แปะมั่ง ไม่รู้มีใครแปะไปยังนะครับ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายคนหนึ่งหลงใหลในรสชาติของถั่วอบเป็นอันมาก
แม้ว่าเขาจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจบ้างยามเมื่อต้องปล่อยแก๊สออกมา
แต่เขาก็ยังชอบที่จะกินถั่ว
แล้ววันหนึ่งเขาพบหญิงสาวสวยถูกใจมากนางหนึ่ง
หลังจากใกล้ชิดสนิทสนมกันพอควรเขาก็ตกหลุมรักหล่อนและตกลงใจปลงใจที่จะแต่งงาน
ตามด้วยการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ที่จะเลิกกินถั่ว!!
เพราะขืนยังกินอยู่ต้องอายสาวเจ้าน่าดู๊...
หลังจากงานแต่งงานผ่านไป 2-3 เดือนวันหนึ่งระหว่างทางขับรถบ้าน
หลังเลิกงานรถเจ้ากรรมเกิดเสีย...เนื่องจากบ้านของเขาอยู่ในชนบท
จึงไม่มีรถประจำทางไปถึงหนทางเดียวที่จะกลับบ้านได้คือ ต้องเดิน
เขาจึงโทรศัพท์ไปหาภรรยา เพื่อบอกว่าเขาอาจจะถึงบ้านช้าสักหน่อย
เพราะรถเสีย และต้องเดินเท้ากลับบ้านระหว่างทางกลับบ้าน
เขาเดินผ่านร้านมินิมาร์ทแห่งหนึ่ง
แล้วกลิ่นถั่วอบก็โชยออกมายั่วใจเขาเขาจึงคิดเข้าข้างตัวเองว่า
กว่าจะเดินกลับถึงบ้านก็ต้องใช้เวลา
และพลังงานมากน่าดู น่าจะหาอะไรรองท้องสักหน่อย แล้วเขาจึงเดินเข้าไปสั่งถั่วอบ
3 ถุงใหญ่พิเศษ! เพื่อเดินกินระหว่างทางกลับบ้านเขาเดินไปกินไป
อย่างเพลิดเพลินจนถั่วหมดโดยไม่รู้ตัว
และเขาก็ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพครั้นเมื่อกดกระดิ่งปุ๊บภรรยารักเดินออกมาเปิดประตู
พร้อมกับพูดว่า
"สวัสดีค่ะ ที่รัก..
น้องมีสิ่งจะทำให้พี่ประหลาดใจอย่างที่สุดในอาหารมื้อเย็นวันนี้เลยละค่ะ"
ว่าแล้วเธอก็ควักผ้าปิดตามาปิดฉับลงที่ใบหน้าสามี
และจูงเขามานั่งที่เก้าอี้ที่หัวโต๊ะอาหาร
และให้เขาสัญญาว่าจะไม่ใช้แทคติคใดๆแอบมองอย่างเด็ดขาด
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวในท้องของเขา
โชคช่วยที่เผอิญมีเสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น
ภรรยาที่กำลังจะเอื้อมมือมาเปิดผ้าผูกตาจึงบอกว่าขอเวลาไปรับโทรศัพท์ประเดี๋ยว
แต่พี่ห้ามแอบดูก่อนน้องจะกลับมานะ เธอย้ำแล้วก็ไป...
ขณะที่ภรรยาไปรับโทรศัพท์ เขาก็ฉวยโอกาสนี้ผายลม เสียงของมันไม่ดังนัก
แต่เหม็นราวไข่เน่าทีเดียวจนแม้แต่ตัวเขาเองยังต้องใช้ผ้าเช็ดหน้าโบก
ไล่กลิ่น หลังจากรู้สึกว่าดีขึ้น ลมระลอกใหม่ก็เริ่มบุกอีก
แน่นอนเขาเริ่มผายลมระลอกใหม่
เสียงมันดังราวเครื่องยนต์ดีเซลกำลังทำงานกลิ่นแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก...
เขาจึงใช้ผ้าเช็ดหน้าโบกไปมาอย่างรวดเร็วโดยหวังว่า
จะทำให้กลิ่นมันจางลงไปบ้างแต่ไม่ทันไร ข้าศึกชุดใหม่ก็มาถึง
คราวนี้แย่ยิ่งกว่า 2ครั้งแรก
หน้าต่างสั่นไหวเพราะแรงลม จานบนโต๊ะเขย่า และนาทีต่อมาดอกไม้บนโต๊ะก็เหี่ยวเฉา
ก็เพราะสัญญาว่าจะไม่เปิดตา เขาจึงไปไหนไม่ได้ นอกจากต้องนั่งอยู่ที่โต๊ะ
รอจนกว่าภรรยาจะกลับมาเขานั่งรออยู่ราว 10 นาที และเป็น 10 นาที
ที่มีกิจกรรมแบบว่าตลอด ผายลม..โบกผ้าเช็ดหน้า.. ซ้ำไปซ้ำมา..
เมื่อเขาได้ยินเสียงภรรยาวางโทรศัพท์ เขาจึงรีบพับผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋า
และยิ้มให้ภรรยาอย่างไร้เดียงสาราวกับว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ภรรยากล่าวขอโทษที่คุยโทรศัพท์นานไปหน่อย และถามว่า เขาไม่ได้แอบดูแน่นะ...
เมื่อเขายืนยัน เธอจึงปลดผ้าผูกตาให้เขา
พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงอันชวนตื่นเต้นว่า"Surprise"เป็นช่วงเวลาอันน่าสะพึงกลั
ว... ที่เขาพบว่า
มีแขกนั่งอยู่รอบโต๊ะกินข้าว12 คน เพื่อร่วมงาน Surprise party
ในงานวันเกิดของเขานั่นเอง .......*(^_^)*
