เมื่อตัดสินใจและเหตุการณ์ผ่านไปแล้ว อย่าไปคิดวิตกกังวล กับเรื่องที่ผ่านมานั้นอีก. และท่านก็กระทำได้ดีแล้ว ครับ
จงเลือกเก็บ ในสิ่งที่ดี ในความมีเมตตา ของครอบครัวท่านเพื่อให้ สบายใจ
แต่หน้าที่ของเราต้องระมัดระวัง และทำตัวให้พร้อมไว้ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
ท่านเป็นถูก และให้โอกาสคน และท่านก็จดจำหน้ามันได้แล้ว
ถ้ามันกลับมาอีก.. แสดงว่ามันไม่สำนึก ถ้ามีอาวุธ และต่อสู้.. ก็จัดการไปตามความเหมาะสม
จงเลือกอยู่กับความกล้าหาญ .. อย่าไปเอาความขลาดกลัว ความวิตก มานำทาง มันจะกลายเป็นวิตกจริต ไปซะ
ผมคิดว่ามันคงไม่กล้าอีกแต่ผมก็จะไม่ประมาท เมื่อกี้เด็กแถวบ้านมาบอกครับ บ้านมันอยู่ซอยข้างๆนี้เอง
มันเช่าห้องอยู่กับแม่และลูกมันอีก 2 คน เมียทิ้งไปแล้ว ทำงานหาเช้ากินค่ำเมื่อวานคงเมาแล้วอยากหาเงินเล็กๆน้อยๆ
กินเหล้าใจจริงผมก็คิดจะแค่ลงบันทึกประจำวันแล้วก็ปล่อยไป แต่รอตำรวจเกือบครึ่งชั่วโมงก็ไม่มาซักที
สงสัยไปสีลมหมดและก็สงสารมันเลือดออกเยอะมาก แถมโดนเตะไปอีกหลายที ผมถือปืนสั้น
น้องถือลูกซองออกมาขู่มัน พ่อแม่ผมก็สงสารมันพูดกับมันไปอีกหลายคำมันก็ก้มลงกราบเท้า
ผมก็เลยคิดซะว่าให้โอกาศคนซักครั้งถ้ามันติดคุกก็คงไม่เกิณ 6 เดือน แล้วแม่กับลูกมันจะอยู่ยังไง
หวังว่ามันคงสำนึกได้
เครื่องมือที่งัด
