจกับมันได้เสมอ
> >
> > ไม่ต้องกลัวหรอก แม้จะรู้ดีว่าสักวันหนึ่ง
> เราอาจลากเส้นบิดเบี้ยวไปบ้าง
> > เพราะถึงอย่างไร ฉันเชื่อว่า
> ถ้าสมองและหัวใจของเราทำงานอย่างเต็มที่
> > ภาพชีวิตของเราก็งดงามได้ โดยไม่ต้องใช้ยางลบ
> >

[ทัดมาลา ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป]

         Good to read !!

*********************************************************
When NASA began the launch of astronauts into space, they found
out that the pens wouldn't work at zero gravity (Ink won't flow
down to the writing surface). In order to solve this problem, it
took them one decade and $12million. They developed a pen that worked
at zero gravity,upside down, underwater, in practically any surface
including crystal and in a temperature range from below freezing to
over 300 degrees C.

 And what did Russian do??
The Russians used a Pencil!!!


*********************************************************

One of the most memorable case studies I came across on Japanese
management was the case of the empty soap box, which happened in
one of Japan's biggest cosmetics companies. The company received
a complaint that a consumer had bought a soap box that was empty.
Immediately the authorities isolated the problem to the assembly
line, which transported all the packaged boxes of soap to the
delivery department. For some reason,one soap box went through
the assembly line empty. Management asked its engineers to solve
the problem. Post-haste, the engineers worked hard to devise an
X-ray machine with high-resolution monitors manned by two people
to watch all the soap boxes that passed through the line to make
sure they were not empty. No doubt, they worked hard and they worked
fast but they spent whoopee amount to do so.

But when a rank-and-file employee in a small company was posed
with the same problem, did not get into complications of X-rays,
etc but instead came out with another solution. He bought a
strong industrial electric fan and pointed it at the assembly line.
He switched the fan on, and as each soap box passed the fan, it
simply blew the empty boxes out of the line.


*********************************************************

Moral of the story: "Always look for simple solutions. Devise the
simplest possible solution that solves the problems :-). So, learn
to focus on solutions not on problems "

*********************************************************

[coda]

...เข้าท่ามาก (อีกครั้ง) นายโอ๊ค

...เรื่องทำนองนี้ทำให้นึกถึงคำว่า "KISS: Keep It Simple and Stupid" 

[JarengkaBOW]

...เข้าท่ามาก (อีกครั้ง) นายโอ๊ค

...เรื่องทำนองนี้ทำให้นึกถึงคำว่า "KISS: Keep It Simple and Stupid" 

 

[boon]

พึ่งเข้ามาอ่านเป็นครั้งแรกดูว่าน้องโบว์จะเขียนว่าอะไร แต่ได้อ่าน ข้อคิดซึ้งๆของคุณcarrera และของคุณทัดมาลา ไม่รู้ว่าข้ามกระทู้นี้ไปได้ไง คงต้องย้อนกลับไปอ่านทั้งหมด คงได้อะไรดีๆมาใส่สมองเสื่อมๆใบนี้บ้าง

[E_mail]

ข้างล่างนี้คือคำถาม 4 ข้อ


คุณต้องตอบคำถามเหล่านี้ ในทันทีที่อ่านจบ ห้าม ใช้เวลา
และห้ามแอบดูคำตอบก่อน
มาลองพิสูจน์ดูว่าคุณฉลาดแค่ไหน
>
>
>
>
> คำถามแรก คณิตศาสตร์แสนซน

