ขอบคุณเรื่องเล่าเริ่มต้นของท่านจขกท.ครับ ..... เป็นอุทาหรณ์ของการใช้ปืนเพื่อป้องกันทรัพย์
ซึ่งเรามักคิดๆกันว่าก็ขอฯปืนมาเพื่อป้องกันชีวิตและทรัพย์สิน
เอาเข้าจริงๆ พอยิงป้องกันทรัพย์ คนร้ายโดนข้อหาลักทรัพย์ เจ้าทรัพย์โดนข้อหาฆ่าคนตาย ... ไม่ฮา
มีอีกประเด็นที่ผมมองตามโพสของคุณplewและคุณต้อม....
เมื่อสี่สิบปีที่แล้วบ้านผมถูกปล้นที่นครสวรรค์ พ่อแม่ผม คนใช้สองคนถูกมัด พวกมันขนของมีค่าไปหมด ตำรวจจับไม่ได้
เมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้วบ้านผมถูกยกเค้าที่สีลม ผมไปเชียงใหม่กลับเข้าบ้าน แม่ร้องให้โฮ ตำรวจจับไม่ได้
ไอ้พวกนี้สมควรตายไม๊ครับ ขอโทษครับที่แรงไป

โชคดีที่ปลอดภัยนะครับ ชีวิตคนที่เรารักมีค่าเกินกว่าสิ่งอื่นใดจะทดแทนได้
ว่า.....เมื่อ 40 ปีที่แล้ว ชีวิตอาจปลอดภัยหากไม่ต่อสู้ขัดขืนคนร้าย เพราะคนร้ายประสงค์เพียงทรัพย์
แต่ปัจจุบันคงไม่ใช่ ....... เหยื่อถูกทำร้ายถึงแก่ชีวิต เพราะรู้จัก หรือเคยพบเห็นคนร้าย หรือคนร้ายเองกลัวเหยื่อจำหน้าได้
เป็นเหตุผลที่ผมบอกคนใกล้ตัวว่า...หากคนร้ายจี้ใครในบ้านให้เราวางปืน ... อย่าเชียว
การวางอาวุธคือการยอมรับความตายของตัวเองและคนใกล้ชิด
คับขันให้ยิงผ่านตัวไปได้เลย
