ถ้าอายุสัก ๔๐ ขึ้นไป เลนส์ตาจะยืดหดได้ไม่ดี เหมือนสมัยก่อน ทำให้มองใกล้ไม่ชัด แต่มองไกลได้ อันนี้คือ อาการของ สายตายาวตามอายุ หรือสายตาคนแก่ (Presbyopia) ครับ การแก้ไขก็ไปหาหมอแล้วตัดแว่นครับ ตัดแว่นแล้ว เวลามองไกลก็ถอดแว่น มองใกล้ก็ใส่แว่น หรือจะตัดแบบสองเลนส์ก็ได้ แต่แพงครับ
ส่วนคนสายตาสั้น พอเริ่มอายุมากจนสายตาเริ่มแก่ ก็จะกลับกันครับ มองใกล้ถอดแว่น มองไกลใส่แว่น(สายตาสั้น)
ถ้าต้องตัดแว่น ก็ขอเล่าเรื่องเล็กๆน้อยๆไว้พิจารณาสักหน่อยครับ
ร้านตัดแว่นทั้งหลาย ราคากรอบแว่นมักจะติดราคาไว้แพงมาก แต่เมื่อเวลาลูกค้าสนใจเขาจะลดราคาลงอีก ๒๐-๓๐% เมื่อเจอแบบนี้ก็อย่าดีใจไปว่าเขาลดให้แยอะ กรอบแว่นมีหลากหลาย ตั้งแต่เดิมๆ หรือเพิ่มขายืดหดพับกรอบได้ พับแล้วพอๆกับกล่องไม้ขีด หรือขาสปริงง้างเพิ่มความกว้างได้ แต่ขาสปริงบางทีมันก็กระจายคามือเหมือนกัน แต่ไม่ต้องคิดมากครับ คนใส่แว่นสักพักจะมีแว่นหลายอัน
คือ แว่นดูดแว่นครับ เสาะหา ลองไปเรื่อย
ร้านแว่นบางร้าน ผมคิดว่าคนวัดสายตาให้เรา เขามีความรู้เกี่ยวกับสายตาน้อยกว่าเราซะอีก ผมเคยทดลองถามเขาว่า ถ้าสายตาสั้น ๔๐๐ กับ ๓๗๕ ต้องใช้เลนส์ ๔๐๐ เลยใช่ไหม เขาตอบว่าใช่ ก็ขัดกับความรู้เดิมของผมอยู่มาก แต่เมื่อคิดอีกที ร้านแว่นตาคงไม่เอาคุณหมอมาประจำร้านหรอก แล้วร้านนี้ก็อยู่ในห้าง มีสาขายังกับเคเอฟซี พนักงานก็เด็กและ (คัดแต่)หน้าตาดี
ไม่ไหวจริงๆค่อยไปที่อื่นแล้วกัน แต่แย่ตรงที่ต้องมารับแว่นวันอื่น เพราะเขาไม่ได้ทำเอง ฉะนั้นควรเลือกร้านที่มีช่างและเครื่องมือประจำร้าน ยอมเสียเวลารอดีกว่าครับ
เวลาสวมหรือถอดแว่น ควรใช้สองมือแล้ว สวมเข้าหรือถอดออกตรงๆครับ ไม่งั้นขาหรือกรอบจะเสียทรง เวลาเช็ดเลนส์ก็เบาๆครับ เพราะเลนส์จะเคลือบ ถ้าเช็ดแรงตัวเคลือบจะจางหาย แต่คิดว่าไม่มีผลกับการใช้งานทั่วไป และถ้าเลือกกรอบแว่นแบบเต็ม ใช่นานๆจะมีคราบเขียวๆขึ้นระหว่างเลนส์กับกรอบ ก็สามารถถอดล้างได้ครับ ใช้แชมพูสระผมเล็กน้อยล้างแล้วเช็ดให้แห้งรับรองสวยใส และควรมีไขควงไว้ขันสกรูแว่นเสมอครับ ปีละครั้งสองครั้ง เพราะมันจะคลายตัว