> หมายเหตุ: กรุณาใช้สมองคิด อย่าทดหรือกดเครื่องคิดเลขล่ะ >

> ตั้งด้วย 1000 บวก 40 เข้าไป จากนั้นบวกด้วย 1000 อีกที
> แล้วก็บวกด้วย 30 แล้วบวกด้วย 1000 แล้วบวก 20
> จากนั้นบวก 1000 อีกที แล้วก็บวก 10 คำตอบคือ?
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
> ได้ 5000 หรือ? คำตอบที่ถูกคือ 4100
> ไม่เชื่อเหรอ ลองกดเครื่องคิดเลขดูสิ
> ดูท่าวันนี้ไม่ใช่วันของคุณแหงๆ
>
>
>
>
>
> คำถามข้อที่สอง >
> คุณเข้าร่วมในการแข่งขัน คุณแซงคนที่สอง
> ตำแหน่งของคุณตอนนี้คือ?
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
> คำตอบ ถ้าคุณตอบว่าคุณอยู่อันดับแรก คุณผิดอย่างแรง!
> ถ้าคุณแซงคนที่สอง คุณก็อยู่ในอันดับของเขา คุณก็อยู่ที่สองสิ!
>
> ทิ้งสมองไว้ที่บ้านหรือจ๊ะ?
>
>
>
>
>
> คำถามข้อที่สาม >
> ถ้าคุณแซงคนสุดท้ายล่ะ คุณจะอยู่ในลำดับที่เท่าไหร่?
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
> คำตอบ ถ้าคุณตอบว่าอยู่อันดับรองโหล่ คุณก็ผิดละ
> อีกทีนึง บอกหน่อย คุณจะแซงคนสุดท้ายได้ยังไง?
>
> คายปัญญาทิ้งไปหมดแล้วฤๅ?
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
> มาถึงคำถามข้อสุดท้ายแล้วมั้ง ใช่มะ?
>
> พ่อของ Mary มีลูกสาว 5 คน: 1. Nana, 2. Nene,
> 3.Nini, 4. Nono.
> คนสุดท้องชื่อว่าอะไร?
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
> คำตอบ Nunu?
>
> ไม่ มันผิดแน่ๆ
> คนสุดท้ายชื่อ Mary สิ ลองกลับไปอ่านคำถามอีกครั้ง
>
>
>
>
>
>
>
> น่าละอายที่มีเพื่อนอย่างคุณนะ         
>
>
> ใครทำถูกบ้าง? 


  ก็อปมาจากเวบปากซอยครับ     

[E_mail]

Age 8 - You take her to bed and tell her a story.
Age 18 - You tell her a story and take her to bed.
Age 28 - You don't need to tell her any story to take her to bed.
Age 38 - She tells you a story and takes you to bed.
Age 48 - You tell her a story to avoid going to bed.
Age 58 - You stay in bed all day to avoid her story.

[carrera]

AbulAbed decided to visit Amsterdam after he heard a lot
about it from friends at Ahweit El 'jeiz.
 
He went around looking for a girl at the famed district...
 
AA : how much per hour?
Girl :100
AA : I will give you 200 if you do it the Lebanese way
Girl : No thank you
AA : went to the next one and asked here how much?
Girl: 200
AA: I will give you 400 if you do it the Lebanese way
Girl : No thank you
AA : went to the next one and asked her how much?
Girl : 500
AA : I will give you 1000 if you do it the Lebanese way.
 
The girl accepted and after they finished she looked at him and asked:
 
Girl : Ya, what's the Lebanese way?
AA : I will pay you later.
 
 
 
HORSE

A guy was sitting quietly reading his paper when his wife walked up behind him and whacked him on the head with a newspaper. "What was that for?" he asked. "That was for the piece of paper in your pants pocket with the name of Mary Lou written on it," she replied. "Two weeks ago when I went to the races, Mary Lou was the name of one of the horses I bet on," he explained.

"Oh honey, I'm sorry," she said. "I should have known there was a good explanation."

Three days later he was watching a ball game on TV when she walked up and hit him in the head again, this time with the iron skillet, which knocked him out cold.

When he came to, he asked, "What the hell was that for?"

She replied, "Your horse called."

[E_mail]

สวัสดีค่ะ อาหมอที่เคารพ
 
หนูติดตามอ่านคอลัมภ์ของอาหมอมานานแล้วค่ะ
จากถุงกล้วยแขกที่แม่หนูขาย
หนูชอบอ่านเรื่องความทุกข์ ความเจ็บปวดของชาวบ้านค่ะ
นึกไม่ถึงว่าวันนี้มันย้อนมาหาหนูเข้าเต็มเปา
คราวนี้หัวเราะไม่ออกค่ะ
 
อาหมอคะ หนูอายุ 17 ขวบแล้ว
 
...เมื่อปีกลางมะโรงที่ผ่านมาหนูได้รู้จักกับผู้ชายที่โรงเรียน
เขาชอบมองหนูค่ะ แต่หนูพยายามไม่สนใจเขา
เพราะเราต้องตั้งใจเล่าเรียนจริงไหมค่ะ
เขามาชวนหนูคุยหนูก็พยายามเลี่ยง
พอเขาชวนกินข้าวหนูก็กินค่ะ
เพราะเขาออกเงินให้นี่คะ
 
เราคบกันอยู่นานค่ะ เกือบ 2 วัน...
เขาก็ชวนหนูไปดูหนังค่ะหนูรีบปฏิเสธค่ะ
แต่พอเขาบอกว่าเขาเลี้ยงเองหนูก็โอเค
ในโรงหนังเขาพยายามจับมือจับไม้หนู
หนูไม่ยอมเพราะข้าวโพดคั่วมันจะหกหนูเสียดายค่ะ
 
