ทีแรกๆผมเห็นคนล้มมากมาย... จนมีคำพูดที่ว่า "กว่าจะเป็นเทพ... ต้องเป็นสถุนก่อน.." หรือ "เป็นนักรบ... หลังลายด้วยบาดแผลทุกคน..."
เป็นประสบการณ์ใหม่.. ที่น่าจะนำไปใช้ชีวิตต่อไปในวันข้างหน้า.. ไม่มีอะไรแน่นอน อยู่เฉยๆก็มีคนเข้ามายึด เข้ามาเผา... และยังมีมากกว่านั้นคือพวกนายทุนที่ผสมโรงกับเหตุการณ์ในการไม่จ่ายเงิน... เพราะสัญญาส่วนใหญ่ ผู้ว่าจ้างจะได้เปรียบ.. ผู้รับจ้างอ้างฟ้าอ้างฝนไม่ได้เลย เพราะมีวันเป็นตัวกำหนด แล้วยิ่งไม่สามารถเข้าไปทำงานได้ มันก็ยึด..!
ผมกลับชอบมุมมองเมียแฮะ... อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แต่เราต้องอยู่ร่วมกัน.. ลูกไม่ได้เรียนแค่ปีเดียว แต่ถ้าปล่อยผมมาคนเดียวรับรองมีเมียน้อยแน่... จะทำให้เราต้องแยกจากกัน...
ตอนนี้เริ่มมีความสุขกับระยอง... นั่งกินจิ้มจุ่มข้างชายหาดซึ่งใกล้ที่พักมาก... น่าปักหลักเหมือนกันนะเนี่ย กลางคืนก็เย็นสบาย...
เสียอย่างเดียว แมลงวันเยอะไปหน่อย...

ตอนนี้ลูกน้องที่กรุงเทพทยอยหนีตามผมมาที่นี่กันเป็นแถว... โฟร์แมนผมก็อยากมาแต่ผมให้เล่นละครหลอกตาเจ้าของโครงการณ์ที่ชอบกดและดึงราคาไปก่อน... น่าจะมีลุ้นในการพลิกเกมอีกรอบ...
แต่ถ้าโดนอีก... รับรอง ผมไม่มีแม้แต่อินเตอร์เน็ตเพื่อเข้ามาเล่นเวป อวป.แน่ๆ...

โอกาสยังเปิดเสมอ... และไม่ยากเกินไปที่จะทำ...
คิดถึงเพลงของวง Black Head แฮะ... "เหนื่อยกาย... ไม่ได้แปลว่าทุกข์... สบาย... ไม่ได้แปลว่ามีความสุข..."
บางทีเราลุแก่รายได้มากเกินไป... จนลืมคนที่อยู่เคียงข้างเรา... ไปได้ทุกที่ๆมีงาน แต่กับไปไม่ได้ทุกที่ กับครอบครัว... เก่งในงาน แต่ไม่สามารถบริหารครอบครัวได้...
ตอนนี้ผมแค่ขับรถไปทำงานประมาณ 2 กิโล... นอนดึกได้อีกหน่อย แถมรถก็ไม่ติด ทะเลก็ใกล้... เนี่ยแหล่ะ ที่ผมชอบ...
เดี๋ยวยุบงานที่กรุงเทพหมดเมื่อไหร่ แล้วมาฟูลทีมที่นี่... ผมอาจจะมาปักหลักที่นี่เลยจริงๆก็ได้...
ไม่เศร้านะครับ คุณ babara....

ปล. ขอบคุณทุกความรู้ครับ...
