วงการเครื่องเสียงก็น่าจะคล้ายกับวงการปืนนี่แหละพี่สมชาย มีร้านแขกโพกหัวที่เป็นตัวแทนเครื่องเสียงไฮเอนด์ผูกขาดอยู่ไม่กี่เจ้า
ตั้งราคากันสนุกแสบกันซิบๆ
แต่ดีตรงที่เครื่องเสียงมีให้เลือกหลายตลาด หลายระดับราคา ตั้งแต่เงินพันจนถึงเงินล้านเลือกเสียเงินได้หลายระดับไม่จบไม่สิ้นหรอกครับกับของพวกนี้
เอาพอดีๆ ครับผมเคยเล่นทั้งทำมือและซื้อเขาหยุดเล่นไปนานเพราะหาเวลาดูหนังฟังเพลงไม่พอซื้อมาก็ไม่คุ้ม เดียวนี้ฮาร์ดแวร์ด้านเครื่องเสียงพัฒนาดีๆไปเยอะครับ
แต่ผลผลิตซอร์ฟแวร์ด้านเพลงของเมืองไทยผมว่ามันแย่ลงเสียดายลำโพงคู่ละหมื่นที่ให้นักร้องไทยใจเกาหลีมาแหกปากตะโกนเพลง
เพลงสตริงทุกวันนี้มีทำนองเดียว โทนเสียงนักร้องเดียวกันไปหมด คล้ายๆกันหมด ดังเร็ว ดับเร็ว ลองไปถามวัยรุ่นที่เย้วๆดูเถอะครับว่า
ช่วยยกตัวอย่างนักร้องดังเมื่อ สามปีที่แล้วให้ดูสักสองสามชื่อซิ ก่อนหน้านั้นอีก สองสามชื่อซิ มันแทบไม่หลงเหลืออะไรเลย
ผม(เผลอ)ฟังเพลงสากลยุคปลาย ๗๐
อย่างเช่น mycharona โดย The Knack หรือ ของวง Sherbet/Highway แล้วย้อนมาฟังเพลงไทยสากลยุค...๒๕๒....
ไหงมันต่างกันมากซะขนาดนั้น...พอคุณภาพการบันทึกเสียงพอจะรับได้...หูตาก็ฝ้าฟางไปเสียฉิบ....
พรรคพวกที่เคยร่วมเสียเงินซื้อเครื่องเสียงแพงๆ ได้ข่าวไปฟังเพลงจีนกันแล้ว....
น้าแพะ ขอเบอร์ติดต่อหน่อยสิ...จะได้ไปจองไว้ก่อนกัน คุณ.ไพศาลไปแย่งซื้อก่อน
I'm not how much.
ผมน่ะ ไม่เท่าไหร่..
but my frend in hart hot.
แต่เพื่อนผมมันใจร้อน....
