อันนี้เกิดมาจากคำถามจากคนรอบข้างครับ ว่าทำไม๊ ทำไม ถึงชอบไปยิง ไปเรียน...
ทำให้ผมมานั่งนึกว่าผมมาชอบการยิงปืนตอนไหน...มานั่งนึกๆดู มันก็แบ่งเป็นลำดับชีวิตครับ...
เด็กๆทุกคนมีซูปเปอร์ฮีโร่ในใจกันทุกคนครับ...ผมก็มีครับ นามว่า ซาเอบะ เรียว...
อ่านถึงตรงนี้ ใครอ๋อ ใครอมยิ้ม..30 up ชัวร์... คือพี่ซาเอบะแกเป็นอะไรที่ผู้ชายอยากจะเป็นกันทุกคนครับ....หล่อ เก่ง อารมณ์ดี...
อีกอย่าง..การ์ตูนนี้ (City Hunter) ทำให้ผมได้รู้จักปืนมากมาย แต่กระบอกที่พระเอกใช้คือ Colt Python ครับ...
มีตอนที่พระเอกยิงกระสุนนัดที่สองซ้ำนัดแรก เข้ารูเดิมเป๊ะ!...แม่เจ้า...
โตขึ้นมาหน่อย..ก็มีคุณตา คุณปู่ คุณพ่อ นี่แหล่ะครับ ที่เป็นฮีโร่...ทั้งตาและปู่เป็นอดีตนายตำรวจทั้งคู่..ส่วนพ่อเป็นทหาร..
จำได้ติดตาสมัยก่อน วันนึงโจรขึ้นบ้าน..แจ็คพอต เป็นคืนที่อยู่กันครบ แถมมีนายตำรวจติดตามคุณตามานอนที่บ้านตะหาก..
..ฮามากครับ โจรคนเดียวกับมีดทำครัวหนึ่งเล่ม นั่งคอตก..โดนคนในบ้านล้อมหก-เจ็ดคน ปืนติดมือครบทุกคน...
ก็ทำให้เรารู้สึกอุ่นใจครับ เมื่อมีปืนเฝ้าบ้านเพื่อปกป้องชีวิตและทรัพย์สิน...
จนวันนี้..เมื่อพ่อมอบเจ้า 19-3 ให้เมื่อออกไปมีบ้านของตัวเอง เพื่อจุดประสงค์เดียวกันคือปกป้องชีวิตและทรัพย์สิน..
ผมก็ได้ยิงปืนนัดแรกในวันที่ไปเรียนนี่แหล่ะครับ...ที่ไปเรียนก็เพราะว่าไหนๆจะมีปืนแล้ว ก็ควรใช้ให้ถูกต้องและปลอดภัย..
แล้วก็สนุกดีด้วยครับ..ได้เล่นกีฬา ได้เพื่อนเพิ่ม...
ก็ขำๆน่ะครับ....เผื่อท่านๆอยากแชร์สิ่งที่จุดประกายให้จับปืนครับ...
