คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๐๒๓/๒๕๓๕ แม้จำเลยที่ ๑ จะนำสืบรับเข้ามาว่า จำเลยที่ ๑ พบปลอกกระสุนปืนของกลางซึ่งตกหล่น อยู่ที่พื้นจึงเก็บมาไว้ในครอบครอง แต่โจทก์ก็มิได้นำสืบให้รับฟังได้ว่าปลอกกระสุนปืนของกลางดังกล่าวมีสภาพอาจเป็นเครื่องหรือสิ่งสำหรับอัดหรือทำหรือใช้ประกอบเครื่องกระสุนปืนได้อันจะเป็นเครื่องกระสุนปืนตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ มาตรา ๔(๒) จึงลงโทษจำเลยที่ ๑ ในข้อหาความผิดฐานมีเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ มาตรา ๗, ๗๒ วรรคสอง ไม่ได้
กรณีนี้ เป็นเรื่อง โจทก์นำสืบไม่สมฟ้อง ศาลจึงลงโทษ แต่เพียงที่โจทก์บรรยายฟ้องไม่ได้
ข้อเท็จจริงตามกฎหมาย ปลอกกระสุน คือเครื่องกระสุนปืน เพียงแต่ต้องนำสืบให้สมฟ้องว่า สามารถนำมาประกอบเป็นกระสุนนัดใหม่ได้ ศาลก็ต้องลงโทษ
และการนำสืบ ก็เป็นกระบวนการพิสูจน์ความผิด ที่ต้องกระทำ.. และศาลยังไม่ได้วินิจฉัยว่า ปลอกกระสุน ไม่ใช่เครื่องกระสุน
การครอบครองปลอกกระสุนปืน ข้อเท็จจริงจะไม่เป็นความผิด.. ที่ได้จากฎีกานี้ จึงต้องทำให้ข้อเท็จจริง ชัดเจนว่า ไม่สามารถนำปลอกกระสุน ไปผลิตเป็นกระสุนนัดใหม่ได้อีก
เช่น เจาะรู หั่นให้สั้นลง ทุบให้เปลี่ยนสภาพ นำไปหุ้มหัวไม้ตะพรต ระหว่างนั้น ก็ย้ำปลอกให้ผิดรูปซะ นำไปทำตระกรุด เครื่องลางของขลัง ข้อเท็จจริงเช่นนี้
จึงไม่ใช้ครอบครองเพื่อ หวังไปอัดซ้ำ ให้เป็นกระสุนนัดใหม่อีก แต่เป็น การครอบครอง ในฐานะไม้ตะพรต ตระกรุดของขลังอาจารย์ โกย ฯ .. จึงไม่มีความผิด
