ตอบ เจ้าของกระทู้นะครับ ขั้นตอนก็เหมือนกับขออนุญาตมีและใช้อาวุธปืนตามปกติครับ + หนังสือรับรองความประพฤติจากผู้บังคับบัญชา
ระบุแบบและขนาดกระสุนปืนที่อยากได้ ( ขั้นตอนนี้คือการเรียน อนุบาล 1 และ 2 ครับ ) แล้วก็ต้องเป็นข้าราชการในสังกัด กระทรวง ทบวง กรม ที่เข้าร่วมโครงการ ฯ
จากนั้นก็เลือกรุ่นปืนจาก สน.อส. ได้แล้วก็เตรียมเงินค่าเทอม ( ค่าปืนและค่ากระสุน ) แล้วไปขอเรียนชั้น ป.1 ( ที่อำเภอที่ท่านมีทะเบียนบ้านอยู่ )
จากนั้นก็รอสอบเลื่อนชั้นเพื่อเลื่อนชั้นขึ้น ป.3 เลยไม่ต้องเรียน ป.2
พอจบ ป.3 แล้วท่านก็ถือค่าเทอม ( ค่าปืนและค่ากระสุน )
พร้อมกับวุฒิบัตร ( ใบ ป.3 ) ไปรับปืน ที่ สน.อส. ครับ ได้รับปืนแล้วก็ขับรถไปสนามยิงปืน ลองยิงให้พอใจและเท่าที่ตังส์ในกระเป๋าพอจ่ายค่ากระสุน
เสร็จแล้วก็ทำความสะอาดปืนนำปืนกลับบ้านนอนกอด เช็ดถู ลูบคลำ แล้วก็นั่งเศร้าทำใจกับค่ากระสุนที่แพงมหาโหดเหมือนกับสมาชิกท่านอื่น ๆ รวมทั้งผม
จากนั้นท่านก็จะเริ่มอยากมีอีกกระบอก อีกกระบอก ไปเรื่อย ๆ มันจะเป็นแบบนี้เมื่อท่านเริ่มหันมาสนใจปืน ( เป็นโรคร้ายชนิดหนึ่งที่ทางการแพทย์รักษาไม่หาย )
และเป็นอันตรายกับประสาทรับเสียงของท่านมาก ( เนื่องจากเมียจะบ่นว่าซื้ออีกแล้ว ) จนท่านต้องออกจากบ้านไปฟังเสียงอย่างอื่นแทน ( เสียงปืนที่สนามยิงปืน )
เคลียด ยิงปืน มีความสุข ยิงปืน เท่านี้คงพอเดาออกแล้วนะครับ สำหรับมือใหม่ที่อยากมีปืน ( สวัสดิการ ) หลายท่านในที่นี้อาการหนักมาก เห็นปืนไม่ได้ ต้องลูบต้องคลำ
บางท่านหนักกว่านั้นคือต้องซื้อให้ได้ ผมพอเข้าใจแล้วครับว่าทำไม เมียถึงไม่อยากให้ซื้อปืน เพราะซื้อมาแล้วก็นั่งลูบนั่งคลำ แต่เมียไม่เคยนั่งลูบนั่งคลำเลย