พอดูหนังเสร็จเราก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน
แต่เขากลับชวนหนูลงกลางทาง
...หนูเหลือบมองเห็นป้ายด้านหน้าทาง
เข้าเขียนว่าโรงแรมก็ทั้งโกรธทั้งอายคนเขาค่ะ
 
หนูต่อว่าเข้าแล้วรีบวิ่งหนีเขาไปข้างใน
บอกบ๋อยที่วิ่งตามว่าหนู ขอห้องวีไอพีค่ะ
 
หนูเข้าไปนั่งอยู่บนเตียง เขาเข้ามากอดจูบหนู
หนูก็ผลักเขาออกแล้วผลัดผ้ามานุ่งผ้าเช็ดตัวหนูกลัวเสื้อยับค่ะ
 
อาหมอคะหนูสู้แรงเขาไม่ได้ค่ะ หนูตกเป็นของเขา
ก็ผู้หญิงตัวเล็กๆจะเอาแรงที่ไหนไปสู้จริงไหมคะ
 
หนูเลย สั่งลิโพมาดื่ม 2 ขวด
ก็พอมีแรงหิ้วเขาออกจากห้องกลับบ้านได้ค่ะ
 
หลังจากวันนั้นเขาก็พยายามชวนหนูอีก
หนูต้องให้เขารับปากว่า...
เขาเป็นคนจ่ายค่าห้อง กับค่าลิโพ! หนูถึงตกลง ค่ะ
 
อาหมอว่าหนูเสียเปรียบไหมคะ
เพราะหนูต้องออกค่ารถเมล์เองค่ะ
 
...เราแอบได้เสียกันจนเริ่มมีปัญหาค่ะ
หนูกลุ้มใจมากอยากให้อาหมอช่วยรีบตอบด้วยคะ
 
ถาม
อาหมอคะตอนนี้ประจำเดือนหนูไม่มาเกือบ 6 เดือนแล้วค่ะ
ท้องหนูก็โย้ออกมามากจนใส่กางเกงไม่ได้แล้ว
อา หมอว่าหนูจะท้องไหมคะ
 
ตอบ
อาหมอไม่แน่ใจนะคะต้องลองไปตรวจดูก่อน
 
ถาม
ถ้าหนูท้องขึ้นมาจริงๆ จะทำไงคะหนูควรจะออกค่าทำคลอด
หรือให้เขาออกคะหนูกลุ้มมาก เพราะเขาก็ออกค่าโรงแรมแล้ว
 
ตอบ
หนูน่าจะเป็นคนออกเงินนะคะ
เพราะเขาอาจท้วงได้ว่า...
หนูไม่ต้องจ่ายค่าผ้าอนามัยมาตั้งหลายเดือนแล้วนี่
 
ถาม
อาหมอว่าเขาจะเบื่อหนูไหมคะ
พักหลังเขาไม่สั่งลิโพให้หนูดื่มเลย
เขาชอบสั่งแต่แรงเยอร์ค่ะทั้งที่รู้ว่าหนูชอบลิโพ
 
ตอบ
หนูอย่าไปคิดมากเลยค่ะ
เพราะอาหมอเองก็หันมาดื่มแรงเยอร์เหมือนกัน
เพราะใต้ฝามีรางวัลด้วยค่ะ
 
ถาม
อาหมอคะทำไมโรงแรมนี้แอร์ถึงไม่ค่อยเย็นคะ
แล้วข้าวต้มก็ใส่กุ้ง แค่ 2-3 ตัวเอง ค่ะ
อาหมอว่าหนูควรจะฟ้องผู้จัดการมั๊ยคะ
 
สุดท้ายนี้ขอให้คุณอาหมอมีความสุขนะคะ
ช่วยรีบตอบหนูด้วยเพราะหนูกลุ้มมาก
และแม่หนูก็จะเลิกใช้ถุง กระดาษใส่กล้วยแขกแล้วด้วย
 
ตอบ
อาหมอว่าหนูน่าจะเปลี่ยนโรงแรมดีกว่าค่ะ
ลองมาที่แถวรัชดาฯน่าจะดีกว่าที่นี่แอร์เย็นเหมือนห้องดับจิต
อาหาร ก็อร่อย มีกระจกรอบกระทั่งในโถส้วม
แถมมี วิดีโอให้ดูทั้งคืน
    

[นาจา™รักในหลวง]

 

[visith]

... สงสัย "ผู้ชายคนนั้น" ที่ทำ น้องหนู คนนั้น จะแฝงตัวอยู่ในเวปนี้เนอะ...พฤติกรรมคุ้นๆ...  

[Zeus-รักในหลวง]

  ;D555555